Shunyata Research Anaconda CX

Odsłuchy Shunyaty były prowadzone w dwóch systemach, pierwszy to ARC Reference + kolumny Harpia Louis, drugi to Electrocompaniet EMC-1 UP, Mod Wright 9.0, monobloki Sphinx Project 12 oraz kolumny Spendor S100. Jak na kabel w całości miedziany Shunyata brzmi dość jasno w wysokich rejestrach, wydaje się nawiązywać estetyką brzmienia do kabli srebrnych. Niezła jest separacja poszczególnych instrumentów, aczkolwiek rozdzielczość nie osiąga poziomu najlepszych srebrnych sieciówek takich jak Acoustic Zen Absolute czy Verictum Demiurg. Całościowo brzmienie jest dość wciągające, Shunyata pokazuje dużo wydarzeń na scenie, przy czym czyni to w sposób niespecjalnie wykwintny. Jest to raczej kabel neutralny z tendencją do pewnego efekciarstwa, natomiast oddanie klimatu poszczególnych utworów przychodzi mu z większym trudem. Największe zastrzeżenia dotyczą prezentacji wokali, które zwłaszcza w systemie ARC okazały się dość beznamiętne i pozbawione wypełnienia. W tej dziedzinie znacznie więcej do powiedzenia ma używana przeze mnie na co dzień tania sieciówka Heavens Gate Ultra Silence. System oparty o kolumny Spendora okazał się pod tym względem bardziej tolerancyjny, aczkolwiek i w nim nie do końca sprawdziło się zestawienie tego kabla z grającą w innym miejscu systemu sieciówką AZ Absolute. Zwróciłem też uwagę na dość wyraźną różnicę w szybkości wybrzmień, bas prezentowany był wolniej niż wyższe zakresy. Jego definicja stoi na przeciętnym jak na tę klasę cenowym poziomie. Odniosłem również wrażenie, że w najniższym zakresie basu kabel Shunyaty zaczynał doznawać zadyszki, różnica dzieląca go od wzorca w tej dziedzinie czyli Acrolinka 7N-PC9500 jest wyraźna. Shunyata nie schodzi tak nisko jak Mexcel, a na samym dole pasma czuć uproszczenia w dziedzinie artykulacji. Co do ilości basu, wydaje mi się, że osiągnięto bardzo dobry kompromis, jest go proporcjonalnie mniej niż w Acrolinku, ale zdecydowanie więcej niż w większości kabli srebrnych. Do zalet Shunyaty należy zaliczyć bardzo klarowne, dobrze doświetlone i szlachetnie brzmiące wysokie tony. W tej dziedzinie Anaconda plasuje się blisko najlepszych kabli srebrnych i pozostawia w pobitym polu będącego punktem odniesienia miedzianego Acrolinka 7N-PC9500. Konstrukcja sceny dźwiękowej jest bardzo dobra, kabel gra bardzo szeroko oraz dobrze pokazuje głębię, przy czym ma tendencję do zmniejszania wokalistów oraz pokazywania wydarzeń z oddali. W tej dziedzinie Anaconda zbliża się do poziomu wspomnianego Acrolinka, tym niemniej ten ostatni jest jednak przysłowiowe pół kroku do przodu. Żeby uzyskać jeszcze większy przyrost holografii koniecznym jest przejścia na kable srebrne. W obydwu systemach Shunyata najlepiej sprawdziła się na listwie zasilającej, najsłabiej wypadła na źródle CD, ale wiadomo, że nie jest to jej przeznaczenie. Reasumując, jest to całkiem dobry kabel, dość uniwersalny w zastosowaniu, jednakże bardzo drogi w zakupie zarówno u dystrybutora jak i na rynku wtórnym.