Oto jeden z moich ulubionych polskich filmów, powiedzmy z pierwszej "piątki". Mroczny, mocny, zmuszający do refleksji nad światem, swoim postępowaniem, relacjami z ludźmi z naszego otoczenia. Klasyczne Kino Moralnego Niepokoju.

Pozornie lekka praca w rozgłośni radiowej przy magnetofonach, gramofonach, "muzyczce", przy wsparciu technika dźwięku, doprowadza głównego bohatera do postradania zmysłów. Zatraca się w problemach życiowych swoich słuchaczy, zaniedbując rodzinę i siebie.

Genialna rola Wilhelmiego. Świetne zakończenie.

R.I.P.

ROMAN WILHELMI (1936 - 1991)

JERZY TRELA (1942 - 2022)

TOMASZ ZYGADŁO (1947 - 2011)