Otrzymałem do testów oczekiwany od dawna topowy przewód zasilający angielskiej firmy Black Rhodium. Jest to mała rodzinna manufaktura, znana wcześniej pod marką Sonic Link. Właścicielem firmy i zarazem głównym projektantem jest p. Graham Nalty. W tym roku do produkcji weszła całkiem nowa linia kabli, z flagowym kablem zasilającym o długiej nazwie Hercules DCT ++ na czele. Przewód wyposażony jest w znakomicie wykonane, rodowane wtyki MS HD Power 328, których nazwa szczerze mówiąc nic mi nie mówi. Konstrukcja wewnętrzna kabla nie jest znana, stosując metodę dotykową dochodzę do wniosku, że wewnątrz znajduje się kilka żył skręconych dookoła wspólnej osi. Przewodnikiem jest pokryta srebrem miedź o przekroju 1,3 mm². Kabel wyposażony jest w uziemienie, a rozwiązanie to nosi miano 2 x Graham Nalty Legacy Range VS-1.

Hercules trafił do mnie całkowicie nowy, wymagał więc dość długiego wygrzewania. Od samego początku słychać było oznaki klasy, tym niemniej dźwięk był dość zamknięty i dało się odczuć pewne szorstkości w obrębie średnicy. Wspomniane zjawiska ustąpiły dość szybko i już trzeciego dnia; a więc po mniej więcej 20-25 godzinach; można było przystąpić do poważnego słuchania. Ale prawdziwy przełom nastąpił po około 50 godzinach, transformacja brzmienia pojawiła się w zasadzie niespodziewanie. Brzmienie można określić jako ciepłe i plastyczne, z dużą dozą wykwintności w wyższych rejestrach. W zasadzie nie spodziewałem się takie poziomu subtelności sopranów z kabla miedzianego, jest to dla mnie spore zaskoczenie. Są one łagodne, mało agresywne ale wyraźnie odcinające się od wyjątkowo ciemnego tła akustycznego. Ta ostatnia cecha jest chyba kluczowa dla zrozumienia całości dźwięku generowanego przez tę sieciówkę. Kabel jest wolny od jakiegokolwiek rozjaśnienia, szczegóły wyłaniają się z idealnie czarnej przestrzeni, charakter brzmienia bardzo przypomina to co wprowadza w większość systemów interkonekt Kimber Select KS 1130. Średnica jest równie plastyczna, instrumenty mają czytelną fakturę i bardzo wyraźnie da się odczuć zróżnicowanie ich barw. Nie mam jakichkolwiek uwag do konstrukcji sceny i precyzji lokalizacji muzyków na scenie, przy czym w tej klasie cenowej jest to zdecydowanie program obowiązkowy, który musi zaliczyć każdy kabel. Analizując dokładniej; w mojej ocenie osiągnięto idealny kompromis pomiędzy konturem a wypełnieniem. Bryły instrumentów są zarysowane na tyle wyraźnie, na ile to jest potrzebne do właściwej lokalizacji, nie odnosi się jednak wrażenia nadmiernego wykonturowania krawędzi. Scena budowana jest bardzo swobodnie, szczególne uznanie budzi głębia, która w połączeniu z opisanym wyżej ciemnym tłem powoduje bardzo mocne poczucie realizmu przekazu. Separację poszczególnych planów i różnicowanie głębi oceniam jako znakomite, wręcz wzorcowe. Co ciekawe, głębia nie przeszkadza w poczuciu silnej obecności muzyków w pokoju. Nie jest to estetyka znana z kabli Nordosta, które oddalają wydarzenia bardzo daleko od słuchacza, a przez to powodują wrażenie pewnej obojętności. Porównywany bezpośrednio Elrod EPS 3 Signature generuje jeszcze większą scenę (zwłaszcza w aspekcie szerokości) natomiast przegrywa z Black Rhodium w kategorii separacji poszczególnych planów. Bas Herculesa nie jest tak obszerny jak z kabli Acrolinka czy Shunyaty, tym niemniej nie odnosi się absolutnie wrażenia jego braku. Ma on przyjemny, sprężysty charakter i jest wolny od jakichkolwiek pogrubień i podbić w wyższych podzakresie. Mimo, iż cały kabel nie jest demonem szybkości jego bas jest bardzo zwarty i wolny od „sterydowości” cechującej choćby dużą ilość sieciówek rodem z USA. Wyraźnie słychać, iż priorytetem twórców było uzyskanie spójności i homogeniczności barwowej. Kwestie związane z dynamiką, oraz artykulacją nie są priorytetem, tym niemniej trudno byłoby postawić Herculesowi jakiekolwiek poważne zarzuty dotyczące tych aspektów. Istnieją oczywiście kable które wybrzmiewają szybciej (choćby Elrod EPS 3 Signature) ale przeważnie odbywa się to kosztem wycięcia sporej ilości informacji związanych z rewerberacjami dźwięku. Porównywany bezpośrednio Elrod jest szybszy, lepiej oddaje atak, szarpnięcia strun czy uderzenia w werbel, ale zdecydowanie gorzej oddaje to co dzieje się później, a mianowicie fazę rozchodzenia się poszczególnych dźwięków w powietrzu. Producent wyposażył kabel w wysokiej klasy rodowane wtyki, co z racji jego ciepłego i spokojnego charakteru wydaje się ze wszech miar słuszne i uzasadnione. Podsumowując, Hercules nie jest z pewnością najlepszym kablem sieciowym na świecie. Istnieją kable o niżej schodzącym i bardziej potężnym basie, jeszcze większej scenie i rozdzielczości. Jednakże w dziedzinie muzykalności i naturalności dźwięku jest to kabel naprawdę wybitny. Z racji konstrukcji i charakteru brzmienia zdecydowanie najlepiej sprawdzi się na źródłach cyfrowych i innych urządzeniach o małym poborze prądu. W zasadzie mógłbym zakończyć opis stwierdzeniem, że Hercules pozostaje od dziś w moim systemie. Katalogowa cena 8.850 zł za kabel o długości 2,0m jest wysoka, ale jednak istotnie niższa niż konkurentów spod znaku Acrolinka czy nawet Shunyaty. W tym kontekście relacja dźwięku do ceny jest akceptowalna. Zasłużona rekomendacja.