Płyty Peter Brotzmann

[Guest glubisz]

Jakie płyty Petera Brotzmanna najbardzije polecacie?

[baraka]

Na winylu polecam Ci płyty wydane przez FMP. Wytwórnia-legenda. Kanon. Bez wpadek.

Ostatnio wrzucam projekty Globy Unity i bardzo ciekawy album (Philips): Penderecki, Don Cherry, Actions. Na CD polecam projekty z udziałem Paal Nilssen-Love , Vandermarka, Gustafssona, Joe McPhee. Head On, SweetSweat, The Fat is Gone nie powinny rozczarować.

Niemniej jednak nic nie jest w stanie przebić koncertów Petera, jeśli masz okazję uderz w temat.

Hidden Content

Give reaction or reply to this topic to see the hidden content.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Guest glubisz]

Dzieki. Napewno postaram się kupić te płyty.

[Guest glubisz]

SweetSweat, The Fat is Gone - zamówione.

[aTom]

Die Like a Dog Quartet!!! Obecnie do dostania komplet nagrań w boksie FMP. Pozycja obowiązkowa.

 

Dwupłytowe "Never Too Late, But Always To Early" z Eremite - trio z sekcją William Parker - Hamid Drake, czyli Die Like a Dog Quartet bez Toshinori Kondo (lub Roya Campbella), jak kto woli.

 

Kwartet z Joe McPhee, Kenem Kesslerem i Michaelem Zerangiem - 3 płyty, różni wydawcy - HatHut, Okka i NotTwo. Wszystkie warto mieć, choć NotTwo chyba najbardziej.

 

Świetna jest tegoroczna płyta "Woodcuts" (Smalltown Superjazz), duet PB + Paal Nilssen-Love.

 

Nie można zapomnieć o Peter Brotzmann Octet/Tentet, ale znajdą się tu pewnie więksi fani i specjaliści od tej formacji. Stone/Water polecam, krótka, ale treściwa :) Sam wolę jednak freejazz w mniejszych składach.

 

No i last but not least - historycznie być może najdonoślejsza rzecz - "Machine Gun". Osobiście jednak spośród ww. lubię ją najmniej.

 

Pozdrawiam

Hidden Content

Give reaction or reply to this topic to see the hidden content.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Guest glubisz]

Dzieki aTom. Never Too Late But Alwyas Too Early mam i jak najbardziej mi się podoba. Co do reszty, napewno sprawdze.

[Guest glubisz]

Jestem już po odsłuchu tych płyt i obiektywnie rzecz biorąc, polecam to co polecił kolega aTom.

 

SweetSweat (płyta koncertowa) i Fat is Gone troche przynudzają. Ale już płytka Woodcuts, również z Paalem Nilssen-Love, jest ciekawiej zagrana, spokojniej wrecz balladowo. Never Too Late, But Always To Early i ta podobała mi się najbardziej, po prostu ogień, free jazz w znakomitym wydaniu.