Das Wohltemperierte Klavier aka The Well-Tempered Clavier

Mam tu takiego kumpla, który lubi Bacha, a w szczególności The Well-Tempered Clavier, które wyartykuował po niemiecku.

Mam tu takiego kumpla, który lubi Bacha, a w szczególności The Well-Tempered Clavier, które wyartykuował po niemiecku.

Kumpla, którego doskonale znacie, ale nie upoważnił mnie do zdradzenia jego nicka. To tyle.

Kompozytor znany, a utwór doskonały - proponuję zostawić temat na bocznicy, przez jakiś czas.

Co tam wieta, kmiecie o Bachu?

Z kumplem się nie zgadzam i kłócę od 20 lat, ale...

Nie wstawię doskonałej interpretacji Glenna Goulda, ale wiem,że są wrogowie tego wykonania.

Mam nadzieję, że nakierują mnie na wykonanie idealne

Bach - The Well-Tempered Clavier Book I - Kimiko Ishizaka

Bach - The Well-Tempered Clavier Book I - Maurizio Pollini 2009 DG

Bach - The Well-Tempered Clavier Book I & II - Ottavio Dantone Arts Music

Bach - The Well-Tempered Clavier Books I & II BWV 846-893 - Evgeni Koroliov (1998-2001)

Bach - The Well-Tempered Clavier I & II - Valery Afanassiev 1995

Bach - The Well-Tempered Clavier I-II - Andras Schiff 4CD 1986 Decca

Bach - The Well-Tempered Clavier I-II - Andras Schiff 4CD 2011 ECM

Mam nadzieję, że znający nas oświecą. Przypuszczam, że wszystkie nagrania są doskonałe.

Które najlepsze?

Uwielbiam wykonanie Glenna Goulda.

Uwielbiam Bacha.

Jest coś nieprawdopodobnego w tym, że prowincjonalny kantor skomponował tak doskonałe i ponadczasowe arcydzieła.

Jako zdeklarowany agnostyk w tym właśnie szukałbym dowodu na istnienie Boga.

Swego czasu (dawno temu) byłem w Lipsku w Thomaskirche na mszy, której częścią było wykonanie Weinachtsoratorium przez Thomanerchor.

Wrażenie niesamowite, świadomość, że jest się w murach po których chodził Jan Sebastian, poczucie ciągłości tradycji, doskonała akustyka, perfekcyjne wykonanie, muzyczna, audiofilska, duchowa uczta.

Coś, czego nie zapomnę do końca życia.

Biedny facet.

Dlaczego- "biedny"?

Może właśnie nadmiar pesos i cruseiros mu we łbie poplątał?

Zwyczajnie - ciężko chory.

Współczuć należy, nie wyśmiewać się, ty nieczuły Jaro, ty...-:)

Swoją drogą - miłość do kartofla...

No no...

Aaaa! To o Bachu.

Wszystkie płyty mam G.G.

Na winylu, psiakość.

I innych nie chcę.

Też mam gdzieś u Mamy stare winyle które Ojciec kupił w NRD. Teraz właśnie sobie słucham G.G. wykonanie z 1955 roku na kompie i poznaję to, co było na tym winylu.

-:)

W '55 roku Gould nagrał pierwszą płytę.

Ani u Mamy, ani Tata nie przytarmosił z Enerdowa!

Jeśli tak Ci mówił- oszukiwał, niecnota...

Reszta się zgadza!:-)

-:)

W '55 roku Gould nagrał pierwszą płytę.

Ani u Mamy, ani Tata nie przytarmosił z Enerdowa!

Jeśli tak Ci mówił- oszukiwał, niecnota...

 

Reszta się zgadza!:-)

Oj nie Kolego!!!

Ojciec przywiózł z enerdowa płyty i gramofon w późnych latach 60-tych. Płyta była albo oficjalnie licencjonowana od CBS, albo spiracona państwowo, ale raczej to pierwsze.

Jako że myszowata na ukończeniu - nie obiecuję, że dziś Ci odpowiem.:-)

Wtedy nie piracono.

Wtedy - oficjalnie brano jak swoje.

Tak teraz główkuję, że albo było to wydanie Amigi, albo wręcz jakieś wydanie CBS. Wtedy Amiga wydawała naprawde wartościowe wydania muzyki klasycznej za śmieszne pieniądze.

Mam/ miałem Amigi dwie płyty.

Jakiś, niebiosa tylko wiedzą, skąd się przyplątał - Die Puhdys(?????!!!!!) i - oczywiście, bo kocham ten album i zbieram wydawnictwa wszelakie:

Keith Jarrett w Kolonii.

Ładnie wydany, z ceną bodaj 19,95 wschodnich marek.:-))

Nie wiem, co jeszcze Amiga wydawała.

Mam pomysł: przenieśmy to do porządnej, zacnej zakładki Analog

OK.

Biedny facet.

zajebiste! dobry jest

Nie da się sensownie ustalić które najlepsze, bo w końcu w sztuce nie istnieją sztywne i obiektywne kryteria takowej oceny. Najlepsze jest to, które mi się najbardziej podoba. A mi się najbardziej podoba Schiff z ECM, Richter z RCA i Aimar z DG. Dokładnie w tej kolejności :-)

Co do prowincjonalności Bacha, to też takie trochę pozory i stereotypy. Wolff sporo wyjaśnia. Bach miał jedną z najbogatszych biblioteczek, w których znajdowały się traktaty i nuty zarówno najbardziej uznanych (i "modnych"), jak i bardzo niszowych kompozytorów. Korespondencję i życie towarzyskie również prowadził bogate. Niestety z listów niemal nic się nie zachowało. Wszystko znamy z relacji z drugiej lub trzeciej ręki.

Odświeżyłem, bo dzisiaj zasłuchuje się w swoich ulubionych Wariacjach Goldbergowskich, w cudnym wykonaniu Perahii. Chyba nigdy mi się ta płyta nie przeje ;-)

Zresztą cosik niesamowitego jest w Bachu, że potrafi się przejeść frywolny Mozart, potrafi się przejeść seriozalny Beethoven, znudzić powtarzalny Vivaldi, czy Haendel, a Bach jakoś nigdy...

Ja sobie niedawno uświadomiłem, że nie mam w zbiorach żadnego nagrania WtK w wykonaniu na klawesynie. Muszę poszukać jakiegoś, które będzie mi odpowiadało.