Inspiracje muzyką tzw. poważną w jazzie.

[wojciech iwaszczukiewicz]

W najnowszym numerze Jazz forum wywiad z Pawłem Kaczmarczykiem w związku z jego ostatnią płytą "Kaczmarczyk vs Paderewski",która ma się ukazać 11.11.Pianista opowiada o inspiracjach i fascynacjach muzyką Ignacego Jana ,które to stały się podstawą do powstania płyty.Kaczmarczyk wykorzystał utwory fortepianowe Paderewskiego powstałe na motywach ludowych (Tatra Album).Przede wszystkim z muzyki góralskiej.Płyty jeszcze nie znam ale pomyślałem sobie,że można by się zastanowić nad problemem wykorzystywania w jazzie elementów muzyki tzw. poważnej.Czy też inspirowania się nią przez muzyków jazzowych.Wszyscy znamy przykłady wykorzystania muzyki barokowej,romantycznej czy współczesnej w muzyce jazzowej.Na naszym gruncie głównie dotyczyło to muzyki Chopina ale także Pendereckiego,Lutosławskiego czy Góreckiego.W przypadku Chopina stało się to nawet w pewnym czasie modą czy manierą.Począwszy od Jagodzińskiego przez Możdżera do Orzechowskiego wszyscy grali Frycka.Nawet bracia Olesiowie posłużyli się Góreckim.Oczywiście nie jest to nic nowego jeśli chodzi o świat.Już kilkadziesiąt lat temu jazzmani czerpali z Baroku,Klasycyzmu czy Romantyzmu.Można by się tu posłużyć przykładami D.Brubecka,Modern Jazz Quortetu.Mulligana.J.Loussiera i innych.Co sądzicie na ten temat?Czy to ma sens?Może jakieś przykłady udanych prób?Czy to autentyczna potrzeba,fascynacja czy też moda lub snobizm?

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

Większość fusionowych historii klasyki z jazzem, lub odwrotnie, to jednak nie jest chyba moja bajka, choć czasami zdarzają się wyjątki godne uwagi, ale są to chyba projekty bardziej lub mniej bazujące na formach 'open' i związane z awangardą i muzyką współczesną niż typowo standardowe rzeczy klasyczno-jazzowe. Jakoś nigdy mnie ten tradycyjny klasyczno-jazzowy sos nie ujął swoimi smakami. Nawet ostatnio kupiłem płytkę w temacie, która wydawała się, sądząc po nazwiskach i wytwórni, że będzie jakimś cudem, a okazała się płytą zwykle przeciętną - zarówno muzycznie jak i klimatyczne. A płytka ta, to sam wielki Friedrich Gulda w kooperacji z wielkimi nazwiskami jazzu i orkiestrą - 'Music for 4 Soloists and Band No.1'. Wśród czterech solistów mamy nie byle kogo, bo są tutaj oprócz lidera Friedricha, Sahib Shihab na barytonie i flecie, Freddie Hubbard na trąbce i Jay Jay Johnsosna na puzonie. W skład trzynasto-osobowej orkiestry akompaniującej solistom, tzw. 'Euorojazz Orchestra', też wchodzi kilka poważnych jazzowych nazwisk i jest tam m.in Kenny Wheeler, Tubby Hayes, Ron Carter, Mel Lewis...

Oczywiście jest w nagraniu jakiś smaczek, ale żeby był to cud świata, biorąc dodatkowo pod uwagę te wszystkie wielkie nazwiska, to widzę i słyszę to nagranie w umiarkowanej strefie stanów średnich. Płytkę wydała niemiecka, zresztą słynna wytwórnia MPS, wcześniej występująca jako Saba.

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[mazurki]

uważam, że warto z drugiej strony, jest to bardzo trudne i wielu artystów poległo w tym temacie, tak uważam osobiście

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[dzarro]

Ja też ostatnio też trochę słuchałem Guldę na wyrywki w repertuarze jazzowym i rzeczywiście szału nie było. Z drugiej strony Jarrett też jako pianista klasyczny też jest kompetentny i tyle. Widać nie można być wybitnym we wszystkim.
Z płyt jazzowych inspirowanych klasyką to może nie wybitna ale całkiem ciekawa jest płyta After Bach Brada Mehldau. Co ciekawe pianista nie idzie tu ani w jazzowe przeróbki klasyki ani w bardziej ostentacyjne dekonstrukcje w stylu Caine'a czy Maseckiego. Gra po prostu kilka preludiów i fug z Das Wohltemperierte Klavier i przeplata je własnymi improwizacjami, w których pobrzmiewają echa własnych kompozycji znanych z wcześniejszych jego realizacji. Interpretacje Bacha są nieco zbyt solenne(do wspomnianego Guldy sporo brakuje) ale w sumie jest to ciekawy przypis do dyskografii Mehladau'a - do kilku improwizacji będę pewnie wracał.

Wysłane z mojego LG-H870 przy użyciu Tapatalka

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Zombywoof]

Co to jest ta "tzw. muzyka poważna"?

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[SynSama]

W dniu 17.01.2019 o 23:42, Zombywoof napisał:

Co to jest ta "tzw. muzyka poważna"?

To taka, przy której znika uśmiech z tzw. twarzy :-))).

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[wojciech iwaszczukiewicz]

Myślę,że doskonale wiecie o co chodzi.Jest oczywiście określenie muzyka poważna ( synonimem może też  być symfoniczna) ale przecież ta nazwa jest nieprecyzyjna,nieadekwatna czy wręcz nietrafna.Bo wbrew nazwie wcale nie musi powodować zanikania uśmiechu.Czyli mniej więcej wiemy o jaka muzykę chodzi ale nie mamy innego,lepszego określenia.

Stąd to tzw.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )