Historia jazzu

Wczoraj cały wieczór zaczytywałem się w nowym numerze jazz&classics pana Karłowskiego . Sa tam min. bardzo ciekawe artykuły nt. Cecila Taylora i Sonny Rollinsa . Pomyślałem sobie . po tej lekturze , że warto byłoby poznać trochę bliżej wielkich jazzu . W końcu to co się teraz tworzy w jakiś sposób odnosi sie do tych korzeni jazzowych .

Tylko mam problem , jak to wszystko ugryźć ? Jeżeli przykładowo ci panowie o których napisałem wydali około 100 płyt każdy !(a Rollins cały czas jeszcze tworzy ;) . Stąd moja prośba do bardziej"oblatanych w jazzie kolegów " . Którzy artyści i jakie ich płyty mieli największe znaczenie w historii jazzu . Które płyty waszym zdaniem należy poznać , żeby w miarę orientować się w tej skomplikowanej materii jaką jest jazz .

Szcególnie interesuje mnie hardbop , free i cool jazz .

Ja sam polecam wszystkim Johna Coltrane i jego " Love supreme" (szczeglnie warte uwagi jest dwupłytowe wydanie deluxe zawierające oprócz materiału studyjnego,koncert ) , Theloniusa Monka "Brilliant Corners" , Lee Morgan "the sidewinder " , "lee way " , Dave Brubeck "time out " , "time in" .No i oczywiście Milesa " a kind of blue" , " in a silent way" .

Koledzy ! Nieście kaganek oświaty ;) !

Sięgnij po trzytomową "Historię Jazzu" Andrzeja Schmidta, uważam, że to jedna z najlepiej napisanych książek na temat muzyki synkopowanej. Materiał jest tak umiejętnie posegregowany, że nie sposób się pogubić.

Aha, i z tego co pamiętam, to albo w kolejnych rozdziałach, albo w indeksie, autor podawał tytuły płyt omawianych wykonawców, które mieć powinien każdy, jak też takie, które można sobie darować. Rozumiem twoją frustrację, bo weź tu ugryź takiego Davisa na przykład. Żeby mieć w miarę pełny przegląd jego twórczości, trzeba zgromadzić około trzydziestu płyt wydanych pod jego własnym nazwiskiem. To samo z Coltranem, Rollinsem, Monkiem, Gillespim itd. Osobiście najbardziej lubię geniuszy, którzy przedwcześnie umarli (Powell na przykład). Pięć płytek i już wiem, co w trawie piszczy. Są oczywiście wyjątki - Parker żył niedługo, a nagrał chyba kilkaset godzin muzyki, z czego większość to badziewie, za to reszta... na kolana. Trzeba tylo wiedzieć, gdzie szukać tej reszty ;-))

Pzdr.

Latając po sieci znalazłem ciekawą kopalnię recenzji płyt jazzowych . Jak ktoś nie był to polecam :

Zanim sprawię sobie tę książkę i co ważniejsze zanim znajdę czas żeby ją przeczytać , niech mi ktoś poleci jakąs płytkę (lepiej ze 3 ;) , Cecila Taylora . Wezmę sobie skubańca "na kanał " ;).

Ech gutten , z ciebie to jest leniwiec ;) , ja bym tam wolał ,zeby taki dajmy na to Mozart jeszcze troche pożył . Niechby chociaż requiem dokończył . Tak dla świętego spokoju ;)

Czekam na kolejne wpisy , nie chowac się po krzakach !!

A po co dłużej? Żyłby i żył, coraz częściej zaglądałby do kieliszka i do buduarów zamiast tworzyć dzieła, a w końcu zupełnie by się stoczył i zaczął pisać jakieś gnioty dla zarobku. A tak umarł w pełni sił twórczych i wszyscy ciepło go wspominamy ;-)))

Kup „Pingwina” (The Penguin Guide to Jazz on CD) za poprzednia edycje zapłaciłem 40 zł. Jeżeli chodzi o jazz akustyczny to nie ma lepszego przewodnika.

Za nową 5-edycje wydaną w 2001 roku cena była ok 100 zł (widziałem w Empik - grudzień 2003 ). Dodam jeszcze, że najbardziej lubię te wczesne wydania z uwagi na łatwość czytania (większa czcionka, nie łamane kolumny grubszy papier).

Druga pozycja to „All Music Guide to Jazz” ale pewnie trudno dostać nam wydanie z 98 roku późniejszych nie widziałem.

Z wymienionych przez Cortazara, Lee Morgan zginął tragicznie zastrzelony po sprzeczce przez towarzyszkę życia w nocnym klubie. Do tego czasu nagrał sporo materiału, ale część została wydana dopiero pośmiertnie.

Polecam "Search for the new land" - po sukcesie "Sidewindera", który nota bene trafił również do jakiejś reklamy samochodu uznano, że jest zbyt mało komercyjna i do sklepów trafił jako follow-up "The Rumproller". A "Search ..." czekał chyba ze dwa-trzy lata jako "półkownik".

Jeżeli masz kupować płyty w ciemno to polecam wydawnictwo podpięte pod Blue Note zajmujące się reedycjami - Mosaic Records. Same perełki z historii jazzu :

a z macierzystej firmy w tej chwili tanie reedycje sygnowane przez R V Geldena;

kilkaset płyt poszło przez japoński oddział B N jako „kamienie milowe w dziejach j” ale to inna bajka powoli tytuły pojawiają się w normalnej dystrybucji .

Polecam stronę

a właściwie sekcję "Popular Record Lists" gdzieś tam przy dole strony z kilkoma ciekawymi linkami. Parę - różnych - spojrzeń na kamienie milowe jazzowej fonografii. Na pewno pożyteczne dla znalezienia własnego klucza.