O muzyce:
Przełomowa płyta w karierze boskiego Eryka, po chwilowym odstawieniu dragów i wódy. Dużo dobrego, wyluzowanego grania i chyba ostatnia wielka jego płyta. Dla fanów pozycja obowiązkowa! Polecam nową edycję 2CD, cholernie droga, ale warto!

O dźwięku:
Niezłe jak na tamte czasy, fajne klimaty i to jest ważne!

O muzyce:
Plyta z roku 1974. Podobno najfajniejsza z nurtu zblizonego do pop w dorobku Erica C. Z przebojow marleyowski ‘Zabilem Szeryfa’ w wersji ugladzonej. Reszta to przyjemne bluesiki i gitarowy mainstream. Nie wiem czego mozna oczekiwac od Claptona w tych latach jezeli nie rodzaju pitolenia na gitarze i smetnego, pospolitego glosu. Jezeli zna sie z tego okresu podobne dokonania amerykanow to Eric wypada blado. Co gorsza – owa ‘najlepsza’ plyta Claptona w latach 70-tych (obok ‘Slowhand’) odniosla wielki sukces komercyjny a sam mistrz probowal jeszcze przez wiele lat (moze nawet az do lat 90-tych) stoworzyc sensowna kopie by pomnozyc sukces. Nie udalo sie i byly to lata raczej zmarnowane. Mimo wszelkich przeciwienstw (wokale, smecenie) plyta jest sluchalna i przyjemna aczkolwiek w mojej opinii przyczynia sie do tego glownie niezwykla produkcja. Mam 461 OB w wersji po remasteringu i szczerze mowiac to co slyszymy imponuje.

O dźwięku:
Muzyka jest nagrana maksymalnie sterofonicznie i przestrzennie. W kawalku ‘Give Me Strength’ dzwieki basowe dochodza wrecz zza glowy. Przy tym balans instrumentow rzadko spotykany w owym czasie daje wyjatkowo spojne brzmienie. Perelka lat 70-tych. Jakosc nagrania znacznie przewyzsza oczekiwania.