.png.2fedbaeed142d9ffa7ad27f243687120.png){kind=logo}
|
Muzyka - ocena
Dźwięk - ocena
|
||
| O muzyce: | Klasyczny zestaw z pod znaku białego bluesa firmowany nazwą John Mayall & The Bluesbreakers. Na gitarze gra Peter Green, który zstąpił Erica Claptona po odejściu do zespołu Carem. W sekcji rytmicznej Dunbar z McVie. Wysoki poziom nagrań. Według mojej opinii na uwagę zasługuje szczególnie nr 11 „Super-Natural” w którym Peter udziela lekcji gry na instrumencie swoim następcom (słuchać go m. in. u Carlosa Santany i innych). Typowe dla Greena oszczędne bluesowe brzmienie gitary, pozbawione pierwiastków hiciarskich typowych dla poprzednika. Inne bardzo udane nagrania to nr 4 „The Stumble”, nr 10 „The same way” i nr 13 „Someday after a while”. Pozostałe też są w porządku. Niestety po tej płycie Green rozstał się z Mayallem (czy chyba na odwrót) i związał się z grupą Fleetwood Mac. No a potem to już były płyty solowe. | |
| O dzwięku: | Nagrania z roku 1967. Brzmienie poprawne typowe dla tego okresu. Z niewiadomych powodów płyta nie sprowadzana do Polski … dlaczego nie wiem… a myślenie wiadomo szkodzi. | |
Wykryto oprogramowanie blokujące typu AdBlock!
Nasza strona utrzymuje się dzięki wyświetlanym reklamom.
Reklamy są związane tematycznie ze stroną i nie są uciążliwe.
Nie przeszkadzają podczas czytania oraz nie wymagają dodatkowych akcji aby je zamykać.
Prosimy wyłącz rozszerzenie AdBlock lub oprogramowanie blokujące, podczas przeglądania strony.
Zarejestrowani użytkownicy + mogą wyłączyć ten komunikat oraz na ukrycie połowy reklam wyświetlanych na forum.
