wojciech iwaszczukiewicz

No cóż , kiedyś musiało się to stać . Miał długie i udane życie . Odchodzą po kolei wielcy .Wczoraj, w radiowej dwójce koncert Melomanów z Sopotu z 56 r.Wieki muzyk , genialny kompozytor piosenek i muzyki do filmów . To pozostanie.

Występowała w warszawskiej stodole przed Branfordem Marsalisem .Występ robił wrażenie ale jak wyszedł Marsalis to efekt był już mniejszy .Płytę " Fly or DIE Live " nabyłem po koncercie ,podobała mi się średnio . Ale przesłuchałem tylko raz .

Potwierdzam , znakomita muzyka . Ale u mnie dwie nowości raczej z kręgu klasycznego jazzu .Najpierw płyta Enrico Pieranunziego i jego tria ." Live in Japan " to nagranie z 2004 r. wydane przez CamJ. Pianiście towarzyszy moim zdaniem współczesna sekcja marzeń czyli Marc Johnson bas i Joey Baron perkusja .To wydawnictwo dwupłytowe. Muzycy wykonują własne kompozycje lub E. Morricone .Nagranie posiada to wszytko co powinno być na wybitnej płycie jazzowej .Wspaniały nastrój koncertu na żywo z żywiołową reakcją publiczności . Pianistykę cechująca się niezwykłą muzykalnością , liryzmem a nawet delikatnością a w sensie języka będącą podsumowaniem całego współczesnego jazzowego fortepianu . Od Evansa do czasów obecnych . No i sekcja idealnie czująca pianistykę lidera z telepatycznym porozumieniem . Po prostu czar , czad , chemia odmienne stany świadomości . Druga pozycja to jazz ze Skandynawii .Krążek perkusisty Snorre Kirka i jego kwartetu " Going Up " Stunt Rec.2021. Mamy tu oprócz lidera S. Riley'a tenor , J. Harbecka tenor ,M.Hjotrh'a piano i A.Fieldsted'a bas. Mimo ,że jest to płyta perkusisty to jego gra jest wycofana , nie narzucająca się co odbieram jako zaletę . Muzycy grają kompozycje lidera , szkoda,że to tylko 39 min. ! Bo muzyka jest wspaniała .Choć to tylko mainstream to jest ona bardzo oryginalna , jakaś taka inna .Bardzo klimatyczna , jakby Webster zmartwychwstał i zagrał w kopenhaskim Montmartrze .Nie ma tu żadnego epigoństwa jest żywiołowa , wspaniała muzyka .A jak to u Stunta świetna jakość nagrania .

Po okresie posuchy pojawiają się nowe , ciekawe filmy.Tym razem rumuńsko- niemiecko - francuski obraz " La Gomera ". Tytułem wstępu należy się wyjaśnienie czemu Gomera ?To jedna z wysp Kanaryjskich ale specyficzna . Jej wyjątkowość polega na tym ,że leży najbardziej na zachód i ,że występuje na niej unikalny język gwizdowy .Wyspa poprzecinana jest licznymi wąwozami , stromymi wzgórzami ,które powodują trudności w komunikacji ludności . W związku z czym wykształciła ona oryginalny sposób porozumiewania się na odległość .Język gwizdowy właśnie .Piszę o tym bo po pierwsze byłem tam a po drugie ( i ważniejsze ) język ten odgrywa ważną rolę w intrydze kryminalnej filmu .Bo to film kryminalny utrzymany w konwencji filmu gangsterskiego , filmu noir . Ale nie należy tego obrazu traktować zbyt poważnie bo jest to pastisz ,wariacja na temat filmu gangsterskiego z wszystkimi atrybutami tego gatunku .Mamy gang narkotykowy ,krwawe porachunki ,skorumpowaną policję ,romans , wszechmocne kobiety a nawet piękną i uwodzicielską femme fatale .Akcja rozgrywa się w Bukareszcie i na Gomerze .Główny bohater o twarzy zmęczonego urzędnika bankowego to skorumpowany policjant ,którego gangsterzy wysyłają na Gomerę celem nauczenia się wspomnianego języka gwizdowego aby używać go u siebie .Tam poznaje on piękną dziewczynę o znaczącym imieniu Gilda .Razem wpadają w tarapaty bo znajdują się pomiędzy gangiem a policją ( szefowa głównego bohatera organizuje intrygę ) . Wszystko kończy się w przepięknym ogrodzie w Singapurze ( też byłem ) w takt muzyki wiedeńskich walców .A więc kino gatunkowe ale z przymrużeniem oka .Jest tu mnóstwo odniesień do klasyki kina ( Hitchcock ) , czarny amerykański kryminał . A reżyserowi udało się stworzyć z tego całkiem zgrabny film.

To ,że jest .Przecież wiemy ,że to trio już nic nie nagra .Każde archiwalne nagranie tego zespołu jest dla mnie cenne .

Jak dla mnie sensacja ! Właśnie dotarła do mnie płyta tria Jarrett'a " Live at Sendai Jazz Festival- Japan 20.10.1986 "Alternative Fox .Trio oczywiście z Peacockiem i DeJohnettem . Tylko na winylu .

Może nawet zadżemowali gdzieś na Krupówkach ?

Płyta piękna ale jak patrzę na to zdjęcie Mingusa to zawsze mam wrażenie ,że ten kapelusz to nasz . Góralski .

Jak kupowałem na koncercie Marsalisa to sprzedawca powiedział mi ,że jest jeszcze jeden egzemplarz .W EMPiKu w Warszawie przy palmie .

O , dokładnie to samo .

Lech Nie wiem jak to zrobić .

Ja już od dłuższego czasu jestem zafascynowany twórczością saksofonisty Dave Rempisa i katalogiem wydawniczym jego autorskiego labelu Aerophonic .Mam już kilkanaście pozycji ( ostatni nabytek to Stringers and Struts ) i czekam na kolejne .Właściwie mogę polecić wszystkie pozycje .

Tak, jest doceniona ale w zakresie muzyki niszowej , nawet jak na jazz. To nie ta skala popularności co Al Di Meola czy Mark Stern . Jeszcze mam pytanie do Ciebie w związku z tym boxem Dolphy'ego o którym napisałem w wątku o wznowieniach .Czy go masz ? Co o tym myślisz ?Bo dla mnie to było zaskoczenie gdy go zobaczyłem na stoisku , w przerwie koncertu . Zaskoczenie bo to pozycja z 1995r. A w sensie muzycznym to mistrzostwo świata ! Porażenie mózgu ! Jestem pod wrażeniem .I jaka jakość remasteringu .

No no!

Tak , pisałem o tym filmie jakiś czas temu .