dong

Czyli krótko podsumowując: bez czytania uważasz za bezwartościowe.

Myślę, że czas, jaki poświęciłeś już temu wątkowi wystarczyłby, żeby przeczytać którąś z książek Noblistki, i wiedzieć, o czym się pisze. :)

Najwyraźniej nie znasz najnowszych wytycznych Centrali: Papież Franciszek, Encyklika Laudato si. [Hidden Content]

Czy ten wątek kiedykolwiek wróci jeszcze do tematu tytułowego? Może gajowy zaprowadziłby porządek?

Cierpliwie powtarzam pytania.

Mam 2 pytania do trzech bardzo aktywnych uczestników tego wątku - kazika-t, il Dottore i Moontana. 1. Ile książek Olgi Tokarczuk przeczytaliście? (I które?) 2. Których spośród laureatów nagrody Nobla w dziedzinie literatury z ostatniego ćwierćwiecza cenicie - i dlaczego? (Ćwierćwiecza, czyli licząc od 1995 - nagroda dla Seamusa Heaneya)

Lektura tego wątku działa przygnębiająco. O ileż bardziej interesująca mogłaby być dyskusja np. na temat tej dzisiejszej wypowiedzi noblistki:

Brawo, ale nie zapominajmy, że to Rosja rezerwowa.

Niestety discogs wciąż jest kiepskim rozwiązaniem dla kolekcjonerów poważki. Raz, że w tej dziedzinie jest najwięcej braków w dyskografii; dwa, struktura bazy danych jest słabo dostosowana do specyfiki nagrań klasycznych. Do tego brak ustalonego standardu i w opisówce panuje paskudny bałagan.

Wybacz, ale to są dla mnie kiepskiej jakości argumenty. Liczyłem na ciekawszą dyskusję.

Mógłbyś uzasadnić? O ile się nie mylę, w tym roku Zimerman na koncertach gra przede wszystkim Brahmsa i Chopina, a wspomniana płyta z Schubertem to jedno z najświeższych nagrań solowych, jakie popełnił. Wszystko esencja romantyzmu... okres zresztą bardzo mocno jest reprezentowany w całej dyskografii artysty - jeszcze przecież Franck, Grieg, Liszt, Schumann...

A Richtera? Jego nagrań jest całkiem sporo: [Hidden Content]

To jest nadzwyczajne dzieło i wdzięczny przedmiot interpretacji. Wielu wybitnych pianistów potrafiło odcisnąć na niej swoje piętno, i należy do nich również Zimerman. Dla mnie np. unikalne jest w tym nagraniu to, jak pianista potrafi - kontrolując każdy element interpretacji w sposób wręcz totalny - zachować przy tym naturalną płynność i potoczystość narracji. Jest doskonale przemyślane, ale nie przedumane i przeintelektualizowane - raczej głęboko przeżyte. Emocje wypływają tu z samej muzyki, nie są narzucane przez wykonawcę. Przy czym ja staram się (i namawiam Cię do tego) tych wielkich wykonań nie szeregować. To utwór - wszechświat, i różnymi drogami można jego uniwersum eksplorować. (Choć oczywiście mam swoje bardziej i mniej ulubione). A z tą drastyczną różnicą temp u Rubinsteina i Richtera to coś mi jednak nie pasuje. Które konkretnie nagrania masz na myśli?

Wychodzi, że znam się na siatkówce. 😊 😞

Tak czy inaczej myślę, że lepiej było przegrać w półfinale wczoraj, niż w sierpniu przyszłego roku. :-)