Atlantycki rejs czyli wszystko co najlepsze z Atlantic Records

**Chicago** · 12 Sierpnia 2018

Kolejna potężna i jedna z najważniejszych wytwórni płytowych kojarzona przede wszystkim z Johnem Coltrane i Led Zeppelin. Założona z 1947 roku przez Ahmeta Erteguna i Herba Abramsona. Na początku lat pięćdziesiątych dołączył do firmy Jerry Wexler i starszy brat Ahmeta, Nesuhi Ertegun, który stał na czele jazzowych nagrań i firmował kontrakty z Mingusem i Tranem. Początkowo dominował jazz i R&B, ale wkrótce pojawiły się najznakomitsze produkcje rockowe, takie właśnie jak legendarny Led Zeppelin. Niech to będzie wątek o najlepszych płytach i wydarzeniach z tej stajni - więc co, jak i kto? Wszystko co najlepsze z atlantyckiego rejsu!

**wojciech iwaszczukiewicz** · 12 Sierpnia 2018

Mogę tylko powtórzyć to co napisałem w wątku o Prestige.

**wojciech iwaszczukiewicz** · 17 Sierpnia 2018

To może coś na CD i na winylu.CD to box "The Heavyweight Champion" The Atlantic Recordings.To 7 płytowa pozycja zawierająca sesje studyjne dla tej wytwórni,wersje oficjalne i tzw. alternatywne.

A na winylu to dwupłytowe wydawnictwo "The Commodore Years.The Tenor sax: Coleman Hawkins & Frank Wess".Płyta z 1973r. zawiera nagrania z lat 40 i 50 zespołów obu artystów ,m.in. C.Hawkins and Chocolate Dandies i C.Hawkins and L.Feather's All Stars oraz sekstetu i kwintetu F.Wessa.Miodzio !

A teraz Was zabiję !Dwie perły na winylach z epoki.Modern Jazz Quartet."The Last Concert" płyta z 1975r. a nagranie z 1974r.Oraz "The Comedy" wydanie japońskie z 1972r.z cudowną okładką z lalkami z komedii del Arte.

Tanie nie były !

**Chicago** · 17 Sierpnia 2018

'The Last Concert' mam - 'The Comedy' niestety nie.

**Bezlitosna Niusia** · 18 Sierpnia 2018

Tytuł wskazywał, że o morzu... coś...

Toteż spierdalam!

**wojciech iwaszczukiewicz** · 19 Sierpnia 2018

No to ciąg dalszy.Znana płyta wszystkim "The Avant-Garde.John Coltrane &Don Cherry" Atlantic 1451.Wersja winylowa,mono z 1966r.Mam oczywiście też na CD.

**Dominic2509** · 19 Sierpnia 2018

Cornette Coleman "shape of jazz to come" albo płytka która nagrał 4 lata później "Free Jazz".

co za paka!!!

Ornette,Cherry,Hubbard,Dolphy,Haden,LaFaro

oraz Blackwell i Higgins

**wojciech iwaszczukiewicz** · 21 Sierpnia 2018

Dwie atlantyckie płyty Mingusa."Changes Two" z 1975r.i "Mingus At Antibes" z 1960r.Obie na CD.

I niespodzianka.Jarrett na Atlanticu."K.Jarrett with Ch.Haden,P.Motian,D.Redman "Birth" nagranie z 1972r.

Płyta CD.

I drugie CD.Trio Jarretta z Hadenem i Motianem "Live Between The Exit Signs".Nagranie z 1967r. CD z 2004r.

Trzecie CD to nagranie z 1975r. amerykańskiego kwartetu "El Juicio( The Judgement ).

Huberto1984 · 22 Sierpnia 2018

Dla mnie to właśnie Led Zeppelin tworzyli legendę wytwórni. Dwa pierwsze wydania IV z Japonii i W Germany target. Obydwa krążki brzmią wybornie.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 26 Sierpnia 2018

Atlantic Records to dla mnie po primo: John Coltrane i jego siedem płyt - oprócz regularnych US first pressing wydań i przeróżnych ramasterach włącznie z wersjami mono, bardzo cenię jubileuszowy komplecik w szarych kartonikach (Atlantic Jazz Gallery), choć sam nie wiem dlaczego, bo to wygląda jak papier toaletowy nie do zdobycia w jedynie słusznym systemie. Po drugie primo, to oczywiście LZ i też cała seria wydań i pudełek włącznie z najnowszymi remasterami made in US. Po trzecie primo, choć ta kolejność jest zupełnie przypadkowa, to oczywiście Charles Mingus, który, tak się zastanawiam, może i powinien być na pierwszym miejscu, ale mniejsza o to - ważnym jest, że cały katalog Mingusa z Atlantic Record jest arcyważny i znakomity, z wyróżniającym się w mojej kolekcji złotkiem z koncertowym Carnagie Hall z MFSL, choć regularne wydanie też bardzo fajnie brzmi, a w niektórych aspektach nawet chyba lepiej. Po czwarte primo: Roland Kirk - tutaj też nie mam wątpliwości, tym bardziej, że mam znam cały jego asortyment, choć najlepszy Roland, to ten najwcześniejszy, ale tak czy siak, jego nagrania z Atlantic są świetne!

A tu znowu brat Jack McDuff, ale właśnie z Atlantic - i jak tego słucham, to wydaje mi się, że to takie siuśki-polki i granie w domu kultury, ale niech będzie! Brat Jack zrobił popowo-rockowo-jazzowe przeboje i Atlantic na jakieś zapotrzebowanie to wydał - no i git! W sumie nie jest żle i idzie to jakoś, ale do 'Live' nie ma nawet startu, choć niektóre kawałki są zacne.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 4 Września 2018

Polecam jak najbardziej kultową płytkę Sonny Stitta, który to razem z Jackie McLeanem pochodzi z głównej gałęzi drzewa Charlie Parkera i im więcej Parkera było w ich muzyce tym lepiej - nawet sami się do tego przyznawali, więc tu nie ma czarów. Płytka ma na nazwisko 'Stitt Plays Bird' i brzmi jak Charlie Parker 'at all'. Ta płyta jest obowiązkowa i w hierarchiach jazzowych stoi u mnie prawie na samym szczycie. Kto jej nie zna, koniecznie musi nadrobić zaległości, choć nie podejrzewam fanów jazzu o takie zaniedbania. Oczywiście na początku jest sam Bird i tu nie ma kwestii, ale wiem, że wielu słuchaczy nie może się pogodzić z jakością brzmienia płyt Charlie Parkera, więc Sonny Stitt na 'Stitt Plays Bird' załatwia robotę, ponieważ brzmi to bardzo dobrze i tak jak Bird, tak i Stitt był podczas grania zawsze tam 'gdzie chciał i kiedy chciał'. Jakkolwiek nie spojrzymy i nie usłyszymy, to Sonny Stitt pomimo wielkich parkerowskich influencji był jednym z niewielu oryginalnych bebopowców, który ogarnął Birda w swój stylowy sposób i tak jakby rozszerzał jego idee, choć praktycznie zawsze będzie to tradycyjne granie bebopowe. Przekaz jest prosty - bez bluesa nie ma jazzu, co mówił nam i wielki Charlie Parker i co powtarza Sonny Stitt razem z Jackie McLeanem. Jako ciekawostka, to okladka 'Stitt Plays Bird' jest niezwykle podobna na pierwszy rzut oka do okładki 'Coltrane's Sound' - z daleka można się pomylić. Tak więc Sonny Stitt w Charlie Parkerze, czyli 'Stitt Plays Bird' i można powiedzieć, że jest pozamiatane do zera. Na pokładzie John Lewis, Jim Hall, Richard Davis i Connie Kay. Nie mam pytań!