Tara Labs Axiom

Postanowilem uzupelnic swoja wczesniejsza opinie, kabel pograł u mnie bowiem pare dni, "wygrzal sie", w wyniku czego przestal byc tak "kliniczny" a zaczal sie stawac muzykalny. Teraz nie pozostaje mi napisac nic innego niz to, ze drut jest znakomity!

Gdy wpialem interconnect Tara Labs, w moim umysle pojawilo sie momentalnie skojarzenie: chirurg! Kabel gra bowiem z "chirurgiczna" precyzja. Nie ma tutaj chaotycznej masy dzwieku, kazdy instrument zna swoja wielkosc i miejsce w przestrzeni. Czas wybrzmiewania jest bardzo krotki, wrecz punktowy. Lokalizacja na scenie? Doskonala. Neutralnosc? Doskonala. Sluchajac tego kabelka z radoscia zauwazalem pojawianie sie nowych dzwiekow, smaczkow, subtelnosci, ktore wczesniej gdzies tam byly ukryte, pozostawaly w tle, Tara natomiast wszsytko wyciaga - pokazuje na dloni, jednakze bez "czarowania", ktore tak lubie. Slucham sobie i wszystko jest na najwyzszym poziomie: czyste, neutralne, precyzyjne.

Jeden, dwa, trzy. Pauza. Cisza. Wszsytko jak w szwajcarskim zegarku.

Zaczynam sie jednak zastanawiac, czy o taki sposob prezentacji wlasnie mi chodzi. Moj prosciutki XLO PRO 150 nie byl tak neutralny, szczegolowy, mial w sobie jednak pewien czar, ciepelko, wokale moze byly zabarwione, ale chyba przyjemniejsze w odbiorze. Sam sobie zadaje pytanie: o co chodzi w tym calym audiofilizmie? O to by byc jak najblizej prawdy czy o to by czerpac przyjemnosc ze sluchania muzyki. Jesli chodzi o prawde - to Axiom jest strzalem w dziesiatke!

AKSJOMAT - teza, założenie nie wymagające dowodów, uznane w danej dziedzinie nauki za oczywiste i prawdziwe, elementarny składnik innych twierdzeń; pewnik

Prawdę mówiąc przed zakupem nie odsłuchiwałem Axioma, tylko RSC Reference gen. 2 - droższy interkonekt Tary z tej samej serii. Brzmienie Reference'a spodobało mi się bardzo, ale troche głupio wydawać na kabel 3/4 ceny wzmacniacza. Wziąłem więc Axioma i nie zawiodłem się.

Pierwsze wrażenie po włączeniu kabla w system to nagłe otwarcie się dźwięku i wyodrębnienie coraz to głębszych planów. I nie chodzi mi tylko o stereofonię. Po prostu wyraźnie słychać drugą, trzecią, a nawet czwartą warstwę nagrania. Dotychczas niektóre płyty składały się w moim rozumieniu z pierwszoplanowego wokalu i jakiejś tam muzyki w tle. Teraz doszły do tego zupełnie nowe elementy. Proporcje pomiędzy poszczególnymi dźwiękami są odmierzane z zegarmistrzowską precyzją. Axiom ustawia wszystkie wybrzmienia tam, gdzie ich miejsce, trzyma dźwięki na krótkiej smyczy. Dzięki temu całość zyskuje na detaliczności, przejrzystości i mikrodynamice. Znacząco zwiększyła się również "zawartość ciszy" w muzyce. Mogę wreszcie dostrzec w tle namiastkę ciemnego tła.

W moim odczuciu, Axiom jest kablem łączącym hi-endowe brzmienie z ceną, która jeszcze nie zwala z nóg. To jest poziom, na którym można się zatrzymać. Dalej mogą być już tylko wynalazki, które na zdrowy rozum należałoby wpinać do hi-endowych systemów. Tam już zaczyna się zabawa, na którą większości z nas nie stać. Axiom może się natomiast sprawdzić nawet w systemach średniej klasy. Pod warunkiem, że już bez niego grają dobrze. Jest on bowiem na tyle neutralny, że nie poprawi niedostatków reszty toru. Ja byłem przekonany, że w brzmieniu mojego systemu już nic nie brakuje. Do czasu...

Axiom- wszystkie aspekty soniczne były na wyższym

poziomie . Bas szybki ,świetnie kontrolowany ,schodził nisko ,pełen

harmonicznych bez problemu słuchałem Marcusa Millera.Był najbardziej neutralnym z całej trójki.Średnica lekko ocieplona, choć to może bardziej moja własna ocena niż w rzeczywistości, sybilanty były spokojne nie epatowały choć ich nie brak.Chris Rea zaczął nareszcie czarować swoim głosem Należy też do kabli naturalnych ,nie boję się użyć tego słowa. Jego dynamika była znakomita.Wysokie ,czyste idealnie rozłożone w przestrzeni,szczególnie było to słychać na przeszkadzajkach z płyty P.Barber "Companion".Aklikwoty były ukazane w całej okazałości.Scena i lokalizacja przedniej próby.

Żadnych zawoalowań i rozmyć.