Harmonix HS 101-GP-SUS

Od pierwszej chwili zwraca uwagę bardzo wysoka kultura brzmienia Harmonixa. W stosunku zarówno do Kimbera jak i Cardasa ma przewagę w zakresie reprodukcji barwy, jego średnica jest nasycona i pełna mikrowybrzmień, smaczków barwowych. Wysokie tony są gładkie i nieinwazyjne. Bas stanowi łagodne uzupełnienie przekazu, na pewno nie można odmówić mu rozciągnięcia, nie sprawia też wrażenia nadmiernie rozlazłego, po prostu jest, nie przykuwa uwagi. Analizując obiektywnie wydaje się, że jest bliski liniowości, być może minimalnie uprzywilejowany jest jego średni podzakres, co nie zwraca jednak uwagi, jako że ma on bardzo miękki charakter, nie ma się wrażenia stukania w kartonowe pudło, które często towarzyszyło mi przy odsłuchach kabli Tary Labs, Audioquesta czy nawet znakomitego w swej klasie cenowej Equilibrium Turbine. Jedyne czego mógłbym się przyczepić to brak absolutnej kontroli tego zakresu. Całościowo Harmonix ma ewidentnie przyciemniony charakter, ale dzięki temu w stosunku do obu porównywanych kabli, w zasadzie jest wolny od jakiejkolwiek szklistości i piaszczystości. Scena jest świetnie zarysowana, uwagi w recenzji Wojtka Pacuły o jej zwężaniu się wgłąb w moim systemie się nie potwierdziły, Kimber KS 1130 konstruuje scenę podobnie, Cardas trochę szerzej, ale brak mu z kolei tego wypełnienia i namacalności. Na Cardasie widać jak szeroka jest scena, ale brakuje wglądu wgłąb. Dopiero w porównaniu z GP 101 słychać, że zarówno Cardas jak i Kimber nie są do końca czyste w zakresie średnicy. Cardas lekko wyrzuca sybilanty, natomiast Kimber wyraźniej akcentuje przełom środka i góry. Harmonix jest całkowicie wolny od tego typu naleciałości. W moim systemie najlepsze zestawienie to GP 101 pomiędzy CD a pre, natomiast KS 1130 za pre do końcówki. Na odwrót trochę przeszkadza lekko rozjaśniony na Kimberze przełom środka i góry, ciekawe, że w żadnej innej kombinacji nie zauważyłem tej cechy KS 1130. Jak chodzi o wady Harmonixa, no cóż… Szukając na siłę, chyba jest jednak zbyt liryczny, nadmiernie osłodzony, przypomina mi się XLO Limited, to jest bardzo podobna szkoła i klasa brzmienia. Lepiej wybrać wersję na rodowanych wtykach, brzmi minimalnie żywiej. Zdecydowanie lepiej sprawdzi się w systemach o brzmieniu rozjaśnionym, szczupłym, które potrzebują stosownego dociążenia i złagodzenia. Próby w systemie lampowym Ayon na kolumnach Dynaudio Confidence nie dały przekonującego rezultatu, brzmieniu brakowało pazura.

Z kolei na superrozdzielczym systemie Audio Research Reference oraz Harpiach Louis brzmienie było fantastycznie spójne i analogowe. Słuchając Harmonixa nie analizuje się poszczególnych aspektów dźwięku, a delektuje się brzmieniem całości. Instrumenty i wokale mają naturalną wielkość, są sugestywnie lokalizowane na scenie. Brzmienie wszystkich instrumentów ma naturalną barwę, nie ma w nim cienia szorstkości, szklistości czy kliniczności. Harmonix idzie o krok dalej w reprodukcji dźwięku, nie koncentruje się tylko na oddaniu poprawności, a dodaje od siebie jakiś magiczny pierwiastek. Dla recenzentów taki kabel jest zawsze wyzwaniem, nie jest to obiektywny, wzór, ale ma w sobie coś takiego co nie pozwala przejść wobec tego kabla obojętnie, dziwną muzykalność, która potrafi poruszyć do głębi. Dla mnie jest to najlepszy interkonekt w tej klasie cenowej, pierwszy który mimo nieco niższej ceny okazał się godnym rywalem a jeszcze lepszym partnerem dla Kimbera KS 1130.