O muzyce:
To jest MUZAK. Przedawkowany może powodować torsje i inne nieprzyjemne dolegliwości :)

O dźwięku:
Bezdyskusyjna kwestia :)

O muzyce:
Dave Grusin raczej jakimś wielkim geniuszen nie jest ale umila czas milionom. Mnie też czasem potrzeba jego słodziutkich dźwięków - tak charakterystycznych dla całego GRP. Migration to zbieranka dość dziwna - jakby 2 odrębne i zupełnie nie koherentne części. Pierwsza to prawie POP, miłe, lekko wpadające granie, którego się słucha z przyjmnością - takiego Grusina lubię. Druga część jest dla mnie nie zrozumiała - ani to sztuka, ani eksperyment, ani miłe, ani przyjemne. Mogło by nie być. Migration nie ma tego szaleństwa i polotu co np. Fabulous Baker Boys Grusina. Ale lubię tę płytę

O dźwięku:
GRP bardzo winduje poziom.

O muzyce:
opis z pierwszej recenzji uważam za bardzo trafny i w całości sie z nim zgadzam. No może z wyjatkiem oceny udziału marcusa Millera - MM gra na basie chyba w 4 utworach, więc wcale nie tak źle. A w pozostałych na tym zacnym instrumencie nie mniejsza znakomitość - Abraham Laboriel (setki sesji w sławami rocka i jazzu). Płytka dobra na każda okazję, repertuar dośc zróżnicowany, iostanie 5 kawałków to coś na kształt suity. Lubie ta płyte

O dźwięku:
Bez wątpienia jedna z najlepeij nagranych plyt jakie mam. Bezlitosny test na dynamike, ekspresje i bas kazdego systemu. Zwłaszcza bas, schodzi baaaardzo nisko i przy jest bardzo sprężysty i szybki. Doskonale slychac roznice w brzmieniu gitar basowych i stylu gry miedzy Marcusem a Abrahamem - u Marcusa bas twardszy, krotszy, bardziej atakujacy, u Abrahama duzo bardziej miekki, dluzej wybrzmiewajacy, bardziej "scielący się" i potezniejszy.. srodek pasma i gora - doskonale czytelne, nasycone, ekspresyjne, ale nie natarczywe czy ostre. Ekspresja i dynamika okrutne, ale tez brzmienie zachowuje cieplo. Swietne walory przestrzenne - lokalizacja, glebia, powietrze. Nie ma sie tu chyba do czego przyczepić. Jedna z plyt testowych szamanow z Magazynu HFiM

O muzyce:
Płyta instrumentalisty (keyboards) i kompozytora muzyki filmowej, ilustracyjnej ocierającej się nieco o jazz. Bardzo przyjemne, wpadające w ucho melodie i znakomite aranżacje. Wiele pomysłów i znakomici muzycy zaproszeni do współpracy, m.in. Branford Marsalis, Omar Hakim, Markus Miller (tego ostatniego słychać, oj słychać). Nie jest to na szczęscie kolejna muzyczka do kotleta albo do windy. Płyta w całości instrumentalna.

O dźwięku:
Wole świetną muzykę zrealizowaną nieco gorzej od miałkich nagrań stanowiących arcydzieła inżynierii dźwięku. Na szczęście tutaj nie trzeba stawać przed żadnym dylematem. Płyta nagrana jest znakomicie, z łatwością można odseparować poszczególnych muzyków, pięknie słychać barwy instrumentów (flugelhorn w 9!), bas ma niesamowity wykop, ale jest bardzo czysty i się nie wlecze. Słowem, jedna z płytek, która pokaże, że Wasz sprzęt ma większy potencjał niż myśleliście (a może wzbudzi zazdrość u znajomych).