O muzyce:
Do tej płyty bałem się podejść bliżej. Znałem nazwisko Możdżera - przewijał się w płytach A.M. Jopek. Ale myślałem sobie - cóż takiego tam będzie niezwykłego – pluskanie i tyle. I stało się. Przesłuchałem ją i od pierwszych plumknięć mnie porwała. To po prostu jest płyta i muzyka która chwyta za twarz i trzyma. Nie zdawałem sobie sprawy że tak może zabrzmieć fortepian. Że tak można na nim zagrać. Mocno i finezyjnie, z pasją i polotem. Nie umiem recenzować muzyki bo na tym się nie znam. Oceniam ją tylko w kategoriach podoba się – nie podoba się. Robi wrażenie – nie robi wrażenia. A ta muzyka Leszka Możdżera po prostu porywa i trzyma. Wielokrotne odsłuchy jej nie szkodzą. Wręcz przeciwnie.

O dźwięku:
Nagrana ta płyta jest po prostu rewelacyjnie. Brzmienie fortepianu mnie czaruje. Nie jestem jakimś znawcą ale instrumenty akustyczne mnie zniewoliły. Nie znoszę syntetycznych dźwięków. A brzmienie Możdżera oraz realizacja inżyniera dźwięku - jest to jak dla mnie, majstersztyk. Gdyby wszystkie płyty z taką muzyką i tak realizowano bylibyśmy potęgą. Polecam!