Kubala-Sosna Elation

Kubala prezentuje dźwięk w sposób bardzo opanowany. Brzmienie ma bardzo masywny fundament, jest głęboko podparte w basie, który jest znakomicie rozciągnięty. Jego charakter jest raczej ciepły, nie ma w sobie nic z brutalności ENERRa czy NBSa, ale trudno mu zarzucić brak kontroli. Brzmienie Kubali wydaje się w tym zakresie być idealnym kompromisem między miękkością a dynamiką. Dolny podzakres średnicy jest bardzo nasycony, mając niewątpliwie największy wpływ na całościowy odbiór brzmienia tego kabla jako zdecydowanie ocieplonego. Wraz ze wzrostem częstotliwości brzmienie Kubali staje się mniej spektakularne. Średnica jest prezentowana w sposób bardzo subtelny, jej barwa jest ciepła i nasycona, natomiast nie cechuje jej wybitna rozdzielczość. Również wysokie tony stanowią bardzo łagodne uzupełnienie przekazu, zdecydowanie ustępując możliwościom analitycznym topowych sieciówek Electraglide, Heavens Gate czy Silencable. Równowaga tonalna Kubali przesunięta jest w kierunku niższych rejestrów, charakter brzmienia znacznie ciemniejszy niż z w przypadku wyżej przywoływanych kabli. Całościowo barwa jest zdecydowanie ocieplona, tkanka dźwiękowa jest bardzo gęsta, nasycona. Taka prezentacja ma oczywiście wpływ na subiektywnie postrzegane wrażenia dynamiczne. W tym aspekcie kabel nie prezentuje referencyjnego poziomu. Jego brzmienie nastawione jest na przekazanie klimatu muzyki, a nie na analizę poszczególnych dźwięków. Szczegóły dotyczące artykulacji czy też subtelne mikroinformacje przestrzenne zdają się być maskowane, w dynamicznie nagranych utworach zauważalna jest tendencja do uśredniania dynamiki. W porównaniu z kablami Electraglide scena dźwiękowa ma charakter bliższy słuchaczowi, poczucie obecności, bliskości muzyków jest znakomite. Wspomniane wyżej kable Electraglide lepiej eksplorują zawartość tylnych planów, Kubala brzmi bardziej bezpośrednio. Wielką zaletą Elation jest naturalne brzmienie wokali, w tym zakresie Kubala ustanawia prawdziwie referencyjny poziom, pozostawiając w pokonanym polu większość konkurentów, włącznie z wybitnymi w pozostałych aspektach kablami Electraglide. Zdecydowanie lepiej sprawdzi się w aplikacji z ostro brzmiącą, tranzystorową końcówką mocy, w aplikacji z CD brzmienie Elation wydaje się zbyt ciemne, lepiej sprawdzi się tu model Emotion. Jest to niewątpliwie bardzo dobra sieciówka, z wyższej półki, aczkolwiek z kabli o zbliżonej sygnaturze dźwiękowej w moim systemie większe wrażenie pozostawił po sobie odsłuch kabli: Harmonix X-DC Studio Master 350, a w szczególności znakomitego Acoustic Zena Gargantua.