Paradox Extrema

Po pierwsze i przede wszystkim po odebraniu od listonosza kartonu z profesjonalnie zapakowanym wzmacniaczem należy ze dwa razy dać sobie po łapach, następnie podłączyć go do źródła, słuchawek i bezwzględnie ... nie słuchać. Nowy wzmacniacz trzeba koniecznie wygrzać. Z moich doświadczeń wynika, że 50 godzin to jest absolutne minimum, jakie trzeba poświęcić, aby usłyszeć różnicę pomiędzy wersją standardową a ekstremą. Na razie powiem jedynie, że różnica ta jest kolosalna - ale po kolei. Zacznijmy wpierw od wyglądu zewnętrznego i obudowy. Gdyby potencjalny nabywca paradoxa mógł go zobaczyć na półce salonu audio pomiędzy innymi markowymi sprzętami grającymi nie domyśliłby się nawet, że ma do czynienia ze wzmacniaczem wykonanym w domu. Solidna, ciężka, stalowa obudowa z dokładnie wykonanymi podłużnymi otworami wentylacyjnymi jest malowana proszkowo na czarno. Czołówka jest frezowana na maszynie CNC, anodowana, drapana oraz pokrywana napisami. Do naszej dyspozycji są dwa spore, wygodne metalowe pokrętła: wyłącznik sieciowy oraz regulator głośności. Pomiędzy pokrętłami konstruktor umieścił dwa wysokiej jakości gniazda słuchawkowe. Z tyłu obudowy znajduje się natomiast gniazdo kabla zasilającego oraz dwie pary gniazd RCA na teflonowych podkładkach (audionova?) na życzenie można zamówić gniazda XLR ale moja wersja jest ich pozbawiona. Wewnątrz obudowy znajduje się natomiast to co tygrysy lubią najbardziej a więc przede wszystkim na ceramicznych podstawkach dwie lampy Electro Harmonixa 6922 na złoconych nóżkach, kondensatory sygnałowe Black Gate (tak naprawdę czerwone) oraz rezystory precyzyjne cardasa (tego nie jestem pewien, tzn czy akurat cardasa ale na pewno precyzyjne ;-). Transformator jest umieszczony w oddzielnej, metalowej obudowie umieszczonej wewnątrz obudowy "głównej". W kwestiach zasadniczych jak wiadomo paradox jest rozwinięciem oryginalnej konstrukcji MF Xcans. Podkreślam, że jest to dość mocno zmieniony MF ponieważ poza zastosowaniem najwyższej jakości elementów PARADOX zmienił także specyfikacje sporej ilości zastosowanych części (np. tylko 2 z 16 zastosowanych tranzystorów są takie same jak w MF). Mój egzemplarz jest wyposażony we wszystkie przewidziane szykany poza zdalnym sterowaniem na które nie zdecydowałem sie li tylko z wrodzonego poznańskiego sknerstwa. Poza tym jestem mocno ograniczony przez długość kabla moich słuchawek (Grado RS-2), która wynosi chyba z 1,5 metra a więc do pokrętła głośności mogę dosięgnąć z pewnym trudem ale jednak bez pomocy pilota.

Teraz kwestia zasadnicza a więc dźwięk. W chwili obecnej jako źródło służy mi dzielony odtwarzacz Audio Note składający się z transportu CDT-Zero oraz DAC`a Zero. Na co dzień używam też starego ale zacnego NAD`a 502. Przez tydzień miałem także możliwość porównania ich z cyrusem cd6. Interconekt to VDH Second. O słuchawkach już wspominałem. Musze jeszcze wspomieć o tym, że dzięki uprzejmości konstruktora miałem możliwość bezpośredniego porównania wersji standard z ekstremą. Po kilku dniach odsłuchów, a więc po upływie niezbędnego czasu do prawidłowego wygrzania wzmaka widać, że właściwie nie ma czego porównywać, ponieważ pomimo zastosowania tego samego schematu elektrycznego są to właściwie pod względem produkowanego dźwięku dwa całkowicie różne i nieporównywalne urządzenia. Ekstrema jest słuchawkowcem przewyższającym wersję standardową o dwie klasy i to pod wieloma względami. To co je łączy to podobne ustawienie sceny, która jest dość szeroka, poszczególne instrumenty są jednak łatwe do zlokalizowania. Nie grają one "wewnątrz głowy" słuchacza (to chyba jednak zasługa bardziej grado niz wzmacniacza), wielu użytkowników paradoxa podkreśla jego ponadprzeciętną "przestrzenność" - mogę tylko potwierdzić te opinie. To co wyróżnia extremę to doskonałe zrównoważenie pasma: pełny, doskonale kontrolowany, ale jednocześnie nienarzucający się bas. Jest to z jednej strony zasługą zastosowanych black gatów ale też prawidłowego doboru lamp. W mojej extremie grają Electro Harmonics`y na złoconych nóżkach - uważam, że to bardzo dobry wybór. Próbowałem też włożyć tesle (wyjęte z wersji standardowej paradoxa) - szkoda tak dobrego wzmacniacza do tych lamp. Skuszony pozytywną opinią Piotra Ryki sprawiłem sobie także na e-bay`u ruskie NOS`y 6H23-EB. Wróciłem jednak do harmonicsów, ponieważ moim zdaniem, pomimo pewnej poprawy szczegółowości wyraźnie na tej zamianie ucierpiał bas. Na 6H23-EB jest on oczywiście o niebo lepszy niż na teslach jednak harmonicsy w połączeniu z BG powodują, że "dół" jest bardziej przejrzysty i co za tym idzie również bardziej zróżnicowany nie tracąc nic na dynamice ani mocy. Paradox w wersji Extrema jest wzmacniaczem dość neutralnym tzn nienarzucającym swoją charakterystyką jakiegoś szczególnego brzmienia odtwarzanej muzyce. Znacznie więcej wnosiły tu poszczególne źródła: AN grał niesamowitym, mięsistym, analogowym basem, cyrus natomiast okazał się źródłem znacznie jaśniejszym (nota bene dźwięk o bardzo wysokiej jakości).

Moje spojrzenie na Extremę jest oczywiście subiektywne, ponieważ wzmacniacz jest moją własnością, a podobno każda sroka swój ogon chwali. Ja chwalę bo uważam, że to wzmak wart posłuchania. I jeszcze jedno jeśli udało Wam się posłuchać wersji standardowej (a zdaje się, że Paradox na odsłuchy wysyła tylko taką wersję) postarajcie się przesłuchać także Ekstremę, ponieważ to w zasadzie dwa różne wzmacniacze biorąc pod uwagę jakość produkowanego przez nie dźwięku.