O muzyce:
Druga płyta w dorobku amerykańskiej grupy wydana w 2003 roku. Muzyka Linkin Park jest dosyć trudna do zdefiniowania-to pomieszanie rocka wpadającego w metal, hip-hopu i muzyki elektronicznej. Płyta zawiera 12 kompozycji + intro które jednak dla mnie nie ma za bardzo sensu. Co od utworów to poziom jest zróżnicowany-od mających jak dla mnie zdecydowanie za dużo rhym'ów i scrath'y "Nobody's Listening" czy "Hit the Floor" poprzez tkliwą i cukierkową ale całkiem przyjemną jak dla mnie balladę rockową "Numb" do bardzo udanych moim zdaniem kompozycji jak "Figure 09" czy moja ulubiona "Breaking the Habbit". Mimo iż zapowiadano że płyta będzie ostrzejsza niż poprzednia-"Hybrid Theory" to jest w niej jednak więcej elektroniki i rapu niż w pierwszej płycie. Mike Shinoda rapuje rytmicznie tak samo jak poprzednio a Chester Bennigton nawet nieźle ciągnie wokal-kiedy trzeba śpiewa bardzo melodyjnie i delikatnie a kiedy trzeba to się porządnie "wydrze". Na pewno ciekawa płyta dla tych którzy szukają czegoś nowego a nie słuchali "Hybrid Theory". Ogólnie utrzymuje poziom poprzedniej ale nie wnosi nic nowego oprócz większej ilości elektroniki i rapu. No może poza psychodelicznymi elektronicznymi szkrzypcami...

O dźwięku:
Co do dźwięku-gitary nie przedstawiają większej wartości-ciężkie riffy i właściwie tyle ale tak jest specyfika tego zespołu, podobnie perkusja. Za to bardzo ciekawie wypadają instrumenty elektroniczne które fajnie komponują się z topornym brzmieniem gitar i perkusją która właściwie jest tylko tłem i szczerze mówiąć ciężko jest ją zauważyć. Niestety niektóre utwory to typowa "ściana dźwięku" ale niektóre wypadają naprawdę interesująco pod względem dźwiękowym.