Skocz do zawartości
IGNORED

REMASTERY - wznowienia, uwagi, porównania.


flood2

Rekomendowane odpowiedzi

Tak się jednak składa, że jestem szczęśliwym posiadaczem pięciu pierwszych płyt Kate zdigitalizowanych z japońskich winyli.

Nie są to ripy gdzieś tam ściągnięte, tylko zrobione profesjonalnie przez mojego zagranicznego kolegę, który posiada zarówno doskonałe tłoczenia, jak i odpowiednio wysokiej klasy sprzęt do przeprowadzania digitalizacji, nie wspominając o umiejętnościach i wiedzy w temacie.

Zrobione przez niego wersje tych płyt brzmią lepiej niż najnowsze remastery.

 

Brak zgody.

1. japońskie winylowe wydania - są z tego dokładnie materiału co pierwsze winylowe wydania europejskie -ergo - działa w tym przypadku magia OBI i japońskich "krzaczków"...to już dla mnie, fajniejszą jest Magia Kasi "Krzaczek".

2. j/w już pisałem - na "szybko" ściągałeś" z nieznanych źródeł, podobno "próbki" z czterech płyt - jak to wyszło w "porównaniach" i co najpierw "słyszałeś" wiesz doskonale i Ty i ja. Dajmy już temu pokój. Chodzi mi tylko o zaniechanie wygłaszania "niepodważalnych prawd" uznanych za pomocą niewystarczających (dyplomatycznie to było) środków.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane przez iro III
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

widzę, że nadal nie udało się tego nowego materiału inaczej niż pobieżnie posłuchać... ;)

 

No pobieżnie...wystarczy przecież po jednym kawałku z płyty, by wiedzieć jak brzmi dany remaster.

Mylę się?

 

P.S. poziom głośności wyrównałem, ale na słuch. To pewnie oznacza, że cała procedura porównawcza była do d... ;-)

 

japońskie winylowe wydania - są z tego dokładnie materiału co pierwsze winylowe wydania europejskie -ergo - działa w tym przypadku magia OBI

 

Być może inne wydania brzmią tak samo, nie przeczę, ale ja miałem dostęp jedynie do japońskich.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane przez soundchaser
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Rudy Van Gelder to w ogóle ewenement. Nie dość, że jego pierwotne mastery brzmią świetnie, to potrafił

z nich jeszcze "coś" wyciągnąć tak, by jego remastery brzmiały lepiej.

Nie każdy to potrafi, jak uczy historia remasterów np. muzyki rockowej.

 

Tak, tym bardziej, że w momencie pierwszych RVG Remasters miał Rudy siedemdziesiąt lat, a przy następnych remasterach, w latach 2000, był już po osiemdziesiątce '-)

RVG zrobił dużo fajnych i dobrych remasterów, ale też i dość pokażną ilość bardzo słabiutkich.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Parker's Mood

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

No pobieżnie...wystarczy przecież po jednym kawałku z płyty, by wiedzieć jak brzmi dany remaster.

Mylę się?

 

No, jakby tu wystarczająco przyjaźnie ...przytaknąć? :)

I wiesz doskonale dlaczego, naprawdę zakończmy i ne wracajmy do "tamtej" dyskusji.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

I wiesz doskonale dlaczego

 

W tym sęk, że nie wiem...tzn. wiem, ale nie zgadzam się z Twoim podejściem do plików umieszczonych w sieci.

Oczywiście można założyć, że wszyscy oszukują i wstawiają pliki flac jako lossless zrobione z mp trójek. ;-)

 

naprawdę zakończmy i ne wracajmy do "tamtej" dyskusji.

 

Zgoda.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane przez soundchaser
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mam kupiłem dwa boxy.

Bardzo ładnie wydane, czysto kolekcjonerska edycja.

Dźwięk, cóż każdemu podoba się co innego - kwestia gustu. Te wydawnictwo miało na celu dać możliwość kupna fanom pełnej dyskografii w jednolitej szacie graficznej. Brzmi oczywiście inaczej niż wydania pierwsze. Nie odczuwam dyskomfortu a wręcz przyjemność. Nie ma prasowania i kompresji bez litości. Pierwotny charakter został zachowany. Można śmiało powiedzieć, że remaster jest udany.

Zresztą jako dozgonny wielbiciel talentu Pani Bush nie jestem obiektywny w ocenie. Nawet gdyby wydała płytę na taśmie perforowanej to i tak pobiegłbym do sklepu.

Słucham i nie płaczę nad jakością a wręcz przeciwnie, uśmiecham się szeroko.

 

Ten box powinien jeszcze zawierać odnowioną wersję "Live At Hammersmith Odeon" - genialnej płyty koncertowej (CD) wydanej tylko raz wieki temu w komplecie z taśmą video. Oczywiście posiadam ale bardzo bym sobie życzył remasteru tego koncertu. Chyba z powodów licencyjnych (prawa autorskie) tego wydawnictwa nie ma w komplecie. Nie ma też EPki "On Stage" wypuszczonej jedynie na analogu (też wieki temu) oraz wydanej dwadzieścia osiem lat temu jako utwory dorzucone do boxu "Kate Bush Anthology - This Woman's Work CD2"

 

W kwestii technicznej bez zarzutu. Tłoczenie włoskie z ultranowoczesnej tłoczni Pozzoli/Mediolan.

 

Dodatkowo zrobiłem sobie prezent w postaci albumu - zdjęcia robił brat Pani Kate. To fotki strzelane na przestrzeni lat, album chronologicznie grupuje zdjęcia w rozdziałach o tytułach wydawanych płyt - rewelacja.

 

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Sprzęt studyjny i oprogramowanie studyjne. Edytory, sekwencery, stacje robocze (DAW), authoring, stoły, maszyny i linie replikacyjne.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zresztą jako dozgonny wielbiciel talentu Pani Bush nie jestem obiektywny w ocenie. Nawet gdyby wydała płytę na taśmie perforowanej to i tak pobiegłbym do sklepu.

 

Mniej więcej to samo mogę o sobie. :)

W 2011r. zaistniała przykra brzmieniowo sytuacja - nowa wtedy wytwórnia Kasi - FishPeople wypuściła "nowość"-kompilację Director's Cut i remastery Red Shoes i Sensual World - brzmiało to koszmarnie - na głośnikach zaległ gruby koc, podbity, bułowaty bas, podbita może trochę mniej średnica i stłamszone wysokie tony - horror jak trzecia kopia nagrania z radia na żelazowej kasecie ORWO, na brudnej głowicy...

...Director's Cut ... i tak kupiłem. ;)

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

na głośnikach zaległ gruby koc, podbity, bułowaty bas, podbita może trochę mniej średnica i stłamszone wysokie tony - horror jak trzecia kopia nagrania z radia na żelazowej kasecie ORWO, na brudnej głowicy...

 

Odniosłem identycznie wrażenie.

 

...Director's Cut ... i tak kupiłem. ;)

 

No, ba - ja też.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Sprzęt studyjny i oprogramowanie studyjne. Edytory, sekwencery, stacje robocze (DAW), authoring, stoły, maszyny i linie replikacyjne.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tyle że nie były to żadne remastery, tylko nowe - wtedy wydania.. pierwsze :) zgadzam się, że nie grało to dobrze, podobnie jak wydane w tym samym roku „50 Words For Snow”. Buła i brak szczegółów ale chyba puszczona samopas Kasia dała po prostu upust swoim gustom bo gdzieś czytałem w wywiadzie z nią, że nie lubi twardego brzmienia „The Red Shoes” więc chciała to zmienić.

 

Natomiast nowe remastery Kasi uważam za bardzo udane. Kupiłem komplet na CD i delektuję się nimi. Zwłaszcza trzy pierwsze płyty brzmią teraz dużo lepiej, bo pierwsze wydania na CD były mocno płaskie, teraz ich dźwięk jest dużo bogatszy. Z kolei „Sensual World” w oryginale na CD było bardzo skompresowane, była to wczesna ofiara loudness war. Teraz jest bardzo dobrze. „The Red Shoes” natomiast brzmiało bardzo nierówno w oryginale, jakby każdy utwór miksowała inna osoba na innym sprzęcie. Brakowało spójności. Teraz również jest dużo lepiej, płyta wreszcie brzmi w sposób spójny.

 

Najmniejsza poprawa jest moim zdaniem na „Hounds of Love” bo ta płyta zawsze brzmiała świetnie i to się na szczęście nie zmieniło również w najnowszym rozdaniu. Podobnie z „Aerial”, jest nadal bardzo dobrze ale nie słyszę wielkich różnic w porównaniu do wydania z 2005 roku.

 

Ogólnie są to świetne wydania, które dały mi dużo radości. I to ja o nich pisałem przed zniknięciem postów..

 

A co do chałupniczej digitalizacji winyli to proponuję nagrywać je na kasety magnetofonowe - może będzie jeszcze lepiej, cokolwiek by to nie znaczyło bo chyba znaczy coraz mniej ;)

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

This ain't no party, this ain't no disco • This ain't no fooling around • No time for dancing, or lovey dovey • I ain't got time for that now

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

RVG zrobił dużo fajnych i dobrych remasterów, ale też i dość pokażną ilość bardzo słabiutkich.

 

A czy te słabiutkie nie wynikały czasem ze słabej jakości materiału wyjściowego?

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Sorry wielkie za powielenie wpisów - forum ma problemy jak widać.

 

Wracając jeszcze na chwilę do remasterów Kate Bush - mam ciekawą informację dla osób lubujących się w loudness war i w pomiarach.

 

Wykorzystane płyty (moje własne):

Kate Bush "50 Words For Snow" - 2011 / Fish People FPCD007 / 5099972986622 - oryginal

IFPI L213

IFPI 3720

tłoczenie włoskie - Pozzoli Mediolan

 

Kate Bush "50 Words For Snow" - 2018 / 0190295568894 - remaster

IFPI LN12

IFPI 3705

tłoczenie włoskie - Pozzoli Mediolan

 

Z każdej płyty zrzucony ten sam utwór nr 4 / "Wild Man"

 

I teraz ciekawostka - wersja remaster jest cichsza co widać na miernikach.

Cały utwór został przeliczony identycznie tak samo dla wersji oryginalnej i dla wersji remaster (loudness calculation).

 

Oryginał

 

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

zbliżenie na liczydło

 

post-1956-0-70762100-1544536871_thumb.jpg

 

Remaster

 

post-1956-0-33334700-1544536897_thumb.jpg

 

zbliżenie na liczydło

 

post-1956-0-23414500-1544536923_thumb.jpg

 

Tekstowo wygląda to tak jak poniżej (jakby nie dało się dojrzeć na obrazkach):

 

wild man oryginal

 

Loudness-Norm: EBU R128 - Target Level: -23 LUFS

 

I = 7.7 LU (-15.3 LUFS)

LRA = 4.1 LU

TPmax = 0.3 dBTP

PPMmax = 0.0 dBFS

Mmax = 13.2 LU (-9.8 LUFS)

Smax = 10.8 LU (-12.2 LUFS)

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

wild man remaster

 

Loudness-Norm: EBU R128 - Target Level: -23 LUFS

 

I = 4.0 LU (-19.0 LUFS)

LRA = 4.4 LU

TPmax = 0.1 dBTP

PPMmax = -0.0 dBFS

Mmax = 8.0 LU (-15.0 LUFS)

Smax = 7.0 LU (-16.0 LUFS)

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane przez yayacek

Sprzęt studyjny i oprogramowanie studyjne. Edytory, sekwencery, stacje robocze (DAW), authoring, stoły, maszyny i linie replikacyjne.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W dniu 6.12.2018 o 21:53, flood2 napisał:


Panowie czy ma ktoś już Iron Maiden na CD z nowym remasteringiem? Proszę o porównania z poprzednim wydaniem

Dynamic Range nie pozostawia złudzeń. Dobra wersja Ironów, zdaje się ostatnia nie remasterowana to X-Factor. Wciąż dostępna. Szkoda bo ucieszyłem się tym nowym wydaniem Maidenów, miałem cichą nadzieje, że świat zmierza w dobrym kierunku i otrzymamy coś na kształt wydań delux Black Sabbath.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Patricia Barber - pierwsze wydania i remastery. W tym temacie jest dużo do opowiedzenia - płyty Patricii Barber są na starcie pierwszorzędnie nagrane, zmiksowane i masterowane, więc kolejne remastery nie będą w tym wypadku odległe dżwiękowo, tym bardziej, że większość jest starannie zrobiona i wydawałoby się, że tak jakby nie dotykano tutaj w ogóle kompresji, a jak już, to zrobiono to bardzo delikatnie i niemalże śladowo. Wczoraj wysłuchałem dwóch wersji 'Modern Cool' - pierwszego oryginalnego pressu z 1998 roku i masterowaną, kolekcjonerską złotą wersję w HDCD z 2012. Trzeba dodać, że płyty Patricii Barber nagrywa i miksuje Jim Anderson, a jest to jeden z najlepszych inżynierów na rynku, który oprócz tego, że dysponuje bardzo dobrym sprzętem, to ma niesamowite 'ucho'. Praktycznie wszystko spod jego 'mikrofonów i stołu' brzmi od razu, bez kolejnego majsterowania. Pierwszą wersję cd, tę z 1998 roku,  masterował Alan Tucker w słynnym nowojorskim Foothill Digital korzystając z 20-bitowych studyjnych żródeł. Wersja 24K Gold CD była remasterowana przez Davida Glassera w studio Airshow Mastering w Boulders Kolorado. Mastering ten został zrobiony tym razem wykorzystując 'analogowe żródła'...??? Ale jakie analogowe żródła, to już niestety nie jest napisane '-)

W każdym razie ciężko się zdecydować co lepiej brzmi - wiadomo, że wersja HDCD już na starcie jest 'rozszerzona' i zdawać by się mogło, że wszystkie niuanse i detale słychać lepiej, jednak po przejściu na 'normalną wersją' i chwilowym wsłuchaniu się w ten sam utwór na płycie, wrażenie lepszości gdzieś zanika, więc z werdyktem która wersja lepiej brzmi, jest naprawdę ciężko. W remasterowanej, złotej  wersji cd w HDCD chyba jest lepiej czytelna góra gitary Johna McLeana i trąbka Douglasa, ale jak już wspomniałem, wszystko to są niuanse. Czy tak powinien brzmieć poprawny remaster? Chyba tak - tylko super detaliczny sprzęt audio lub dobry setup słuchawkowy wykaże jakieś ewidentne różnice, i oczywiście przyrządy pomiarowe, ale na ucho, każda wersja brzmi perfekt!

 

R-3629211-1338032066-4244.jpeg.jpg  R-2135543-1485469002-2102.jpeg.jpg

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Parker's Mood

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Płyty Patricii Barber są warte rozważań masteringowych, ponieważ niemalże z automatu już na pierwszych wersjach brzmią rewelacyjnie. Ale oni tak brzmieli 'live' - w dobrym miejscu zawsze brzmieli rewelacyjnie - zrozumiale, detalicznie i 'cicho' - czyli z głośnością i dynamiką idealnie zbalansowaną z otoczeniem. Całym architektem dżwięku i spiralą najlepszych projektów PB był znakomity basista Michel Arnopol. Jego bas zawsze był dokładny, punktowy i przy okazji bardzo głęboki. Ktoś, kto widział i słyszał PB live w przyzwoitym miejscu, ten wie jak potrafili brzmieć i wie o czym mówię. Myślę, że już na bazie dżwięku pierwszych wersji wszelkie remastery PB mają rację bytu. Myśli dodatkowo stają się bogatsze, jak się zna sound PB z realu - to w jakimś stopniu wpływa na ocenę poszczególnych wydań płytowych. Ale mogę się mylić.

Zawsze dobrze brzmienli - skład z Companion i póżniejszy kwartet z Nealem Algerem brzmiał rewelacyjnie - na żywo, z płyt, i praktycznie z każdego sprzętu - równie dobrze z hi-end audio jak i z budżetowych propozycji. To słychać - a to robił  zespół i Jim Anderson. Bez niego też może nie byłoby lipy, ale jednak - Jim Anderson. Za surround mix 'Modern Cool' w Blu-reyu otrzymał Grammy - niby Grammy to Grammy, ale zawsze to Grammy - w tym wypadku liczy się podwójnie. Owszem, jak coś nie brzmi, to i Salomon nie naleje '-)

Ale jakby nie spojrzeć, to trzyma Patricia Barber poziom non-stop, cały czas jest busy - do końca marca zawaleni robotą na maxa. Obecna jazda w trio też jest fantastyczna - w trio z fantastycznymi muzykami - basistą Patrickiem Mulcahy i drummerem Jonem Deitemyer. Granie w trio z takimi muzykami, to czysta przyjemność, choć przy Patricku Mulcahy trzeba być czujnym - niesamowicie świadomy i często wymagający basista. Tak mówią '-)

Pamiętam brzmienie live z Companion w Green Mill i kilku gigów póżniej, np. w Park West - to zostaje w pamięci forever. Duet Montzka - Alvarez zabijał! Na płycie jest to oddane bardzo dobrze - emocjonalnie i z odpowiednim nasyceniem. Wszelkie remastery 'Companion' też są warte omówienia, a raczej wysłuchania, a dopiero póżniej omówienia '-)

Przy okazji, Patricia Barber i jej składy, to świetna muzyka zagrana przez świadomych i równie świetnych muzyków. PB zawsze miała najlepszych, otwartych artystycznie muzyków, ale też nie raz udowodniła, że potrafi być rasową pianistką jazzową. 'Wszyscy' z nią grali - zawsze super team! John McLean należał do grupy Grażyny Auguścik '-) Grażyna wypożyczała Johna McLeana Patricii - na gigi go wypożyczała. Ale należał John do Grażyny.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Parker's Mood

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

6 godzin temu, Chicago napisał:

W każdym razie ciężko się zdecydować co lepiej brzmi - wiadomo, że wersja HDCD już na starcie jest 'rozszerzona' i zdawać by się mogło, że wszystkie niuanse i detale słychać lepiej, jednak po przejściu na 'normalną wersją' i chwilowym wsłuchaniu się w ten sam utwór na płycie, wrażenie lepszości gdzieś zanika, więc z werdyktem która wersja lepiej brzmi, jest naprawdę ciężko.

Dokładnie takie same odczucia miałem porównując płyty Mike'a Oldfielda HDCD z pierwszymi tłoczeniami CD. 

Płyty P. Barber od zawsze bardzo cenię i lubię, nie wspominając już o tym, że doskonale nadają się do audiofilskich porównań ze względu na to, że są świetnie nagrane.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Patricia Barber 'Companion' - tym razem na wagę poszły dwa wypasy: wydanie XRCD2 z FIM jako 20bit K2Super Coding  oraz kolekcjonerski cd 24K gold w HDCD z 2010 roku. W przypadku XRCD2 masteringu dokonał Alan Yoshida w studio Ocean Way / JVC Mastering w Hollywood w Kalifornii. Działo się to pomiędzy 2 - 7 listopada 2000 roku.

Oryginalnie, koncert ten nagrał i zmiksował, tak jak i w przypadku 'Modern Cool, również Jim Anderson. Główny inż. miksu, to Bill Douglas. Oryginalny mastering został wykonany przez Alana Tuckera w rozdzielczości 24bit gdzie Alan Tucker ponownie skorzystał ze żródeł analogowych - czyli analogicznie jak w przypadku 'Modern Cool'...???

Wersja 20K gold w HDCD z 2010, to również ten sam przypadek masteringu co na 'Modern Cool' - czyli ten sam David Glasser i to samo studio 'Airshow Mastering' w Boulder w Kolorado.

I co mamy? Jakie wrażenia odsłuchowe? Jakie różnice? Wrażenia bardzo dobre, zarówno w przypadku XRCD2 jak i 24K Gold HDCD. Jakie różnice? Bardzo niewielkie - wersja złota w HDCD lekko, ale to bardzo lekko bardziej nasycona i tak jakby z lepszą czytelnością szczegółów, ale to są niuanse na ucho. Poziomy, też wydaje mi się że takie same - ani XRCD ani Gold HDCD nie brzmią zdecydowanie głośniej jedna od drugiej. Gdybym miał wybierać, wybrałbym dwie wersje, żeby mieć święty spokój - i tak też zrobiłem '-)

R-7522029-1479027916-4023.png.jpgR-6650674-1461354442-7593.jpeg.jpg

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Parker's Mood

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W dniu 13.12.2018 o 15:26, Chicago napisał:

Patricia Barber - pierwsze wydania i remastery.

Nie wiem czy u Patrici są wydawane remastery, ja mam pliki 16/44,1 i 24/96 o remasterach nic nie wiem, ale oczywiście nie wszystko muszę wiedzieć w tym temacie.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Jakość wniosków w porównaniach audio jest zawsze zgodna z jakością procedury porównawczej.

Pasja bez precyzji to chaos. DOBRZE ŻE JEST MUZYKA

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

A o czym ja piszę? Co to jest XRCD jak nie remaster? Albo rzeczy z 20K gold HDCD? Wyrażnie napisałem kto dokonywał masteringu na poszczególnych przedstawionych wydaniach? Czytałeś w ogóle ostatnie wpisy?

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Parker's Mood

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

46 minut temu, Chicago napisał:

Czytałeś w ogóle ostatnie wpisy?

Nie, nie czytałem. Trudno mi sobie wyobrazić lepszą jakość jak tych pierwszych wydań, stąd ta moja refleksja, ale oczywiście wszystko jest możliwe. U mnie pomiędzy wersją 24/96 a 16/44,1 nie zauważam jakiejś wyraźnej różnicy jakościowej. Obie są perfekt, ale w domenie psychologicznej oczywiście lepiej słuchać wersji 24/96.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane przez Lech36

Jakość wniosków w porównaniach audio jest zawsze zgodna z jakością procedury porównawczej.

Pasja bez precyzji to chaos. DOBRZE ŻE JEST MUZYKA

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Remaster, nie zawsze oznacza lepiej w przypadku płyt PB i o tym waśnie pisałem - jest inaczej, choć są to niuanse. Również i o tym, że jak materiał wyjścowy jest rewelacyjny, to i póżniejsze remasterowane rzeczy zrobione przez fachowców też takie będą. Płyty PB już na samym wstępie są nagrane i zmiksowane na najwyższym poziomie, a kolejne remastery to już tylko kolekcjonerski kontekst i przysłowiowa kropka nad 'i'.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Parker's Mood

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

A poniżej najnowsze Trio Patricii Barber. Zarówno Patryk jak i Jon Deitemyer już od lat grają z PB, ale były to przeważnie gigi, w których i Jon i Patryk grali w zastępstwie. Do oficjalnego powołania stałego składu w obecnej konfiguracji doszło w sumie niedawno.

 

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Parker's Mood

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 7 miesięcy temu...

Nabyłem ostatnio "The very best of the doors", wydane przez wytwórnię Rhino. Może ktoś miał okazję posłuchać? Bo ja się bardzo zdziwiłem, jak kiepsko jest to zremasterowane. I się zastanawiam, czy inni też mają takie odczucie?

Czy ktoś może polecić, jakieś CD składankę The doors? 

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mam "the best of" w wersji jednopłytowej i brzmi dość jasno i płasko, mimo że momentami stereofonia może się podobać. Kliniczne czyszczenie dźwięku nie przysłużyło się płycie. Można kupić pierwsze 6 studyjnych płyt (te z Morrsionem) z pierwszego wydania lub późniejsze wznowienia z takim samym masteringiem ?

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane przez lukiii
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

No właśnie ze stereofonią mam największy problem, jak odtworzyłem płytę po zakupie, w pierwszym utworze "Break on through" perkusja wali na lewy kanał i jest zupełnie oderwana od reszty. W pozostałych utworach też nie jest za dobrze.

Dzisiaj porównałem to wydanie z jakąś składanką z 1988 roku. Widocznie taki był zamysł, żeby perkusja grała tylko na lewej stronie, w nowym wydaniu dźwięk jest czystszy i bardziej dynamiczny. Ale zgadzam się z Lukii, ogólnie dość płasko. Pożyczę jeszcze inne wydania i przesłucham.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, Jack Sparow napisał:

No właśnie ze stereofonią mam największy problem, jak odtworzyłem płytę po zakupie, w pierwszym utworze "Break on through" perkusja wali na lewy kanał i jest zupełnie oderwana od reszty. W pozostałych utworach też nie jest za dobrze.

Dzisiaj porównałem to wydanie z jakąś składanką z 1988 roku. Widocznie taki był zamysł, żeby perkusja grała tylko na lewej stronie,

Nie tyle zamysł co częsta praktyka początkującego (dla mas) stereo w nagraniach pop-rock.  Trzeba pamiętać, że nagrań (na debiut) dokonano w  roku 1966.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

A co sądzicie o ostatnich remasterach Uriah heep i Iron maiden. Są lepsze od poprzednich? 

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chodzi o Uriah Heep to są to najlepsze remastery (Andy Pearce - ten od Black Sabbath i Rory Gallaghera).Do pełni szczęścia brakuje tylko tego że mogłoby być ciut więcej basu , ale i tak są to najlepsze remastery w historii i pewnie prędko lepszych nie będzie.

 

 

 

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dzięki za informację. Mam nadzieję, że  pierwsza płyta IM również brzmi lepiej niż na wcześniejszym remasteringu. Jeśli chodzi o Pearce'a to on zremasterował BS dwa razy : w 2009 i 2016. Ja wolę ten z 2016 w wydaniu dla WB USA.

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie wiem jak nazwać pierwszą płytę Santany z Columbia Legacy Master Sound Edition wydaną na złocie - wychodzi mi, że jest to pierwszy amerykański cd pressing z 1994 roku, czyli drugie rozdanie po japońskiej premierze cd z 1987. Mam też dwa inne wydania tej płyty, czyli również z Legacy, remasterowane, podwójne wydanie z 2004, oraz jedno z 1998. Master Sound na złocie brzmi najciszej i najprzyjemniej. Ciekawy jestem brzmienia Santany 1 z MoFi Lab na złocie? Czy ktoś ma?

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

R-1857153-1489667484-9742.jpeg.jpg

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

    Zaloguj się, aby zobaczyć treść.
Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Parker's Mood

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Pokaż nowe odpowiedzi
  • Dołącz do dyskusji

    Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
    Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.

    Gość
    Dodaj odpowiedź do tematu...

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.



    • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

      • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
    • House of Marley Positive Vibration Frequency Rasta

      Patrząc na to, co lada moment zacznie wyprawiać się za oknem aż chciałoby się zanucić za nieodżałowanym Markiem Grechutą chociażby fragment niezwykle będącego na czasie utworu „Wiosna – ach to ty”. Dlatego też powoli, acz konsekwentnie warto przygotować się na prawdziwy wybuch zieleni a tym samym niemożność wysiedzenia w czterech „betonowych” ścianach. Jak to jednak w życiu bywa jeszcze się taki nie urodził, co … więc doskonale zdaję sobie sprawę, iż nie dla wszystkich pierwszy świergot ptaków j

      Fr@ntz
      Fr@ntz
      Słuchawki

      Czy płyty CD cieszą się jeszcze odpowiednią popularnością?

      W dzisiejszych czasach, ludzie coraz więcej rzeczy chętniej robią online. Odchodzi się od klasycznych rozwiązań, na rzecz nowatorskich rozwiązań. Ten stan rzeczy dotknął również branżę muzyczną. Normą jest, że artysta wydając nowy album, wypuszcza go również w wersji fizycznej, najczęściej w postaci płyt CD, które można zakupić w wielu sklepach. W opozycji do takich zakupów stoi oczywiście internet i rozmaite serwisy streamingowe, takie jak YouTube, czy Spotify. Warto się zastanowić czy, a jeśli

      audiostereo.pl
      audiostereo.pl
      Muzyka 14

      Marantz Cinema 30

      Choć z pewnością większość śledzących dział recenzencki czytelników zdążyła przyzwyczaić się do tego, że kino domowe gości u nas nad wyraz sporadycznie, to o ile tylko światło dzienne ujrzy coś ciekawego, to czysto okazjonalnie takowym rodzynkiem potrafimy się zainteresować. Oczywiście nie zawsze jest to klasyczny, przeprowadzany w zaciszu domowych czterech kątów test, jak m.in. w przypadku budżetowego, acz bezapelacyjnie wartego uwagi i po prostu świetnego Denona AVR-S770H, lecz również nieco m

      Fr@ntz
      Fr@ntz
      Systemy

      Indiana Line Diva 5

      Śmiem twierdzić, ze nikogo mającego choćby blade pojęcie o tym, co dzieję się wokół, jak wygląda rynek mieszkaniowy uświadamiać nie trzeba. Po prostu jest drogo, podobno będzie jeszcze drożej i tanio, to już było i nie wróci, a skoro jest drogo, to do łask wracają mieszkania o metrażach zgodnych z założeniami speców z lat 50-70 minionego tysiąclecia. Znaczy się znów aktualnym staje się powiedzenie „ciasne ale własne”. Dlatego też logicznym wydaje się popularność wszelkich rozwiązań możliwie komp

      Fr@ntz
      Fr@ntz
      Kolumny

      Bilety | DŻEM koncert urodzinowy| Koncert

      O wydarzeniu Kup bilet na koncert jednego z najważniejszych polskich zespołów bluesowych - zespołu Dżem! Grupa świętuje 40-lecie działalności, w związku z czym na koncertach na pewno nie zabraknie dobrze znanych przebojów, takich jak Wehikuł czasu, Whisky, Czerwony jak cegła czy Sen o Victorii. Dżem bilety na jubileuszowe koncerty już dostępne! O zespole Dżem Połączyli rocka, bluesa, reggae, country. Nagrali piosenki, które uwielbiają zarówno koneserzy, jak i niedzielni słuchacze

      AudioNews
      AudioNews
      Newsy
    ×
    ×
    • Dodaj nową pozycję...

                      wykrzyknik.png

    Wykryto oprogramowanie blokujące typu AdBlock!
     

    Nasza strona utrzymuje się dzięki wyświetlanym reklamom.
    Reklamy są związane tematycznie ze stroną i nie są uciążliwe. 

    Nie przeszkadzają podczas czytania oraz nie wymagają dodatkowych akcji aby je zamykać.

     

    Prosimy wyłącz rozszerzenie AdBlock lub oprogramowanie blokujące, podczas przeglądania strony.

    Zarejestrowani użytkownicy + mogą wyłączyć ten komunikat.