Acrolink 7N-A2070

W brzmieniu Acrolinka 7N-A2070 od razu zwracają uwagę dwa aspekty: neutralność rozumiana jako równowaga tonalna i głębokość sceny muzycznej. Kabel prezentuję muzykę ze znacznego oddalenia, wokale i instrumenty są dość niewielkich rozmiarów. Zdecydowanie brakuje natomiast różnicowania głębi w płaszczyźnie przód-tył jak i wysokości. Większość wydarzeń lokalizowana jest na środku sceny ewentualnie po jej lewej i prawej stronie. Ewidentnie brakuje ciągłości, poczucia continuum, wypełnienia całości sceny dźwiękami. Precyzja lokalizacji nie jest wzorcowa, czuć pewne zamglenie powodujące rozmycie konturów. Artykulacja poszczególnych instrumentów stoi na dość przyzwoitym poziomie, nie ma mowy o zbytnim złagodzeniu ataku, aczkolwiek do poziomu referencyjnego Kimbera KS 1130 brakuje sporo. Dynamika w skali makro jest jedną z zalet Acrolinka. Muzyka brzmi szybko i w sposób dobrze kontrolowany. Problemy z kontrolą pojawiają się jedynie w trudniejszych utworach z dużą ilością instrumentów typu kontrabas, gitara basowa. Prezentacja basu nie jest niestety najmocniejszą stroną Acrolinka. Czuć ograniczenia pasma przenoszenia, poniżej 60Hz dzieje się już niewiele, w dodatku w okolicach 80Hz wyczuwalne jest przebarwienie, którego efektem jest pewne "burczenie" i tekturowy nalot. Wspomniany rezonans ma wpływ na kontrolę tego zakresu i w znacznym stopniu obniża jej ocenę. Również średnica 7N-A2070 nie jest wzorem czystości. W brzmieniu fortepianu słychać szklisty nalot, jego barwa jest mało obecna, trochę uśredniana. Dolne rejestry są mało obecne, dochodzą jakby zza mgły, z kolei prawa ręka gra w nieco zawyżonej tonacji. Również przełom średnicy i wysokich tonów nie jest czysty. Żeńskie wokale mają tendencję do "sykliwości", nie jest to typowe wyrzucanie wszystkich sybilantów, a głównie głoski "s", tym niemniej jest wyraźnie słyszalne. Blachy hi-hatów cierpią na podobną przypadłość. Najsłabszą stroną Acrolinka jest prezentacja barwy. Brakuje jej nasycenia, jest mało zróżnicowana i matowa. Generalnie ze sceny wieje chłodem, a w brzmieniu 7N-A2070 nie odnajduję niczego, co zachęciłoby mnie do dłuższego obcowania z tym kablem. Całościowo jest to produkt, który ja określam jako triumf współczesnej produkcji hi-tech, perfekcyjny od strony inżynierskiej, ale pozbawiony ludzkich cech i mówiąc najprościej mało muzykalny. Uważam, że za cenę blisko 5 tys. zł można wymagać czegoś więcej niż świetne wykonanie i atrakcyjny wygląd. Ten poziom dźwięku da się uzyskać w najlepszych produktach konkurencji z okolic 3 tys. zł (Equilibrium Turbine, Black Rhodium Opera DCT). Chęć posiadania logo Acrolinka kosztuje sporo.