Tommy Emmanuel

[jotesz]

szukam miłośników i zbieraczy nagrań tego przesympatycznego gitarzysty z krainy kangurów!!!

14 sierpnia dał koncert w ramach Summer Guitar Festival we Wrocławiu i był to już jego trzeci pobyt w naszym mieście w ciągu niecałego roku. Ja dopiero teraz mogłem go posłuchać i jestem pod wrażeniem. Znam co prawda jego nagrania, bo zdobyłem dwa albumy, w tym chyba najsłynniejszy, nagrany z Chetem Atkinsem oraz drugi, z podobnym, kantrującym repertuarem, nagrany z Jimem Nicholsem, a nazwany "Chet Lag". Jak widać Chat, który wywindował jego granie na światowe estrady, jest ulubionym mistrzem Tommy'ego.

 

Wrocławski koncert na świeżym powietrzu był zakończeniem dnia gitary jazzowej. Najpierw produkowali się gitarzyści zespołu Funky Groove: Artur Lisiecki i Marek Napiórkowski ze swymi zespołami (Artur z Acoustic Harmony), dając godzinne grania, potem wspólnie godzinka FG i na deser - półtoragodzinny show Emmanuela.

To był rzeczywiście show!!! Mógł wzbudzić zachwyt dla kunsztu i absolutnego opanowania instrumentu, dla humoru muzyka, radości grania i nieograniczonej pomysłowości, dla niesamowicie szerokiego horyzontu rodzajów granej muzyki... Mógł też wzbudzić niesmak dla cyrkowych popisów, wszystkoizmu repertuarowego i gitarowego populizmu...

Na szczęście ja byłem w tej grupie zauroczonych, którzy przez półtorej godziny podrygiwali w rytm utworów z różnych płyt Australijczyka. Można je było kupić i to w dość dużym wyborze, ale ktoś, kto chciałby zebrać wszystkie ze stolika, musiałby wydać ponad 600 zetów, bo albumy były po 70 a double po 120. W końcu skusiłem się na tryplet The Great Tommy Emmanuel, bo kosztował tylko 80...

 

Pozdrawiam innych zwolenników stylu finger...

[Hermes]

Witam

 

A już myślałem, że wizyta T. Emmanuela przeminie bez echa. Na szczęście jest kolega Jotesz.

Co prawda nie dane było mi wysłuchać żadnego z jego koncertów ale nie kryję sympatii dla twórczości tego gitarzysty. Poznałem go właśnie dzięki wspomnianemu Chetowi Atkinsowi i ich wspólnej płyty. Niestety nie znam zbyt dobrze innych płyt tego artysty (poza "Chet Lag"), choć wspomagałem się "mp3".

Za to do klubu miłośników Tommy Emmanuela i w ogóle "finger-gitarzystów" chętnie bym się zapisał :). O ile jest szansa by powstał takowy :)

 

Pozdrawiam

 

PS: Od lat poszukuję też zbieraczy nagrań Cheta Atkinsa

[jotesz]

wygląda na to Hermesie, że Tommy Emmanuel to bardzo hermetyczny gitarzysta - mało znany, niezbyt lubiany. Pewnie też pokutuje za sympatie do country, co w kraju na Wisłą (i Odrą!) jest widocznie synonimem wiochy...

A co do Cheta Atkinsa to mam tylko trzy jego nagrania: z T.E., z M.K. oraz solo, gdy bawi się Beatlesami.

Za to fingerstylistów mam trochę, takich jak Don Ross, Martin Taylor, Ottmar Liebert oraz dziwnego gitarzystę, który nazywa się Armik. Wielu innych jest też na podwójnym zbiorze Narada Guitar -15 Years Of Collected Works...

Pozdrowienia

jotesz

[Hermes]

Witam

 

Niestety co do Tommy Emmanuel'a i muzyki Country to masz chyba rację. Dziwi mnie jakoś ta niechęć. Przez jakiś czas wydawałomi się, że jedyni Polacy słuchającymi Cheta Atkinsa (mam więcej niż 3 pozycje ale niestety tylko te "łatwodostępne") to moja żona i ja. Na szczęście kilka osób już wyprowadziło mnie z tego błędu.

 

Innego fingerstylistę - Martina Taylora, poznałem lepiej dzięki Twojej uprzejmości. Chętnie zainwestowałbym w większą ilość płyt tego pana ale niestety mam pewne ograniczenia "budżetowe" :). Ale na "Portraits" z Chetem Atkinsem kiedyś się muszę targnąć.

 

O Armik'u słyszę/czytam po raz pierwszy. Z resztą fingerstylistów nie znam zbyt wielu.

 

Jak przeczytałem pierwszy wpis w tym wątku to miałem nadzieje, że temat się nieco rozwinie i będę mógł znaleźć tutaj propozycje zarówno wykonawców jak i konkretnych płyt. To ułatwia zarówno poszukiwania jak i późniejsze zakupy. Wątki o "Okolicach jazzu", "Gitarzystach" (może tam są jacyś "finger...", a ja o tym nie wiem) i "Brazil La Grand Amor" były i są dla mnie bardzo pouczające. Nie tracę nadzieii i liczę, że ktoś się jeszcze do dyskusji przyłączy.

 

Pozdrawiam

[jotesz]

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

i ten link chyba zamyka sprawę...

chyba, że TE przyjedzie jeszcze kilka razy.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Jarzabek]

Jon Mark, acoustic finger-style guitar

 

Posłuchajcie The Turning Point Johna Mayalla. Niekoniecznie będą to popisy jednego człowieka z gitarą finger-style, ale: (1) nie ma obaw o trzymanie treści żołądkowych - to nie country (2) to jest piękna płyta.

[jotesz]

No miło mi coś takiego czytać, zwłaszcza, że na wątku "Płyty które trzeba mieć" zapisałem dziś na pozycji 6 wspomnianego Mayalla, bo to jest płyta, która z całego jego dorobku jest najważniejsza dla mnie, choć mam ich 20 a znam wszystkie...

Gitarzystą Mayalla był też Peter Green, który z Bluesbreakersami wygrywał cuda takie chociażby jak Supernatural.

Podobnie pięknie grał Sławomir Piwowar na płycie zespołu Paradox "Drifting Feather" (1971) z serii Polish Jazz, którą sobie niedawno nabyłem na ślicznie zremastrowanym cd, bo analog zdarł się nimal na wylot. Zwłaszcza w odlotowej wersji Malagenii gitarzysta czyni cuda!

pozdrowienia

jotesz