O muzyce:
Na wstępie powinienem zaznaczyć, że za gitarą szczególnie eklektyczną osobiście nie przepadam. W mojej kolekcji jest kilka płyt i to rzadko kupionych dla gitarzysty praktycznie wyjątkiem jest Jim Hall a po stronie akustycznej Marc Ducret. Z koncertami pod tym względem jest lepiej przeżycia estetyczne wprawdzie gwarantowali również ci wyżej wymienieni za to nie powiem świetnie bawiłem się zarówno na występach Pata Martino czy Johna Scofielda. Po prawdzie do zakupu tej pozycji skłoniły mnie dwa elementy. Pierwszy to tworząca się legenda wokół twórcy w sumie awangardowego często wyłączanego czy raczej trudnego do sklasyfikowania w jakimkolwiek nurcie jazzu. Drugi powód to tytuł płyty – Improwizacja - dodam solowa. Właśnie takie projekty lubię a szczególnie recitale. Tym razem mamy do czynienia z realizacją studyjną wydaje się, że trudniejszą w odbiorze bo nie ma tu chodźmy odrobimy napięcia na linii muzyk – słuchacz, które to często dodającego skrzydeł improwizatorowi lub wręcz jest niezbędne w procesie tworzenia. Derek mierzy się tu sam ze sobą zatrzymuje czas a podział płyty na utwory zdaje się sztucznym, niepotrzebnym tworem. Nagranie należy w tym przypadku rozpatrywać jako suitę zrealizowana z bardzo oszczędną acz bajeczną techniką. Przekaz jest niezwykle sugestywny bez żadnych ozdobników czy popisów. Muzyka oddziałuje na odbiorcę podobnie jak spojrzenie w japoński ogród w którym to muzyk jak mistrz miecza rozprawia się z przeciwnikiem bez zbędnych słów, ruchów, gestów. Po prostu zniewala jednym spojrzeniem nie dobywając ciężkiego oręża.

O dźwięku:
Uwaga! Wytwórnia to AMPERSAND niestety nie ma możliwości ręcznego dodania jak artysty stąd ten błąd. Samo nagranie dosyć dobre ale nie dorównuje dzisiejszym realizacją.