Barclay James Harvest i Moody Blues

[Gość discomaniac71]

Wiem moj nick kojarzy sie kazdemu jednoznacznie - ale wierzcie mi nic bardziej mylnego. Muzyka taneczna zajalem sie w 1988 roku jako dj i jestem nim do tej pory. Potem byly rozglosnie radiowe i programy autorskie - stad ten nick. Natomiast na codzien w zaciszu domowego ogniska dla siebie slucham czegos zupelnie innego.

Swoja przygode z Barclay James Harvest zaczalem od audycji Tomasza Beksinskiego koncem lat 80-tych - prezentowal wtedy sredni jak dla mnie album Turn Of The Tide (1981). Potem byla pewna wypozyczalnia plyt CD w Krakowie i nagrana na kasete plyta Time Honoured Ghosts (1975). Po jakims czasie zaczalem sam zbierac kompaktowe albumy BJH. Dzis mam niemal cala dyskografie. Najbardziej cenie nastepujace albumy: XII (1978), Eyes Of The Universe (1979) i wspomnianą Time Honoured Ghosts.

Historia z The Moody Blues jest zupelnie inna. W polowie lat 80-tych przezywalem fascynacje tworczoscia Jeffa Lynne'a i Electric Light Orchestra. Kiedys ktos z rodziny przedstawil mi skladanke Moody Blues i... zauwazylem pewne podobienstwa. No tak ale bylem nastolatkiem a tematy ktore mi przedstawiono byly poznymi utworami Haywarda i spolki. Kumpel ktory byl wiele lat starszy i siedzial w klasycznym rocku zainteresowal mnie wczesnymi plytami zespolu. Kiedy zaczalem zbierac kompaktowe albumy nie zapomnialem o przepieknej plycie Days Of Future Passed (1967) - pierwszym albumie z Haywardem. Oprocz pierwszych plyt Moody Blues (do Seventh Sojourn wlacznie - 1972r) lubie tez bardzo album Long Distance Voyager (1981).

Ciekaw jestem czy ktos z Was slucha podobnej muzyki. Musze jednak uprzedzic ze te dwie grupy to tylko wierzcholek gory lodowej jesli chodzi o moje zainteresowania nieco bardziej ambitna muzyka niz ta ktora jest tylko moim zawodem i od ktorej poochodzi nick. Pozdrawiam.

[soso]

'Long Distance Voyager' to takze jedna z moich ulubionych plyt. Jednak kiedy z pospiechu kupilem pozniej kolejna w dyskografii rozczarowanie bylo pelne. No i Moody Blues poszli w odstawke. Ale sentyment do blekitnej plyty pozostal. Nawet nie wiem, jak to by dzis zabrzmialo bo plyta winylowa ostala sie w Polsce.

 

pzdrw

 

soso

[Gość discomaniac71]

Soso pozny The Moody Blues po 1981 roku to juz nie rock a pop. Bylo coraz gorzej... Koncert w Red Rocks jest jeszcze do zniesienia. Posluchaj wczesnych plyt o ktorych pisalem - tych wydawanych przez Deram. Zrobili rewelacyjne remastery. Brzmia genialnie. Nie polecam tylko albumu wydanego zanim do zespolu dolaczyl Hayward: Magnificent Moodies (1965). W ogole okres kiedy najwiekszym przebojem grupy byl singiel Go Now! (1964) byl najslabszy w calej karierze. Pozdrawiam.

PS Hayward dolaczyl do Moody Blues w 1966 roku. Mial wtedy 20 lat.

[Lisor]

... kiedyś pisałem o Barclay ... jako o zespole , który niczego nowatorskiego do muzyki rockowej nie wniósł.

Zaliczam Go do tgz. muzycznej galanterii - w dobrym tego słowa zanaczeniu - ładne, efektowne, miłe w słuchaniu, etc. Oczywiście biorępod uwagę tylko lata 70-te, bo później ,, spopowiał,, .

 

A co się tyczy Moody Blues - bardziej rockowe i przez to bardziej wyraziste. Znam tylko trochę ich dokonania z lat 70-tych, wcześciej pewnie nieźle łoili... Pózniej podobnie jak Barclay to muzyczna galanteria, moźna do niej też

dołożyć Bread i ,, Brinsley schwartz,, , w USA grała wówczas America - bardzo zacna galanteryjna kapela.

Miło, przyjemnie i trochę rockowo...

[yahagi]

No kolego discomaniac71 toś mnie zażył!!! Też miałem fascynację ELO po wydaniu przez nich "Time" i od tego czasu zaczęła się moja prawdziwa fascynacja muzyką - łezka się w oku kręci, na wspomnienie Radiokuriera a potem pr. 3 PR gdzie można było taką muzykę usłyszeć. Gusta muzyczne mi się "rozszerzały" zmieniała się muzyka do słuchania, ale sentyment pozostał. Z dorobku Barclay James Harvest "Victims of Circumstance" bardzo przypadło mi do serca - płytka wyszła w podobnym czasie jak "Fugazi" Marilion pamiętam, że słuchałem ich na zmianę z kaseciaka. Barclay James Harvest nazywano trochę pogardliwie "Moody Blues dla Ubogich", ale ich przeróbka "Nights In White Satin", która ukazała się pod nazwą "Poor Man of Moody Blues" pokazała, że i żebrak może być księciem : ). Ten kawałek to był "pewniak" na randkach ; ). Z nagrań "Moody Blues" cenię sobie szczególnie "Question" i "Your Wildest Dreams". Jako DJ pamiętasz może "Secret Service"?

 

*nie gniewaj się za to "kolego" - dorabiałem sobie od czasu do czasu jako DJ (lata '90) ; ) -oj, nie lubiłem tej pracy...

[yahagi]

Aha! W Krakowie w '84 na Małym Rynku był taki sklep muzyczny, gdzie z winyli przegrywali mi stare płyty ELO na kasety. Ile ja tam kasy zostawiłem...

[Gość discomaniac71]

yahagi jak jestes z Krakowa znasz moze Radio Alfa? Tam zajmowalem sie do 2004 roku stara muzyka taneczna. Najprawdopodobniej teraz zaczne przygode z Radiem Krakow ale nie chce niczego zapeszac. Co do Salonu Muzycznego na Rynku - prowadzil go jeden z najlepszych wowczas djow w Krakowie - Zbyszek Rybarczyk. Potem wyjechal do Kanady. Dobry kumpel mojego ojca. Gral w Pasazu Bielaka.

Co do BJH: uwazam ze poszli o wiele dalej jak Moody Blues i do muzyki wniesli calkiem sporo. Ich nagrania choc melodyjne popem nigdy nie byly. Zadziwiaja aranzacja zmianami tempa i mistrzowska harmonia. W przeciagu czasu (zespol powstal w 1966 roku w Manchesterze i istnieje do dzis choc jeden z podstawowych jego czlonkow nie zyje) grali duzo rowniej jak Moody Blues. A co do owego okreslenia: nadali je dziennikarze a ci jak wiadomo mowia rozne rzeczy.

Pozdrawiam.

[Gość discomaniac71]

Co do Secret Service: robilem program o Oli Haakansonie i jego zespole. A co potrzebujesz jakies nagrania?:):):)

[yahagi]

Z Krakowa wywiozłem miłe wspomnienia studenckie... i małżonkę... Mieszkam niedaleko Nowego Targu. W sprawie nagrań to zawsze człowiek czegoś potrzebuje :0 :) - Znam tylko jedną płytkę SS - "Flash in the Night" całkiem niezła była to muzyczka - czy nagrali jeszcze jakąś inną ale równie ciekawą płytkę?

[Gość discomaniac71]

yahagi - Flash in the night to tytul singla z 1981 roku - na jego drugiej stronie bylo nagranie Watching Julietta. Secret Service nagrali wiele dobrych piosenek a w 1985 roku goscili na Festiwalu Piosenki w Sopocie (Haakanson wystepowal na bosaka...).

[yahagi]

Tak była to składanka z tą piosenką, teraz sobie przypominam "Greatest Hits" to było w 1982 albo 83 roku.

[Gość discomaniac71]

Jak chcesz plytke SS chetnie udostepnie. Pozdrawiam.

[yahagi]

dzięki, odezwę się na priv.

pozdrawiam

[namelessclub]

>Ciekaw jestem czy ktos z Was slucha podobnej muzyki. Musze jednak uprzedzic ze te dwie grupy to tylko >wierzcholek gory lodowej jesli chodzi o moje zainteresowania nieco bardziej ambitna muzyka niz ta ktora jest >tylko moim zawodem i od ktorej poochodzi nick. Pozdrawiam.

 

można rzec, że to rdzeń gatunku

jak to Beksiński powiedział "BJH to Moody Blues dla ubogich"

osobiście wolę BJH

pozdr

[McGyver]

BJH sami sobie są winni. Jeden ze swoich utworów zatytułowali "Poor man's moody blues" co można przetłumaczyć jako "smutny blues biedaka", lub też właśnie "Moody Blues dla ubogich".

[Lisor]

... odbiegając trochę od głównego wątku wspomnę wspomnianą wyżej ELO. Oj, nasłuchałem się jej.

Za najlepsze uznaję płyty do Time włącznie. Nagrywało się na Kasprzaka ze Studia Stereo....

[Gość discomaniac71]

Ja rowniez uwazam ze BJH poszli o wiele dalej niz Moody Blues - niestety tylko pierwsze plyty Haywarda i spolki byly (moim zdaniem) godne zainteresowania. BJH zdaniem niektorych nigdy nie spuscili z tonu - mnie albumy typu River of Dreams mniej przypadly do gustu. Panowie zreszta dobrze sie znaja (BJH i Moody Blues).

BJH z muzykami zaprzyjaznionymi nagrali nawet wspolna plyte (Mandalaband). Na albumach solowych czlonkow Moody Blues wystapili m. innymi muzycy 10CC. O tych roznych relacjach miedzyzespolowych i znajomosciach opowiem w nastepnym poscie.

[Lisor]

... kiedyśtam twierdzono, że ,, Ten Si Si,, nagrało pierwszy teledysk. Pamietam premierę w TVP - sobota ,

rok 1979 ? , chłopaki łażą po plaży i śpiewają. Jaka to była wtedy rewelacja.

 

W zasadzie nigdy ich na poważnie nie słuchałem, aż do momentu kiedy kupiłem podwójną koncertówkę z lat 70-tych. Całkiem porządne rockowe granie, a i trochę bluesa...