Dynaudio Audience 72 SE to dla przypomnienia "special edition" modelu Audience 72, ale wspólną z nim posiada tylko obudowę. Przetworniki pochodzą z dobrze znanych choć już nieprodukowanych kolumn Contour 1.8 Mk. II. Odsłuch przeprowadzony z zestawem Denon 1500ae. Wzmacniacz ten dał radę napędzić niełatwe przecież i niskoefektywne (86 dB) Dynaudio ale zapewne z mocniejszym wzmacniaczem zagrałyby jeszcze lepiej. A zarówno wzmacniacz jak i kolumny były niewygrzane, zaledwie kilka- kilkanaście godzin grania w sklepie.

Jednak pomimo tego 72 SE zagrały całkiem interesująco. Zadziwią osoby lubiące schematy i stereotypy, bo one ze schematu raczej się wyłamują. Uchodzą przecież za kolumny z obozu "muzykalnych" i takie z pewnością są, nie sposób jednak zarzucić im "zamulenia" czy utraty czytelności. A to za sprawą tweetera Esotec, który do żadnego zamulenia nie dopuści. Przeciwnie, gra otwartym, niezawoalowanym dźwiękiem i wybrzmienia blach mogą wydać się wręcz ostre, jeśli tak przekazuje to źródło. I dobrze.

Bas określiłbym jako pełny, gęsty, nawet tłusty. W mniejszym stopniu akcentuje rytm niż np. B&W 704, punktowe uderzenie nie jest równie silne ale być może to jeszcze kwestia niewygrzania wooferów które jak wiadomo w przypadku Dynaudio muszą dłuuugo pograć zanim pokażą w pełni swoje możliwości. Fundament basowy jest b. solidny i jest to z pewnością mocny punkt 72 SE. Bas nie jest przesadnie szybki, ale również nie zwalnia rytmu, jego rozciągnięcie i zróżnicowanie nie budzą raczej zastrzeżeń.

Równowaga tonalna jest zachowana dzięki niewyeksponowaniu średnicy, co jest dla mnie dużym plusem, mam lekką alergię na "audiofilskie kolumny grajace środkiem". Srednie tony mają swoje zacne miejsce i na szczęście ich połączenie z dość ofensywnym jak wspomniałem tweeterem nie jest w żadnej mierze jazgotliwe.

Dynaudio 72 SE nie są może mistrzami w kreowaniu zjawisk stereofonicznych, dżwięk nie odrywał się z przesadną łątwością od głośników ale też lokaliazacja i gradacja planów była moim zdaniem zupełnie prawidłowa.

Duży plus za plastyczność dźwięku który nie powala analizą i wniknięciem w strukturę nagrań, ale też nie męczy i pozwala przez długi czas delektować się odsłuchem. Dynaudio nie grają przesadnie efektownym (efekciarskim?) dźwiękiem ale mają bardzo cenną zaletę: są w dużym stopniu wyrozumiałe dla starszych i gorzej nagranych płyt. Nie pompują powietrza i brudów, przeciwnie, maskują niedociągnięcia zarówno studia jak i tłoczni (w zasadzie to ze względu na tę cechę zainteresowałem się bliżej Dynaudio i nie rozczarowałem się).

Jednym słowem, fajne kolumienki. Celowo pomijam wrażenia wizualne , wypada po raz kolejny zacytować słynną maksymę ks. Chmielowskiego "koń jaki jest każdy widzi". Istotę sprawy prezentuje skrót z jednej z recenzji: "Prezentują się skromnie, ale z godnością". I tak jest.

Pełny opis w wątku nr 31299.