pit80

Do listy przemyśleń polecam dorzucić MARANTZ HD-AMP1. Wyświetlacz nie jest duży, ale ja spokojnie z kilku metrów daję radę odczytać nazwę źródła. Sterowanie pilotem jak dla mnie bezproblemowe. Są 2 wejścia analogowe oraz dac Sabre (9010K2M) Wygląd jest nietuzinkowy i najważniejsza cecha: dźwięk - dostępne 2 filtry MMDF: 1- technicznie wysokiej jakości, niskie zniekształcenia - dźwięk bliższy temu, jaki znamy i doceniamy z impulsowych końcówek Hypex czy Pascal 2- dźwięk wzbogacony w większą ilość zniekształceń, bardziej przypominający brzmienie klasy A, sprawiający wrażenie większego nasycenia pasm. Jest też dostępna podstawowa regulacja bass/treble (żebyś mógł sobie go ułożyć w ulubione V) oraz z tego co pamiętam jest też filtr loudness (który de facto automatycznie robi V dla niższych poziomów głośności). Ostatnio wymieniałem w takim wzmacniaczu kość dac i byłem bardzo pozytywnie zaskoczony jego funkcjonalnością, wyglądem, kompaktowością i przede wszystkim dobrym brzmieniem (w tym działaniem tego filtra MMDF). Osobiście uważam, ze to jeden z najlepszych wzmacniaczy jakie można kupić za 4-5 tys. zł.

W właśnie, miałem się też odnieść do tego, co wyżej zostało poruszone. Oczywiście, że tak, według dzisiejszej fizyki klasycznej jak i mechaniki kwantowej, każdy sygnał (nie tylko dźwięk) przesyłany na odległość musi być falą. To własności fal (a więc ich okresowość) pozwalają na propagację tego, co ze sobą niosą. Wyjątkiem może być informacja o stanie kwantowym splątanych cząstek - na dziś nie ma żadnych pomysłów na jakiej zasadzie są przesyłane. Zakłada się to obecnie jako dogmat i ciekawostką jest, że tu nie dotyczy ograniczenie prędkości C wynikające ze szczególnej teorii względności.

Chodziło mi jedynie o zasygnalizowanie zalet przemawiających za wszczepieniem sobie gniazda usb do odsłuchu 🙂 Czy są już takie mikrofony to nie wiem, niech @przemak się wypowie. Z postępem to jak tak, że dziś nie ma, a jutro są.

Ano nic, winyle dalej pozostaną tym, czym chcą być. Będziesz chciał posłuchać czarnej płyty wraz z ich zaletami i wadami, będzie możliwość odsłuchu nazwijmy to: neuro-direct - wtedy jakość będzie definiowana jedynie przez igłę i wkładkę lub będzie można przełączać się w tryb odsłuchu tradycyjnego, zatem do wyznaczenia jakości odsłuchu dojdą jeszcze zniekształcenia przedwzmacniacza, wzmacniacza, zespołów głośnikowych, pomieszczenia i aparatu słuchowego, czyli to, co masz dzisiaj.

JA tam bym chciał i mam nadzieję, że tego dożyję. Z pominięciem zniekształceń i ułomności materii organicznej aparatu słuchowego, słuchanie muzyki będzie miało wówczas wymiar perfekcyjny, elektronika dziś ma zniekształcenia oddalone o 130dB, a co dopiero z dalszym rozwojem 🙂 Do tego będziesz mógł mieć dowolny zakres słyszenia ograniczony jedynie dynamiką materiału źródłowego. Nawet będzie można podsłuchiwać delfiny 🙂 Będzie możliwa echolokacja. Granice częstotliwości będziesz sobie dobierał według upodobania, wiek nie będzie Tobie odcinał żadnych częstotliwości 🙂

Szum czy muzyka (dla fizyki nie ma znaczenia jak to nazwiemy) jest to zbiór jednocześnie emitowanych tonów - nic więcej nic mniej. Jego kształt zależy od składu i charakterystyki poszczególnych składowych. W pomieszczeniu podczas emisji szumu w składzie którego składowe równe modom akustycznym oczywiście pobudzi pomieszczenie i również powstaną m.in. fale stojące. U gatunku ludzkiego (jak i u większości innych) obraz dźwiękowy powstaje w mózgu, aparat Cortiego na skutek dostarczanych drgań do rzęsek słuchowych pod wypływem różnych częstotliwości drgań ośrodka, jest odpowiedzialny za wytwarzanie impulsów nerwowych docierających nerwem słuchowym do mózgu. Zatem fizyka jest taka, że organizm odbiera jedynie drgania (fale) jako zmiany ciśnienia ośrodka. Muzyka powstaje tylko i wyłącznie jako wytwór umysłu, który przy pomocy pobudzenia elektrycznego mózgu składa docierające drgania ośrodka w coś, co nazywamy dźwiękiem, a czasami nawet muzyką. W przyszłości będzie można pobudzać nerwy słuchowe bezpośrednimi impulsami dostarczanymi przez elektronikę z całkowitym pominięciem zespołu ucha. Postęp przyniesie pewnie możliwość montowania sobie do nerwu słuchowego coś na kształt gniazda USB, do którego wpinać będziemy źródło, ewentualnie komunikacja będzie bezprzewodowa. To będzie lek na głuchotę, chyba że szybciej naukowcy będą wstanie pobudzić np. uszkodzony aparat Cortiego do regeneracji poprzez komórki macierzyste.

Znam tę recenzję amirma i nie do końca się z nią zgodzę. Nie to że namawiam i przekonuję do DBX, ale proponuję przeczytać cały wątek. Pomiary te wzbudziły trochę kontrowersji i pojawiło się tam sporo użytkowników 360tki, którzy mieli nieco inne wrażenia. Podawano nawet przykłady pomiarów z ASR procesora dbx chyba dwie generacje wstecz od 360 (PA2), gdzie zmierzono o 10dB lepsze THD+N niż w 360 i wątpiono, czy aby urządzenie DBX przed pomiarami było dobrze skonfigurowane. Pojawił się też użytkownik, który przedstawił swoje pomiary dwóch różnych 360tek (a także wspomnianego tu Behringera 2496, który wypadł zdecydowanie gorzej od DBX) przeprowadzone również na profesjonalnym sprzęcie pomiarowym w poście #80 [Ukryta Zawartość] i tutaj (zwłaszcza w drugim testowanym egzemplarzu) wyszło bardzo dobrze, powyżej 100Hz praktycznie całe pasmo ma THD+N poniżej 0.001% (czyli ponad -100dB separacji zniekształceń plus szumy) od poziomu głównego (amirm zmierzył 84dB). Nie potwierdziły się na obydwu pomiarach też dziwne dewiacje w sąsiedztwie 1kHz, które pojawiły się u amirma. Dla Behringera THD+N widać okolice 0.01% (-80dB) w paśmie do 1kHz, a powyżej 1kHz wzrastają do 0.05 (-66dB). Bardzo dobry wynik wyszły zniekształcenia IMD, widzimy okolice 0.002%, gdzie w Behringer było 0.05% Ze swojego doświadczenia to znam dobrze urządzenie DBX 260 i również podczas testów nie zarejestrowałem słyszalnych zniekształceń ani szumów - testy robię zawsze przy wyrównaniu głośności (na przyrządach dla 1kHz) oraz szybkim przełączaniu przy niskich, przeciętnych odsłuchowych i wysokich poziomach głośności (krótkotrwale, ale powyżej 85 do 90dB). Kolejna ważna sprawa przy rozpatrywaniu urządzeń to faktycznie użyteczny poziom natężenia dźwięku, z jakim słuchamy muzyki. Powyżej 85dB jest uważane za szkodliwe dla słuchu i to już jest naprawdę głośno. Zatem jeśli jakiekolwiek zniekształcenia urządzeń pojawiają się w odległości powiedzmy ~90dB i więcej - są one kompletnie nieistotne dla człowieka z punktu odsłuchowego. Natomiast dla niezaadoptowanych akustycznie pomieszczeń takie urządzenia wnoszą niewspółmiernie więcej dobroci niż te ich zniekształcenia oddalone o 80-kilka czy ileś dB, dlatego wtedy liczy się funkcjonalność i pewnie taki tani Behringer robi dobrą robotę (nie testowałem). Natomiast jeśli ktoś szuka dsp, które kosztuje ludzkie pieniądze i wypada pięknie w pomiarach ASR, to można rozważać miniDSP flex balanced [Ukryta Zawartość],237,1400170.html + licencja DIRAC. Niestety, jeszcze flexa nie testowałem, dlatego nie obrażę się, jeśli ktoś ma i użyczy na testy 🙂 Jestem ciekawy, czy potrafi to działać jako karta dźwiękowa i może przy okazji służyć do pomiarów innych urządzeń, skoro ma takie dobre wyniki pomiarów.

DBX 260 i 360 nie najgorzej sobie też radzą, plusem jest, że działają na swoim sofcie i nie trzeba dokupować żadnej licencji DIRAC za 200 dolarów. Mogą też działać jako aktywne zwrotnice, co skutkuje fajną zabawą podczas projektowania i budowania kolumn DIY. [Ukryta Zawartość] [Ukryta Zawartość]

Ze swojej strony polecam sprawdzić brzmienie Harpia Jantar. Odsłuch oczywiście tylko i wyłącznie we własnym pomieszczeniu, na miejscu docelowym. Odsłuchy wyjazdowe kompletnie nic nie dają, chyba że oba pomieszczenia (docelowe i wyjazdowe) mają w mało prawdopodobnie bardzo zbliżonym stopniu ustandaryzowaną akustykę 🙂

E tam grafiki, ale jaki piesio! :)

Nie żebym się czepiał, ale tak dla przekory i lekcji fizyki: Pyt. 1 "Czy JAKIEKOLWIEK kable mogą mieć wpływ na brzmienie systemu?" Odpowiedziałeś, że nie. Dlaczego nie? Po pierwsze fizyka mówi, że obwód trzeba zamknąć, stąd system bez jakichkolwiek kabli nie zabrzmi w ogóle, zatem wpływ na brzmienie mają i to zasadniczy 😉 Poza tym podłącz kabel np. głośnikowy przekraczający rezystancją na swojej długości powiedzmy 10% i więcej impedancji zespołów głośnikowych - co wówczas uzyskamy jak nie wpływ na brzmienie? Pyt. 2 "Jak SŁOWNIE określiłbyś wpływ kabli na brzmienie systemu?" Odpowiedziałeś, że brak wpływu. Pomiary pokazują, że wpływ jest, bo wyniki potrafią się różnić, np. o 0,05db w jakimś punkcie pasma, co oczywiście jest niezauważalne na słuch, ale jakby nie patrzeć, wpływ jest. Do tego ponownie, rozpatrując zamknięcie obwodu, system bez kabli nie zabrzmi, więc z punktu fizyki wpływ jest elementarny. Ja odpowiedziałem, ze niezauważalny, więc też źle. 😄 Pyt. 3 "Jak PROCENTOWO określiłbyś udział kabli w brzmienie systemu?" Odpowiedziałeś 0% - jeśli byłoby 0% to kable byłyby zbędne. Ich udział jest zero jedynkowy - bez kabli nie ma brzmienia, z nimi (zakładając prawidłowo dobrany przekrój) mamy 100% brzmienia uzyskanego z pozostałych elementów systemu. Uff, zaznaczyłem 100% 😄

Fizyka, logika i moje doświadczenia również "ograniczyły" mój umysł i aparat słuchowy na tyle, że zmiany wnoszone przez prawidłowo wykonane i dobrane przekrojem kable są poniżej progu mojej czułości sensorycznej. Pomiary akustyczne po zmianie w obrębie przyzwoitych kabli wykazują różnice poniżej 0.5dB (jeśli jakiejkolwiek), więc trzeba być nietoperzem lub innym delfinem, żeby to słyszeć. Człowiek, niestety lub stety, nim nie jest, chyba że ktoś jest mutantem. Dla mnie próba słuchania kabli może rozpoczynać się dopiero po osiągnięciu w pomieszczeniu akustycznego minimum standaryzacji studyjnej, udokumentowanej pomiarami. Inaczej jest to co najmniej niepoważne, nieracjonalne, jak i całkowicie nieefektywne oraz najzwyczajniej nieopłacalne. Jednakowoż słuchanie czy nie słuchanie kabli w żadnym wypadku nie może być kryterium przynależności do społeczności audiofilskiej. Liczy się dążęnie do doskonałości, każdy jest na innym etapie, innym zasobie wiedzy i jej zrozumienia. Zawsze się jest jakimś punkcie drogi. Nawet jeśli jest to ślepy zaułek, to zawsze można się cofnąć i skręcić "bardziej" prawidłowo.

Robię to dosyć często obserwując postępy. 🙂 Niestety, na ryby jeszcze nie zacząłem chodzić. 😞 Aha, jest jeszcze łatwiejszy sposób testu wierności systemu (włączając oczywiście w to akustykę pomieszczenia oraz prawidłowość ustawień przestrzennych kolumn i miejsca odsłuchowego): 1. Nagrywasz w miejscu odsłuchowym (używając 2 mikrofonów jak poprzednio umieszczając je w miejscu uszu w wyznaczonym miejscu odsłuchowym) jakikolwiek materiał puszczony z systemu (np. ulubioną piosenkę). 2. Następnie zakładasz słuchawki, podłączasz je do systemu i puszczasz sobie na przemian ulubioną piosenkę oraz nagranie z mikrofonów. Jeśli brzmią tak samo - voilà - idziesz na ryby. 🙂

To akurat jest bardzo proste do sprawdzenia. 1. Używając rejestratora (najlepiej studyjnego top jakości) nagrywasz w swoim pomieszczeniu cokolwiek, może być muzyka grana na żywo, może być gadający kolega, może być katarynka, być nawet płyta CD puszczona z boomboxa, tudzież innego systemu niż sprawdzany (i to chyba najlepsza opcja ze względu na łatwość uzyskania powtarzalności sygnału testowego). Mikrofon nagrywający ( a właściwie 2 mikrofony) umieszczasz w przestrzeni dokładnie tam, gdzie później będą uszy podczas odsłuchu systemu odtwarzającego. 2. Zabierasz mikrofony, siadasz w wyznaczonym miejscu (aby uszy były dokładnie w miejscach mikrofonów) i odtwarzasz nagranie na docelowym systemie. 3. Jeśli uważasz, że jest idealnie, robisz próbę z zamkniętymi oczami, kolega przeprowadza z Tobą kilka prób puszczając oryginalny sygnał testowy ze źródła pierwotnego lub jego nagranie na systemie odsłuchowym. Jak nie potrafisz prawidłowo rozpoznać, czy podczas prób słyszysz sygnał ze źródła pierwotnego, czy z systemu odsłuchowego, wtedy możesz się cieszyć dogonieniem w jakiś magiczny sposób króliczka audio i możesz iść na ryby. 🙂

Audiofil to człowiek stale zainteresowany jak najwyższą jakością odtwarzania dźwięku. Jeśli dla kogoś z przyczyn świadomych i obiektywnych prawidłowo dobrane kable nie wnoszą słyszalnych zmian do systemu, a nadal jest stale zainteresowany jak najwyższą jakością dźwięku, to również zalicza się do audiofili. Nie degradujmy określenia audiofil tylko do sympatyków audio voodoo. Natomiast człowiek zainteresowany jedynie kolekcjonowaniem sprzętu (a są tacy) nazywa się po prostu kolekcjonerem. Z audiofilią to nie ma nic wspólnego. Szybciej nazwałbym takiego kogoś np. sprzętofilem, machinafilem? (łac. machina + philos)