Satellite - ocena twórczości - CD Nostalgia

Kapela Wojtka Szadkowskiego nagrała już czwartą płytę a na forum cicho .. Mimo, że ostatnia płyta chyba najbardziej "popowa" z pozycji w katalogu, to może się podobać. Płyta ma doskonały początek, a początkowe fragmenty kołaczą się po głowie , nie chcąc ujść. Ciekawe kompozycje, gratulacje dla autora i muzyków.

A mnie się ta płyta zupełnie nie podoba. Po prostu jest nijaka, a tytułowa Nostalgia, to chyba za czasami grania z pomysłem.

A mi się ta płyta podoba i to nawet bardzo. Kupiłem przypadkowo, mam wcześniejszą płytę Evening Games i ta mnie po prostu rozczarowała, choć wiele się po niej spodziewałem. Na tej nowej nie ma niczego odkrywczego, ale brzmi świeżo, ma mnóstwo znakomitych melodii i ciekawych pomysłów a na dodatek nie jest tak pompatyczna ja ta wyżej wspomniana.

To kup jeszcze pierwszą "A street between sunrise and sunset", a nie zawiedziesz się. Też nie ma na niej nic odkrywczego, ale za to jest kawał dobrego grania. Melodie i aranże też Ci powinny przypaść do gustu. Poza tym polecam Collage "Moonshine".

"Moonshine" to ja mam już chyba kilkanaście lat, rzeczywiście świetna płyta. A co powiecie o płycie "Baśnie", to jedna z moich pierwszych zakupionych płyt. Zasłuchiwałem się w niej na okrągło, teraz został mi do niej wielki sentyment.

Baśnie? Swietna płyta, ma klimat. Miałem dwa egzemplarze, niby to samo wydanie, ale ta druga brzmi lepiej.

W ogóle mam wszystko Collage.

Swego czasu moją najbardziej upragnioną płytą była ta z utworami Lennona, niestety była nie do dostania. "Baśnie" jak dla mnie są zbyt sterylnie nagrane i brak im dynamiki, to takie wrażenia z perspektywy lat, wtedy to mi taki dźwięk bardzo odpowiadał.

Fakt, nagrane to jest słabo.

"Nine songs of John Lennon" też mam, a także zbiór rarytasów "Changes".

mam ich 3 płyty i uważam że zespół jest OK mimo że jak na mój gust to zbyt cukierkowa muzyka, natomiat mam wielki zarzut do realizacji i nagrania tych płyt ponieważ brzmią one poprostu tragicznie! Z szerokiego kręgu polskiego rocka progresywnego zdecydowanie polecam zespół TALE OF DIFFUSION ponieważ wydali piękną płytę i świetnie na wysokim poziomie nagrana. Dla mnie to jest polska płyta roku 2009!

Ja polecam płytę drugiego ex-członka zespołu Collage, Mirka Gila i jego nowej formacji.

Też mam, ale dla mnie jakby nieco przeintelektualizowane.

Ne ale wreszcie jakiś nowy, młody, męski rockowy wokal, których u nas niestety brakuje.

Wolę Riverside. Tam się więcej dzieje.

Kiedyś, dawno był zespół Annalist. Też art-rockowy. Fajny wokal tam był.

Warto też wspomnieć Damiana Bydlińskiego z zespołu Lizard.

"Evening Games" kupiłem kilka lat temu. Na początku nie podobała mi się, oceniałem ją jako pokolażowe popłuczyny, odłożyłem na półkę, czekając na kolejne propozycje Mr W Sz. Nostalgia bardzo mnie pozytywnie zaskoczyła, a rozpoczynający ją temat to powód do dumy pana Wojciecha. BRAWO. Swietny pomysł. Powróciłem do EG i ... jejku przecież to przepiękna równa, przemyślana płyta. Pewnie brak szaleństwa spowodowało że wcześniej do mnie nie dotarła w pełni. EG podoba mi się bardziej od Nostalgii, choć tę ostatnią również oceniam wysoko.

Nie wiem czy zgodzicie się z porównaniem Wojtka Szadkowskiego do Roberta Jansona. Obaj piszą nieodkrywczą muzykę z dużą klasą, nie schodząc poniżej (co najmniej) średniego poziomu. Szczególnie myślę o wczesnym Varius Manx i inspiracjach Jansona twórczością APP.

już sobie wyrobiłem zdanie na temat 3 płyt I, II, IV:

- ASBSAS: wzorzec; piękna płyta, brak słabych momentów mimo znacznej długości, mnogość pomysłów ..

- EG: plusy poprzedniczki oraz pomysł na temat > concept album; więcej nastroju, smutna, oj jak bardzo ...

- N: ciekawe pomysły podane nie tylko w progrockowej formule; porywający początek

Skoro został wymieniony Riverside, to proponuję także ciekawą płytę solowego projektu wokalisty:

jakiś czas temu pożeglowałem w stronę bardziej jazzujących klimatów, ale za sprawą Alan Parsons Project wróciłem znowu do progrockowych rzeczy, odkurzając kupioną kilka miesięcy temu i wogóle nie przesłuchaną "Nostalgię". i powiem, że mi sie podoba, akurat nie początek ale im dalej tym lepiej. Kawałek "Am i losing touch" - świetny!

realizacja parsonowskiej się niestety nie równa, ale bez bólu przebrnąłem dziś dwa razy od dechy do dechy.

pozdr.

Ł.