Sony XBA Z5 czyli słuchawki dokanałowe grające jak słuchawki zamknięte

Propheta · 1 Marca 2015

Pogoń za „białym królikiem” nie ustaje. Kiedy zdobędziemy nasz upragniony sprzęt z danej kategorii (wzmacniacz, odtwarzacz, DAC) zastanawiamy się „co by tu jeszcze?”.

To z pewnością bolączka dziewięćdziesięciu procent uczestników tego forum.

Ja stwierdziłem, iż pomiędzy budżetowymi pchełkami od Fischer Audio oraz Nuforce NE700x, a ogromnymi nausznikami Audio Technica ATH W1000X Grandioso jest zbyt duża przepaść. Należy wypełnić ją pośrednim sprzętem. Słuchawkami bardziej przenośnymi niż wielko muszlowe Grandioso, jednak lepiej grającymi niż posiadane przeze mnie dokanałówki.

Po dosyć wnikliwym przedstudiowaniu tego forum oraz przeczytaniu wielu różnych testów i recenzji powstał wreszcie bardziej konkretny target. Poszukiwałem słuchawek zamkniętych, przenośnych, cechujących się dobrą stereofonią oraz wyjątkowym basem. Kosztujących nie więcej niż 1000 zł.

Po testach w sklepie jednej z sieci AGD, gdzie miałem sposobność porównać około piętnastu różnych nauszników (min. Philips, Marshall, Sony itd.) padło na słuchawki Sennerheiser Urbanite On Ear. W porównaniu do innych słuchawek „senki” urzekły mnie swoją rozdzielczością, basem oraz szczegółowością. Były poza tym świetnie spasowane i wyglądały bardzo solidnie oraz kosztowały poniżej założonego przeze mnie budżetu.

W związku z faktem, iż właśnie wyjeżdżałem do Azji, mój zakup odłożyłem na później. Po cichu liczyłem też na zaoszczędzenie trochę grosza, może przy okazji intratnego zakupu sprzętu audio u skośnookich.

Czy doświadczacie czasem uczucia, iż zamierzacie kupić wybrany starannie przez siebie sprzęt, a wychodzicie ze sklepu z zupełnie czymś innym?

Ja nie miewam tak nigdy. Aparatura, która na końcu ląduje w moim mieszkaniu z początku jest „badana” teoretycznie - recenzjami z prasy fachowej oraz internetu. Często komunikuję się również bezpośrednio z szanownymi kolegami z tego forum w celu uzyskania konkretnych informacji o wrażeniach odsłuchowych. Wreszcie, kiedy mam jako taki pogląd co jest warte odsłuchania (i co jest aktualnie dostępne na rynku) – przystępuję do analizy organoleptycznej. Słucham upatrzonych sprzętów, gdzie tylko się da i kiedy się da.

Tak miało być też z powyższymi Sennerheiser Urbanite On Ear. Tyle, że koniec końców kupiłem coś innego i znacznie przekroczyłem zakładany budżet.

I nie żałuję tego ani trochę:)

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Sony Xba z5 To słuchawki dokanałowe, armaturowo – dynamiczne (hybrydowe) linii HI-Res, którą Sony umieściło na swojej najwyższej półce. W chwili pisania tego tekstu nie są dostępne jeszcze u dystrybutorów europejskich. Ja przywiozłem je z Bangkoku. Dźwięk, który zaprezentowały te słuchawki, przy zupełnie przypadkowym odsłuchu nie pozwolił mi przejść koło nich obojętnie. Dodam, iż nigdy nie zamierzałem mojego sprzętu audio wzbogacić o sprzęt Sony, którą to markę zawsze traktowałem co najmniej obojętnie. Błędnie założyłem, iż firma ta mająca niewątpliwe zasługi dla rynku audio/video aktualnie nie ma nic ciekawego do zaoferowania.

Z opisu producenta wynika, iż każda słuchawka posiada 3 przetworniki: 1 dynamiczny 16 mm oraz 2 zbalansowane armaturowe, dostarczające audio w częstotliwościach 3-40000 hz.

Dla mnie jako ignotranta jest to techniczny bełkot, poprzestanę zatem na wklejeniu poniższych danych podanych przez Sony:

Type Closed

Driver Unit Hybrid 3-way System: 16mm Dynamic + 2 X Balanced Armature

Diaphragm Aluminum-coated Liquid Crystal Polymer

Frequency Response 3 - 40,000Hz

Sensitivity 107dB/mW

Impedance (at 1 kHz) 32 Ω

Cable 1.2m detachable Silver-coated OFC Litz Wire Y-Type cable; 2m detachable Silver-coated OFC Litz Wire Balance Connection cable

Plug Gold-plated L-shaped Stereo Mini; Gold-plated 3-pole Mini

Approx. Weight(excl. cable） 11g

Supplied Accessories Carrying Case, Foamed Silicone Earbuds (S / M / L each 2), Hybrid Silicone Rubber Earbuds (SS/S/M/L each 2), Clip, Cable Adjuster

No i oczywiście Made in Japan.

Przed zakupem testowałem je przez ponad godzinę w salonie sony w jednym z tajskich „megamali”. W sąsiedztwie tego jak by nie było zwykłego sklepu znajdowały się „butiki” z o wiele bardziej „rasowym sprzętem”.

Zakupiony model porównywałem z innymi „pchełkami” od Sony. Między innymi ze wszystkimi ostatnimi słuchawkami linii XBA (min od XBA 1 do 3), różniącymi się od mojego modelu liczbą przetworników i ich wielkością. Nie stroniłem również od słuchawek pełnowymiarowych – tych budżetowych oraz najwyższych modeli pełnowymiarowych (min MDR z7).

Za źródło miałem Samsung Galaxy S5 z Powerampem na pokładzie i garścią plików Flac. Celowo nie łączyłem się przez dedykowany wzmacniacz słuchawkowy Sony PHA 3, który i owszem wyglądał bardzo zachęcająco. Chciałem posłuchać samych słuchawek. Bez wspomagaczy.

Pozytywną stroną odsłuchu w salonie audio jest możliwość w miarę płynnego i szybkiego przemieszczania się pomiędzy „badanymi” obiektami (ku zgrozie obsługi sklepu). Tutaj jak zawsze z pomocą przyszła mi francuska grupa AIR. Dzięki swoim „sterylnym” nagraniom i chuśtawce częstotliwości utwory z płyty „10000 hz legend" obnażały słabe i mocne strony odsłuchiwanego sprzętu.

Nie tylko jednak z Sony porównywałem XBA Z 5.Słuchałem także Shure SE 535, jak również wiele innych modeli dousznych, pełnowymiarowych otwartych i zamkniętych i żadne z nich nie zatrzymały mnie przy odsłuchach więcej niż kilka minut.

Uwierzcie mi. Będąc osobą powściągliwą w wydawaniu pieniędzy, naprawdę robiłem wszystko, aby nie pozostawiać u tajów średniej krajowej na zakup słuchawek dokanałowych.

Jednak nie dało się. Przepaść pomiędzy innymi słuchawkami, a prezentowanym modelem, była ogromna.

Oczywiście warunki „megamarketowe” nie sprzyjają dokonywaniu pełnoprawnych porównań, tak więc takich dokonałem dopiero po przyjeździe do domu.

Ostatecznego porównania dokonałem z wymienionymi wcześniej Nuforce NE700x oraz Audio Technica ATH W1000X Grandioso.

Przypomnę tylko, iż Nu forcy mają bardzo dobre opinie i uchodzą za dokanałowce bardzo muzykalne. W opiniach są uznawane za słuchawki grające równie dobrze jak kilkukrotnie droższe konstrukcje. W tej nierównej walce nie miały jednak najmniejszych szans. A więc do rzeczy.

W utworze Bonobo „Flashlight” - Sony wręcz zachwyciły warstwą basową. Ujawniały wszystkie jego warstwy i kolory. Od basu punktowego do basu pompującego krew w uszach. Pojawił się poza tym wokal w tym utworze, którego wcześniej na Nuforcach nie dostrzegałem.

Kiedy z początku na Sony słuchałem „Save me” grupy Royksopp, a następnie przesiadłem się na Nuforce moje odczucia z odsłuchu budżetówek były następujące. Muzyka narysowana była niewprawną ręką pierwszoklasisty, który wie czego chce ale z bardzo mu to nie wychodzi. Słychać tylko figury geometryczne, wiele linii nakreślono cienką, wyblakłą kreską długopisu marki BIC. Do tego na ten nienajlepszy rysunek patrzymy przez przybrudzoną szybę.

Przyznaję jednak, iż nawet w porównaniu do Sony ogólna dynamika Nuforców jest całkiem niezła.

Sony wprowadza nas za to w zupełnie odmienny interkosmos muzyczny. Słuchając ścieżki dźwiękowej z filmu „Tron” słuchacz wpada w sam środek komputerowgo środowiska. Czuć fakturę każdego dźwięku. Tony wysokie i niskie rozbrzmiewają bardzo precyzyjnie. Dokładnie tak gdzie chciał producent utworów (przynajmniej takie mamy wrażenie). Na nuforcach muzyka jest jedynie „dobrze sparowana”.

Podłączyłem wreszcie Audio Technica ATH W1000X Grandioso. Jeden z topowych produktów tej japońskiej firmy, która od kilkudziesięciu lat specjalizuje się w produkcji gramofonów i słuchawek.

Na rockowym „Red eyes” niedawno odkrytej przeze mnie formacji „The war on drugs” – słuchawki Audio Technica brzmią arystokratycznie. Szeroka scena, wielka kultura muzyczna, „wysoko jakościowe granie”. Na Sony jeszcze żywiej i bliżej. Trochę jak Bruce Springsten i Bob Dylan w jednej osobie. Wszystko bez zadęcia, naturalnie i przyjaźnie. Scena również rewelacyjnie poukładana. Nieco garażowo, ot taki rock z lat 80-tych. Muzyka bardziej odczuwalna niż słyszalna.

Podobnie przy słuchaniu grupy Rapture oraz Foo Fighters. Słuchawki Sony ewidentnie znikają, jest tylko muzyka.

Przy utworze Muchy „Tak jak dziś” Grandiosy zagrały piękną stereofonią, a Sony dorzuciło do tego jeszcze bardziej analogowy charakter starych syntezatorów.

Odtwarzajc SBTRKT „New Dorp New York” oraz jeden z chiloutowych szlagierów Sebastiena Telliera, kilkukrotnie mniejsze Sony w niczym nie ustępowały szlachetnym Grandioso. Z racji mniejszej odległości do wnętrza narządu słuchu sądzę, że nawet je przegoniły. Na Sony muzyka jest bardziej odczuwalna, co powoduje niespotykane dotąd doznania. Muzykę słychać w samej głowie, nie w słuchawkach. Pragnę przypomnieć, iż sony posiadają przetworniki 16 mm, zaś Grandiosy 53 mm. Nie słychać żadnej różnicy. Sony grają jak pełnowymiarowe muszle. W każdej częstotliwości. Prawdziwa magia miniaturyzacji.

W dobie mody na małe manufaktury o nazwach znanych tylko wtajemniczonym. W czasie, kiedy wychwalamy ręczną robotę i audiofilski „slowfood” ja tutaj pieję peany dla marketowego giganta, który wydaje się, iż zaprzeczył prawom fizyki.

Czyżby fenix powstał z popiołów? A może czas przeprosić się ze starym walkmanem i kasetami?

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.