Jazz amerykański vs europejski.

[cezary]

Jazz w Europie ma swoje początki przed drugą wojną światową i związany był oczywiście z bebopem i Charlie Parkerem czy też wręcz był na nim oparty. Oczywiste afroamerykańskie korzenie jazzu tak naprawdę nie istniały w Europie, ale w zamian za to wykształciły, czy też ukształtowały się tam różnego rodzaju fuzje wpływów, które miały swoją genezę w wyniku kolonizacji, a następnie imigracji do Europy z Azji, Bliskiego Wschodu i Afryki. Uważam jednak, że najważniejszym czynnikiem, który doprowadził do tak wielkiego rozpowszechnienia i popularyzacji jazzu w Europie była rezydencja i związany z nią warsztat wykonawczy i tzw. 'język' czy też 'akcent' amerykańskich jazzmanów. To jest podstawa i baza jakichkolwiek rozważań. Jakby się tak zastanowić, to kraje do których dotarli amerykańscy jazzmani były i chyba można powiedzieć, że są od 'zawsze' mekkami jazzu granego w Europie.

 

Tymi mekkami są:

 

Skandynawia - tu przede wszystkim Szwecja - kraj, który do tej pory szczyci się występami Charlie Parkera ze szwedzkimi sidemanami na początku lat pięćdziesiątych oraz poważnymi dotacjami dla jazzu pochodzącymi z budżetu państwa (co jest odrębnym i jakże ważym tematem n/t rozwoju jazzu w Europie i rezydencji tam amerykańskich jazzmanów). Następnie Norwegia - Keith Jarrett i jego europejski kwartet, którego 'Belonging' rozpoczął tak jakby nową drogę lub fazę jazzu granego w Europie - jest to następny bardzo dobry przykład wpływów i mieszania jazzu z kulturą i brzmieniem europejskim. Oczywiście Palle Danielson pochodzi ze Szwecji, co akurat w tym wypadku nie jest chyba aż tak bardzo istotne i kluczowe.

 

Dania - tutaj można się zatrzymać na dłużej, ponieważ lista muzyków jazzowych (i tych lokalnych jak i mieszkających oraz żyjących tam amerykańskich jazzmanów), jest naprawdę imponująca i chyba najdłuższa. Dania jest imponującym i szczególnym przypadkiem 'skandynawskiego jazzu', która chyba jako jedyna spośród krajów skandynawskich należy do tzw. kontygentu europejskiego - zarówno kulturowego jak i fizycznego. To tam, nawet obecnie, najsilniej zostały zakorzenione wpływy tradycyjnego amerykańskiego mainstreamu, granego po prostu wybitnie i z amerykańskim feelem. Z najsłynniejszych amerykańskich jazzmanów rezydujących w Danii, to oczywiście Dexter Gordon, Kenny Drew, Ed Thigpen, Ben Webster, Horace Parlan, Oscar Pettiford, Stan Getz, Stuff Smith, Duke Jordan, Thad Jones i 'weteran' Doug Raney, który przemieszkał w Danii prawie czterdzieści lat - od 1977 aż do śmierci w roku 2016.

 

Francja - tutaj sytuacja przybiera trochę tak jakby inny kształt, ponieważ Paryż był mekką artystów różnej maści od wieków, a i jazz tam grany przez amerykańskich muzyków niekoniecznie musiał wytworzyć fuzje amerykańsko-europejskie. W latach osiemdziesiątych Francja dysponowała dziesięcio-procentowym budżetem mającym udział w kulturze z czego część miała swój udział w muzyce jazzowej - może nie na taką skalę jak w Szwecji, ale zastrzyk z tego 10-cio procentowego budżetu to i tak było bardzo dużo. Organizowane tam były dziesiątki festiwali jazzowych oraz egzystowały tam liczne wytwórnie płytowe i prawie dwieście szkół jazzowych. Z głównych postaci amerykańskich jazzmanów trzeba tu wymienić przede wszystkim Bud Powella, Kenny Clarka i Art Ensemble of Chicago. W ogóle Francja i jej postkolonialny wpływ różnych kultur skutkował ogromnym mixem stylów muzycznych, co miało na pewno swoje odbicie na ogrywany tam jazz.

 

Zostają Niemcy, Austria, Anglia, Włochy, Holandia i Hiszpania.

 

Ale o tych krajach w następnym odcinku... cdn.

 

Chapeau pas!! Chicago za Twój wkład. Ja skromnie polecam dokumentalny film duński na temat dwóch outsiderów zza Atlantyku w Danii w latach 60-tych: D.Gordona i B.Webstera.Oparty na wspomnieniach i refleksjach żyjących jeszcze ludzi z epoki w tym ich kobiet.

A propos filmów. Czy słynny musical z końca lat 70-tych "All that jazz" to jeszcze jazz;)

Pozdr.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[marbut1]

Zostają Niemcy, Austria, Anglia, Włochy, Holandia i Hiszpania.

 

 

dodałbym jeszcze Polskę

Polska ma spore tradycje w jazzie tradycyjnym, free jazzie czy mainstream Jan Ptaszyn

należy przynajmniej wspomnieć Makowicza, Stańko, Namysłowskiego Komedę ( którego utwory brali na warsztat amerykańscy jazzmani )

 

ciekawy artykuł o początkach jazzu w Polsce

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

odałbym jeszcze Polskę

 

Jak najbardziej. Zawsze mieliśmy świetnych muzyków, szczególnie pianistów - znakomity klasyczny background. Wiele rzeczy z serii Polish Jazz broni się jak diabli i myślę sobie, że byliśmy kreatywni - jedynie rytmicznie i powiedziałbym warsztatowo odstawaliśmy, chociaż taki Muniak i Namysłowski byli genialni i wyprzedzali epokę.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )