O muzyce:
Muzyka faktycznie zupełnie odmienna od tej znanej z MTV czy radia. Tutaj pełny instrumental. Boysi w dosyć dynamicznym, nietuzinkowym i zróżnicowanym wydaniu.
Bardzo polecam ten tytuł. Można słuchać od dechy do dechy. Każdy utwór jest inny, podobnie jak starsze tytuły Dire Straits.
Instrumenty użyte budują fantastyczna scenę. Emocje gwarantowane. Zwłaszcza jak posłucha sie nieco głośniej. Ale też bez przesady.

O dźwięku:
Jeśli chodzi o dolne zakresy częstotliwości utworów na płycie to nie zgodzę sie z przedmówcą że jest ich mało.
U mnie dół jest bardzo czytelny i jest go sporo.
Jestem wyczulony na niskie zakresy, których często mi brakuje na płytach a tutaj mile zaskoczenie. Jest ten najniższy dół kiedy trzeba.
To kwestia systemu. Słuchałem tej płyty na wielu systemach i naprawdę nie każda kolumna jest w stanie przekazać to co jest na płycie właśnie tam w dole.

O muzyce:
Tą płytę chciałbym polecić wszystkim, którzy...
Nie, tą płytę chciałbym polecić wszystkim. Przede wszystkim, jako ciekawostkę muzyczną. Beastie Boys znani głównie ze swoich bardzo żywiołowych, energicznych utworów z gatunku hip hop pokazali swoją drugą naturę - muzykalność. Płyta The in sound from way out jest zbiorem utworów intrumentalnych zagranych przez raperów Beastie Boys. Album składa się z 13 kawałków utrzymanych w klimacie raczej jazzowym. Skład instrumentalny to perkusja, gitara basowa, gitara elektryczna, wiolonczela oraz instrumenty klawiszowe. Płyta jest bardzo spójna i wszystkie kawałki są nagrane w jednym stylu. Mimo wszystko płyta jest bardzo ciekawa. Myślę, że większość ludzi słyszała kiedyś o grupie Beastie Boys i do dziś kojarzy ją z białymi chłopakami rymującymi zwrotki do bardzo samplowych podkładów robionych na studyjnym sprzęcie. Ta płyta pokazuje, że Beastie Boys mają coś w zanadrzu dla miłośników instrumentalnego grania.
Utwory są zagrane bardzo czysto i równo. Słychać wyraźnie, że każdy z instrumentalistów wie, jak trzymać instrument i wie jak wydobyć z niego dobry dźwięk. Po tej płycie nie należy się jednak spodziewać super rozbudowanych długich utworów, gęsto okraszonych wirtuozerskimi solówkami. Utwory są standardowej długości 4-5 minut i nie są zbyt rozbudowane. Posiadają jednak dosyć harmonijne, ciekawe tematy melodyjne oraz przemyślaną kompozycję zawierającą powtarzające się tematy przewodnie oraz mosty. Album sprawia wrażenie, jakby stanowił płytę demo zespołu jazzowego złożonego z młodych, debiutujących, ale bardzo obiecujących muzyków.
Jestem przekonany, że The in sounds from way out może być doskonałym przykładem brakującego ogniwa, które łączy ze sobą gatunki poważane przez starsze pokolenie, bazujące na grze na żywych instrumentach oraz gatunki bliższe muzyce młodzieżowej, takiej jak właśnie hip hop.
Ja tą płytę odbieram jako doskonały materiał do wspólnych odsłuchów dla młodzieży wraz z rodzicami, gdyż każdy, niezależnie od wieku i preferencji muzycznych na pewno doceni tą płytę. Gorąco polecam, z tym że jest już raczej trudna do zdobycia. Warto jednak poszperać w internecie, gdyż będzie to naprawdę bardzo interesująca pozycja na półce.
Ogólna ocena BARDZO DOBRA !

O dźwięku:
Na wstępie pragnę zaznaczyć iż nie jest to nagranie nastawione na audiofilski odsłuch. Nie należy się nastawiać na super wyśrubowane i niesamowicie precyzyjne brzmienie. Nagrania są bardzo zrównoważone. Góra i dół zbalansowane, nic nie wychodzi na przód. Realizacja naprawdę bardzo dobra. Świetna panorama i scena. Bardzo wyraźnie słychać wszystkie instrumenty oraz detale ich brzmienia. pod tym kątem jest bez zarzutu.
Brakuje mi natomiast troszeczkę basu. Słychać, że utwory mają potencjał, jednak brakuje w brzmieniu trochę energicznego wykopu. Góra brzmi naprawdę bardzo dobrze i brakuje tylko trochę porządnego, ciepłego, pulsującego dołu. Poza tym jest OK.
Ogólnie ocena DOBRA !