Płyty Peter Brotzmann

[Gość glubisz]

Jakie płyty Petera Brotzmanna najbardzije polecacie?

[baraka]

Na winylu polecam Ci płyty wydane przez FMP. Wytwórnia-legenda. Kanon. Bez wpadek.

Ostatnio wrzucam projekty Globy Unity i bardzo ciekawy album (Philips): Penderecki, Don Cherry, Actions. Na CD polecam projekty z udziałem Paal Nilssen-Love , Vandermarka, Gustafssona, Joe McPhee. Head On, SweetSweat, The Fat is Gone nie powinny rozczarować.

Niemniej jednak nic nie jest w stanie przebić koncertów Petera, jeśli masz okazję uderz w temat.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Gość glubisz]

Dzieki. Napewno postaram się kupić te płyty.

[Gość glubisz]

SweetSweat, The Fat is Gone - zamówione.

[aTom]

Die Like a Dog Quartet!!! Obecnie do dostania komplet nagrań w boksie FMP. Pozycja obowiązkowa.

 

Dwupłytowe "Never Too Late, But Always To Early" z Eremite - trio z sekcją William Parker - Hamid Drake, czyli Die Like a Dog Quartet bez Toshinori Kondo (lub Roya Campbella), jak kto woli.

 

Kwartet z Joe McPhee, Kenem Kesslerem i Michaelem Zerangiem - 3 płyty, różni wydawcy - HatHut, Okka i NotTwo. Wszystkie warto mieć, choć NotTwo chyba najbardziej.

 

Świetna jest tegoroczna płyta "Woodcuts" (Smalltown Superjazz), duet PB + Paal Nilssen-Love.

 

Nie można zapomnieć o Peter Brotzmann Octet/Tentet, ale znajdą się tu pewnie więksi fani i specjaliści od tej formacji. Stone/Water polecam, krótka, ale treściwa :) Sam wolę jednak freejazz w mniejszych składach.

 

No i last but not least - historycznie być może najdonoślejsza rzecz - "Machine Gun". Osobiście jednak spośród ww. lubię ją najmniej.

 

Pozdrawiam

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Gość glubisz]

Dzieki aTom. Never Too Late But Alwyas Too Early mam i jak najbardziej mi się podoba. Co do reszty, napewno sprawdze.

[Gość glubisz]

Jestem już po odsłuchu tych płyt i obiektywnie rzecz biorąc, polecam to co polecił kolega aTom.

 

SweetSweat (płyta koncertowa) i Fat is Gone troche przynudzają. Ale już płytka Woodcuts, również z Paalem Nilssen-Love, jest ciekawiej zagrana, spokojniej wrecz balladowo. Never Too Late, But Always To Early i ta podobała mi się najbardziej, po prostu ogień, free jazz w znakomitym wydaniu.