ogg vbr - wątek wysoce spekulatywny

pq · 20 Września 2005

Ostatnio pakuję część moich płyt do kompresji stratnej (tak, tak, brzydko robię). Wybrałem sobie format Vorbis Ogg. Ma on tę ciekawa własciwość, ze przy kodowaniu nie definiuje się żądanej średniej wartosci bitrate (jak to jest przy mp3 VBR (Ogg jest też VBR)), tylko jakość. W teorii pliki kodowane z tą samą wartością jakosci mają tą samą jakość dźwiekową (w sensie utraty jakosci w porównaniu z nieskompresowanym oryginałem), a przecietny bitrate może byc różny.

Wybrałem aobie wartość jakosci 8, zacząłem pakować, no i porównywać co sie dzieje z bitrate. Jedna obserwacja to gwałtowne wzrosty bitrate przy różnych atakach, brumknięciach wiolonczeli itp. nieustalonych stanach. Ha, algorytm zachowuje się grzecznie.

Druga obserwacja, to ciekawa zmienność średniego bitrate w zalezności od płyty/ rodzaju muzyki. Spodziewać się należy, że wyższy sredni bitarte zostanie przydzielony utworom trudniejszym do zakodowania, a więc bardziej złożonym akustycznie.

Na razie spakowałem niewiele, kilka koncertów fortepianowych Mozarta (Perahia), kilka symfonii Beethovena (Kleiber, Kempe, Walter), trzy symfonie i drobiazgi orkiestrowe Brahmsa (Solti, Kleiber), Requiem Mozarta (Schreier), koncerty fortepianowe Brahmsa (Gilels), sonaty i partity na skrzypce solo Bacha (Mintz), suity wiolonczelowe Bacha (Fournier), Sztuke Fugi Bacha (Koopman i Mathot na 2 klawesynach) i Koncerty Brandenburskie (Il Giardino Armonico). Próbka nieduża, ale juz wychodzą pewne zależności. (Podaję, przypominam ŚREDNI bitrate ścieżki)

Po pierwsze, utwory orkiestrowe (w tym Requiem), a wiec teoretycznie najbardziej złożone (muzycznie, barwowo), mają stosunkowo mały bitrate. Najniższy Requiem - Tuba mirum i Recordare 200 kbps. Niewiele wyżej koncerty Mozarta, nie przekraczają zasadniczo 220. W ogóle orkiestrowe nie przekraczały w zasadzie 230. Czemu tak mało? Mozart jest może dość prosty ale że symfonie Brahmsa nie przekroczyły nigdy 230? Może duże składy i rozmywanie się ataków?

W podobnym zakresie sytuowała sie wiolonczela Pierre'a Fournier - mimo wyraźnych skoków wzwyż na "brumknieciach' - >400 kbps (na ile byłem w stanie dojrzeć na migającym napisie podającym bitrate co czwartej ramki). (orkiestrowe - nie Mozart raczej - tez czasem skakały przy jakichs łupnięciach w kocioł lub tp, nawet 5 widziałem na miejscu setek)

Shlomo Mintz na skrzypcach - tu już okolice 240, nawet pod 250. Więcej wysokich niż wiolonczela może?

Koncerty Brandenburskie rzadko poniżej 230, zwykle od 230 pod 250. Tylko (uwaga!) piaty koncert, kolejne części 274, 262, 266 kbps. Czyzby tak wysoko ze wzgledu na solistycznie potraktowany klawesyn, który obfituje w ataki i wysokie czestotliwosci?

Chyba tak, bo Koopman i Mathot ze swoimi klawesynami nie zeszli ponizej 285 kbps, a przewaznie byli wyzej. rekord to canon II z 332 (!) kbps.

Hm, co mial na celu ten post? No sam nie wiem. Chyba głównie podzielenie się zdziwieniem, że najbardziej wymagajaca dla stratnego enkodera nie jest duża orkiestra...

W każdym razie będę dalej pakowal i jak znajde jakieś ciekawe moim zdaniem wartosci, doniose tutaj :-0

namelessclub · 20 Września 2005

pq - po co pakujesz?

cyjanopan · 20 Września 2005

Jeżeli dla siebie to nie rozumiem po co stosować kompresję stratną ;-)

namelessclub · 20 Września 2005

może dla poprawy brzmienia

shu · 20 Września 2005

Wyniki nie są aż takie dziwne. W końcu encoder zajmuje się nie tym ile mamy skrzypiec w okiestrze tylko różnicami, które musi zakodować między jedną klatką a kolejną. Z tego punktu widzenia orkiestra jest mniej wymagająca, niż samotny perkusista uderzający w ciszy w talerz, czy solo skrzypcowe.

pq · 20 Września 2005

>pq - po co pakujesz?

Do pracy - gdzie dysk jest mały a warunki akustyczne i tak nie pozwalają na dostrzeżenie różnic między CDA a Ogg q8. Zresztą nie wiem, czy i w warunkach sprzyjających takie różnice bym dostrzegł :-). Ale nigdy nie miałem czasu i ochoty żeby robić na sobie uczciwe ślepe testy.

namelessclub · 20 Września 2005

Jest i odpowiedź -

sam słucham w pracy RMF Classic a oni maja tylko 32kbit/s

trzeba sobię jakoś radzić

pozdr

pq · 23 Września 2005

Skompresowałem jeszcze parę płyt:

Msza h-moll Bacha (Gardiner) 208-230kbps (a Benedictus nawet tylko 200)

Pasja wg sw Jana Bacha (Herreweghe) 213-225

Niemieckie requiem Brahmsa (Herreweghe) 201-216 (!)

koncerty Bacha (Musika Alta Ripa, Vol 2) 257-295 (płyta jakoby audiofilska)

ostatnie 5 sonat fortepianowych Beethovena (Ashkenazy) 210-226.

No i widać, że nie jest tak prosto żeby muzyka solowa i drobno-składowa miała wysoki kbps. Beethoven sie nie zgadza. Ale przyszedł mi do głowy drugi czynnik: w muzyce XIX wiecznej są duże kontrasty dynamiczne. Poniewaz trzeba je zmieścić w 16 bitach, ciche części utworów są bardzo ciche.

Porównajcie histogramy kolejno pierwszej i drugiej części Op 111 Beethovena oraz Denn alles Fleisch z Requiem Brahmsa. U Beethovena w Maestoso-Allegro con brio ed appasionato najwięcej jest koło -24 dB (wszystko mierzone względem fs square wave), ale jest też spory "ogon" po lewej - duża część utworu jest cichsza. W Arietcie jest sporo przy -25, ale wiekszość jest na poziomie -40 dB. Brahms też jest dwumodalny - jeden pik przy -17, wiekszość przy -32 (w tym kawałku dynamika była taka, że 15 próbke jednego kanału ma clipping)

Ukryta Zawartość