Chopin

[Marek125]

Pal licho rok Chopinowski, pal licho niedawno zakończony festiwal; jak to jest, że praktycznie muzyka Chopina jest tym, co nadaje się wybornie do słuchania, i to przecież zaledwie kilkanaście godzin plus koncerty. Festiwal Chopinowski zapewne rzecz wspaniała, a ja naprzemian: Vladimir Horovitz: "Favorite Chopin" (jedna płyta) i zestaw Vladimir Ashkenazy: "Chopin. The Piano Works". Słuchane na czym. Kiedyś zupełnie nieważne. Teraz jakiś cd Denona, jakiś wzmacniacz Denona, kolumny jakieś Dali. Horovitz jednak roznosi fortepian na kawałki, Ashkenazy jednak delikatniej. Obecnie płyta z balladami i scherzami Ashkenzego. Okazuje się, że nawet PRL nie zamordował tej muzyki, nadawanej przed laty w celu przygotowania wiadomości o zgonie jakiegoś zasłużonego aparatczyka. Chopin wielkim kompozytorem był i miał kilku genialnych wykonawców, może jeszcze Artur Rubinstein. Może ktoś jeszcze czerpie radość ze słuchania Chopina, ja ze swej strony zachęcam. I wracam do słuchania - na listopadowy wieczór nie ma chyba nic lepszego.

[wasylak]

To, co warte wzmiankowania w temacie Chopina, było jego podejście do celu muzyki.

Mianowicie- miała ona, w jego zamyśle, być zjawiskiem semantycznym. Jako taka, stawać by się mogła nośnikiem treści podstawowych dla kultury, na równi z literaturą i filozofią.

I mimo, że takie stawianie sprawy wielu wydaje się dziś wątpliwe, rola kulturotwórcza jego dzieł (jak trafnie zaznaczono- stworzonych w stosunkowo niewielkiej ilości) jest bezdyskusyjna, a wymowa (cokolwiek by to miało znaczyć) jego kompozycji trafia w coraz szersze gusta:) Zaryzykowałbym nawet tezę, że tym, co w muzyce Chopina najcenniejsze z punktu widzenia tzw. współczesności był właśnie uprawiany przez niego temat poszerzającej się roli jednostki w świecie i rozwój indywidualizmu. Takie ujęcie może tłumaczyć popularność Chopina w demokratycznych kulturach wschodnich (Japonia, Chiny), w których jednostka do dziś usiłuje się wyemancypować spod schierarchiwizowanego społeczeństwa. To o nich właśnie "gra" Chopin:))