O muzyce:
Odpowiadając na wezwanie Wasulaka, również pragnę wyrazić najwyższe uznanie dla mistrza jak i również dla Philliego Joe Jonesa (moim zdaniem najlepsza perkusja ówczesnego czasu) oraz Sama Jonesa(bass). Nic dodać nic ująć od wypowiedzi poprzednika. Poprostu doskonała płyta. Płyta wydana przez Uniwersal (Riverside) nr katalogowy 0888072301825. Płytka dostępna w gigancie za 16,99 zł.

O dźwięku:
Dźwięk po remasteringu 24 bitowym. Biorąc pod uwagę czas kiedy została nagrana (1958) za dźwięk należy się 5. W kategoriach bezwględnych 3,8.

O muzyce:
Jest fortepian, jest Bill Evans. Tytuł tej płyty można tłumaczyć: "Każdy kuma Bila Evansa". Po 50 latach ta wersja okazuje się trafna w 100%. Bo czym byłby świat jazzu bez Billa? Człowieka, którego wkład do muzyki jazzowej był absolutnie bezcenny? Niektórzy twierdzą, że cool jazz zaczął się wraz z "Kind of Blue". Ale Evans był pierwszy. "Blue in Green" i "Flamenco Sketches" istniały, zanim Davis zwołał swój zespół. Posłuchajcie, jak gra trio Evansa, a zrozumiecie, gdzie tkwi istota doskonałej współpracy muzyków jazzowych. To, co porusza u Evansa aż do stanu "chłodnego wybudzenia" to jego timing, zrazu lekko spóźniony, ale w istocie będący odpowiedzią, która, jeśli ma być tą właściwą (a u niego jest właściwa), potrzebuje chwili. I w trakcie tej chwili słyszymy, jak Evans bierze dźwięki na siebie, obraca je w dłoniach, pozwala im dojrzeć i dopiero takie- uwalnia. I rzecz ta nie dotyczy tylko tego albumu. Czy to z obawy, czy z innych powodów, to jest pierwsza recenzja Billa na forum. Czas najwyższy, żeby posłuchać jeszcze raz i napisać, dlaczego piękno jazzu tkwi właśnie w muzyce Evansa, mistrza i genialnego inspiratora. Bo jak by to było móc przenieść się w czasie i stanąć w Village Vanguard, posłuchać walca dla Debbie, no i ostrzec LaFaro przed tym, co tak przedwcześnie zakończyło żywot jednego z najwspanialszych trójek w historii muzyki?

O dźwięku:
Dźwięk z Riverside powinien zadowolić każdego.