O muzyce:
- ’Hard Candy’ ma urzekającą okładkę – metalowa puszka na cukierki – bardzo retro. Co w środku? Ano ‘zwykłe piosenki’. Wokalista Adam Duritz ma glos barwa bardzo zbliżony do Michaela Stiple z R.E.M. i czasami podobna maniere śpiewania. Do tego należy dołączyć dość ‘specjalne’ teksty balansujące na granicy poezji i kiczu oraz wdzięczną muzykę – lekką, łatwą i przyjemną. Z puszki na cukierki wyciągamy jeden po drugim różne smaczki i delektujemy się. To jest dobra, komercyjna muzyka pop-rockowa z lekkim zabarwieniem folkowym. Może nie do zaakceptowania za pierwszym podejściem (wyjątek: rewelacyjne ‘Holiday in Spain/Big Yellow Taxi’ – radio-friendly kawałek). Counting Crow w roku 2002 nagrali piękną rzecz. Z pozoru bez wielkich ambicji i nieco luźno potraktowany zbiorek. Ale warto, naprawde warto. Dzis mamy natłok ‘prostej muzyki’. To dobrze. Ale mimo to mało jest ziarna a sporo plew. Counting Crow z wdziękiem radzą sobie tłumie. -

O dźwięku:
- Yep! Jest przyjemnie bo spokojnie, naturalnie i z wokalem nieco pośrodku muzyki (instrumenty dookola). Drobne potkniecia harmoniczne czy lekki bałagan na scenie tylko dodają uroku. Bardzo dobra realizacja. -