Fascynacje jazzowe

Lech W · 3 Grudnia 2020

9 godzin temu, Jamówię napisał:

To ja dziś polecam wydawnictwo MPS:

Elvin Jones Jazz Machine-Remembrance

Jimm Hall in Berlin

Hubbard-The Hub of Hubbard-rewelacja!

Joe Henderson-Mirror-cudeńko

Bill Evans-Symbiosus-arcydzieło!

The Oscar Petersburg Trio-In Tune-dla relaxu po trudnym zimowym dniu.

Brać wszystko,bo wszystko to zawodowe granie ?

No wiesz, te polecenia brzmią bardzo wiarygodnie. Powiem tak, zwróciłeś mi uwagę na płytę , która zresztą znałem. Poszło o rozszerzone wydanie. To Giant Steps doprowadziły mnie do 2 świetnych muzyków ( wszyscy na tej płycie są świetni, wiem). Szperając jednak po nazwisku Paula Chambers'a ( też po wpisie Marka) doszedłem do kolejnego gościa, który Hank Mobley się zwie.
Wysłuchałem ten materiał selektywnie, zwracając szczególną uwagę na grę oczywiście Paula basisty. Geniusz. I przy takim słuchaniu zupełnie inaczej też odbiera się taką muzykę.
Przepraszam, dla Was tak bardzo osłuchanych i znających się dobrze na jazzie pewnie moje wynurzenia brzmią naiwnie ale to właśnie jest impulsem, sprawia przyjemność i radość, takie słuchanie i odkrywanie tego wszystkiego.
W każdym razie serdecznie polecam tym , którzy tego jeszcze nie przerabiali a jak przerabiali to niech powrócą:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 4 Grudnia 2020

Hank Mobley - wspaniała, fantastyczna postać . Podobnie jak Chambers, brał udział w najważniejzych sesjach, a różnica polega na tym, że oprócz podobieństw w kontekście popularności i klasy warsztatowej, Hank Mobley nagrał całą masę płyt. Muzyk, którego też wszyscy chcieli, ale chyba mu nie chcieli płacić - jeden z najbardziej niedocenionych jazzmanów ery postbopu. Otarł się o bezdomność i umarł biedny. O mały włos i Joe Henderson też znalazłby się na liście najbardziej niedocenionych myzyków. Tak bywa w jazzie - na całą rzeszę znakomitych muzyków, tylko 'kilku' odnosi sukces finansowy, który pozwoliłby godnie żyć. Kolejny przykład to Masabumi Kikuchi - co prawda, zarówno kariera jak i ilość sesji to zupełnie inny wymiar w porównaniu do Hanka Mobley, ale problem ten sam.

Hank Mobley, to przede wszystkim Blue Note i na kolekcji płyt z tej wytwórni koncentrowałem się przede wszystkim. Dużo ciekawych i fajnie zrealizowanych płyt w edycjach RVG i Connoisseur Series z BN.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**soundchaser** · 4 Grudnia 2020

Chicago - poszukuję koncertowej płyty Buddy Milesa z 1971 roku (tego co z Santaną nagrał wyborny album koncertowy, wydany rok później). Chodzi o tę płytę:

Nigdzie jej nie mogę dostać...słuchałem tylko na YT. Świetna muzyka.
Rozejrzyj się proszę w swoich sklepach. Jeśli znajdziesz - napisz do mnie na priv. Kupię ją, przysłałbyś mi ją po wpłacie na Twoje konto.
Innych też proszę o to samo. Dzięki.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 4 Grudnia 2020

> Sound,

Mówisz o LP, tak? Właśnie przeglądam Discogs i nie widzę tego w formacie CD...??? Only LP widzę. Mam kilka płyt Buddy Milesa, ale akurat tej nie mam. Mogło jej nie być na CD, ale tylko zgaduję. Być może gdzieś krążą kopie CD z jakiegoś nieznanego żródła. Wiele wielkich nagrań pojawia się ostatnio w formacie CD - trzeba zaznaczyć - z przeróżnych 'no name label'. Została Japonia - ale oni akurat dbają o edycje CD, serie, wydania...itd - i mnożą oraz jak najbardziej wskrzeszają najznakomitsze tytuły na CD.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**soundchaser** · 5 Grudnia 2020

Niestety chyba masz rację i ta płyta jest dostępna prawdopodobnie tylko na winylu, a ja chcę CD.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

piorasz · 6 Grudnia 2020

Hubbard-The Hub of Hubbard-rewelacja!

To prawda. Kapitalna płytka. Uwielbiam te klimaty.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Jamówię · 6 Grudnia 2020

Lechu podrzucam,bo odnoszę wrażenie,że lubisz tenor,jednego z moich ulubieńców. Cudownie,bardzo zawodowo i lekko tak myślę a więc Lechu:Joe Henderson i "dwu pak" The state of the tenor Live at The Village Vanguard Joe Henderson-Mistrz suspensu. Miłego słuchania ?

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 6 Grudnia 2020

Dan Willis & Velvet Gentlemen - 'The Monk Project' / Belle Avenue Records, 2020

I świetnie, że ta rzecz powstała - już dawno temu polubiłem projekty nowojorskiego reedzisty Dana Willisa i Velvet Gentlemen poświęcone Satie... i myślałem, że to koniec zespołu i pomysłów, a tu proszę - miła niespodzianka i zupełnie nowiutka płyta, która tym razem zabiera nas do świata Theloniousa Monka. I to jest właśnie świetne, bo każdy monkowski projekt z jakiegoś punktu widzenia jest ważny, wartościowy i warty wysłuchania, tym bardziej, jak zabiera się za taki projekt utalentowana i świadoma muzycznie postać jak Dan Willis. Muzyka na płycie, oprócz oczywiście monkowskiej narracji, akcentuje bluesa i noworleańskie korzenie sięgając często do fusionowych, rockowych jak i orkiestrowych brzmień i formatów czy też klimatów jak ktoś woli - tylko Dan Willis & The Velvet Gentlemen może takie rzeczy zrobić - są niepowtarzalni tak jak i muzyka Monka jest niepowtarzalna. Lider gra w tym projekcie na saksofonie tenorowym, sopranowym, barytonowym, na EWI, oraz na orientalnych instrumentach dętych - duduku i zurnie. Gorąco polecam tę płytkę.

Dan Willis urodził się jako Daniel Wieloszyński we Fredonii w stanie Nowy Jork, 23 września 1968 roku. Pochodzi z muzycznej rodziny z tradycjami. Jego ojciec, Stephen Wieloszyński, był aranżerem i multiinstrumentalistą. Zanim Dan Willis sięgnął po saksofon, eksperymentował z perkusją, fortepianem i trąbką. W wieku 12 lat brał udział w koncertach jazzowych w pobliskim Buffalo. Po ukończeniu High School zapisał się do Eastman School of Music w Rochester w stanie Nowy Jork. Formalnie specjalizował się w oboju (był solistą w Eastman Philharmonia), natomiast jazz studiował u wybitnych wykładowców, m.in. Billa Dobbinsa, Ramona Rickera i Davida Liebmana. Po ukończeniu studiów wyjechał do Europy z koncertową produkcją West Side Story, a następnie osiadł w New Jersey, gdzie został niezależnym muzykiem i studiował pod kierunkiem Boba Mintzera. Swojego pierwszego nagrania, 'Dan Willis Quartet', dokonał w 1998 roku z zespołem składającym się z gitarzysty Bena Mondera, basisty Drew Gressa i drummera Johna Hollenbecka. W następnym roku doszedł gitarzysta Pete McCann. Pianista klawiszowiec Ron Oswanski pojawił się w 2003 roku ustanawiając tym samym tożsamość Velvet Gentlemen. Bardzo lubię ich granie.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Lech W · 7 Grudnia 2020

Koniecznie się przyjrzę. Jednak ze wspomnianych płytek Hank'a Mobley'a idzie do mnie "Roll Call". Teraz tanio i łatwa do zdobycia.

Wiesz Jamówię, mam już jakiś czas na liście "Page One" Hendersona , która jest też w miarę łatwo i tanio dostępna. Rozejrzę się za tą wskazaną propozycją. No i generalnie posłucham Joe bo jego "Lush Life" to szmat czasu jak słuchałem.
Co do Hubbarda, to co tu dużo gadać. Fantastic. Jakoś tak ja akurat to Hub-Tones słuchałem. Dla mnie to taka płyta z serii tych co Jamówię wspominał : Wilbur Harden,John Coltrane The Complete Savoy Sessions.

Nie wiesz co włożyć do odtwarzacza. Słuchaj tego a będziesz zachwycony.

No i oczywiście Marek przywołuje takie smaczki , że nie ma co gadać. Pozazdrościć tylko, że w Polsce nie mamy takiej łatwości zdobywania takich trofeów.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Jamówię · 7 Grudnia 2020

Z Hendersona to jeszcze koniecznie The Milestone Years. Wspominał kiedyś o tym Chicago. Wydane w zgrzebnym kartonie,ale z bardzo fajną książeczką opisująca poszczególne składy i sesje z ich udziałem. Wiedza encyklopedyczna. W środku 8 CD z genialnym materiałem,no i kto tam nie gra...i jak ?

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 7 Grudnia 2020

Jak wchodzić w kolekcję Joe Hendersona, to po całości. Wszystko co pod jego nazwiskiem powstało jest warte gry. Zaczynając od Blue Note, Milestone i Verve, a kończąc na pozostałych, nie mniej ważnych i jakże fantastycznych płyt spod labela MPS, Enja, Contemporary i jakże dobrych z włoskiej oficyny Red Records: 'An Evening with Joe Henderson', 'More ...' i 'The Standard Joe' z Rufusem Reidem i Al Fosterem, nota bene moja ulubiona płytka ze standardami, a co mi się podoba? To: selekcja piosenek, konfiguracja trio, brzmienie Rufusa Reida, wszechstronność Al Fostera. Joe Henderson jak Joe Henderson - nie wniósł nic nowego; wystarczy, że był obecny. Świetna sesja.

Joe Henderson pod własnym nazwiskiem w podstawowej dyskografii, to tylko 31 płyt - myślę, że wszystkie tytuły są godne poznania, wysłuchania i jak ktoś lubi płyty, to jak najbardziej posiadania. Oczywiście kolejne rzeczy Joe Hendersona warte odnototowania są na 'niezliczonych' i najważniejszych sesjach ever. Powstały z tych meetingów wybitne płyty, które, co tu dużo mówić - są znakomite i znaczące. A oto kilka z nich: wszystko z Grant Greenem, Kenny Dorhamem, Andrew Hillem, Lee Morganem, Pete La Roca 'Basra', Larry Young 'Unity', słynny live z Montreux z 1981 z Roy Haynesem, Gary Peacockiem i liderem tego spotkania Chickem Corea, Bill Evans / George Russell Orchestra 'Living Time', oczywiście rzeczy z Horace Silverem... zostało jeszcze 'milion dwieście' znakomitych sesji i różnych koncertów w topowym wykonaniu z udziałem Joe Hendersona - m.in z Freddie Hubbardem, Herbie Hancockiem, Bobby Hutchersonem, Alice Coltrane, Joe Zawinulem w debiucie dla Atlantic 'Money in the Pocket'... Był aktywny do kwadratu przez cztery dekady. Znacząca postać i znaczące resume - dzisiaj zapewne, JEB wpisałby go w poczet figur wielkich.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Jaranek. · 7 Grudnia 2020

Bardzo fajny jest "state of tenor" Hendersona

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Jaranek. · 7 Grudnia 2020

Właśnie dotrało do mnie, że skoro większośc moich wpisów w wątku "fascynacje jazzowe" dotyczy płyt nagrywanych w trzyosobowych składach to znaczy, że fascynuje mnie własnie taka formuła. Przepraszam za tą dygresję ale to dziwne, że niektóre rzeczy uświadamiammy sobie w taki okrężny sposób.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane 7 Grudnia 2020 przez Jaranek.

Jamówię · 7 Grudnia 2020

2 godziny temu, Chicago napisał:

Jak wchodzić w kolekcję Joe Hendersona, to po całości. Wszystko co pod jego nazwiskiem powstało jest warte gry. Zaczynając od Blue Note, Milestone i Verve, a kończąc na pozostałych, nie mniej ważnych i jakże fantastycznych płyt spod labela MPS, Enja, Contemporary i jakże dobrych z włoskiej oficyny Red Records: 'An Evening with Joe Henderson', 'More ...' i 'The Standard Joe' z Rufusem Reidem i Al Fosterem, nota bene moja ulubiona płytka ze standardami, a co mi się podoba? To: selekcja piosenek, konfiguracja trio, brzmienie Rufusa Reida, wszechstronność Al Fostera. Joe Henderson jak Joe Henderson - nie wniósł nic nowego; wystarczy, że był obecny. Świetna sesja.

Joe Henderson pod własnym nazwiskiem w podstawowej dyskografii, to tylko 31 płyt - myślę, że wszystkie tytuły są godne poznania, wysłuchania i jak ktoś lubi płyty, to jak najbardziej posiadania. Oczywiście kolejne rzeczy Joe Hendersona warte odnototowania są na 'niezliczonych' i najważniejszych sesjach ever. Powstały z tych meetingów wybitne płyty, które, co tu dużo mówić - są znakomite i znaczące. A oto kilka z nich: wszystko z Grant Greenem, Kenny Dorhamem, Andrew Hillem, Lee Morganem, Pete La Roca 'Basra', Larry Young 'Unity', słynny live z Montreux z 1981 z Roy Haynesem, Gary Peacockiem i liderem tego spotkania Chickem Corea, Bill Evans / George Russell Orchestra 'Living Time', oczywiście rzeczy z Horace Silverem... zostało jeszcze 'milion dwieście' znakomitych sesji i różnych koncertów w topowym wykonaniu z udziałem Joe Hendersona - m.in z Freddie Hubbardem, Herbie Hancockiem, Bobby Hutchersonem, Alice Coltrane, Joe Zawinulem w debiucie dla Atlantic 'Money in the Pocket'... Był aktywny do kwadratu przez cztery dekady. Znacząca postać i znaczące resume - dzisiaj zapewne, JEB wpisałby go w poczet figur wielkich.

To jest niepojęte Stary,że masz taką wiedzę. Jakbym teraz miał kapelusz,to bym go zdjął ? a tu trzeba by jeszcze przerobić Rollinsa i np Murray'a a to kolejne pierdylion płyt. Lechu strzyż uszami,bo to wszystko Wielka Muzyka.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**soundchaser** · 7 Grudnia 2020

W dniu 6.12.2020 o 20:19, Jamówię napisał:

Joe Henderson

Miałem kiedyś ten box Hendersona, ale go sprzedałem, wcześniej zrobiwszy sobie ripy.
Polecam.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Jamówię · 8 Grudnia 2020

10 godzin temu, soundchaser napisał:

Miałem kiedyś ten box Hendersona, ale go sprzedałem, wcześniej zrobiwszy sobie ripy.
Polecam.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Tak,to chodzi o to. Świetna sprawa i absolutna muzyka ?

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 8 Grudnia 2020

To jeszcze może kilka słów o Joe Hendersonie, bo to, że był wyjątkowy i znaczący wie każdy, ale dlaczego był znaczący i taki unikatowy, to już nie każdy. Więc dlaczego zapisał się jako wielki mistrz i dlaczego był wielkim nie tylko tenorzystą, ale też jak najbardziej kompozytorem? Pozostawił w spadku jazzowi wiele znakomitych kompozycji granych chętnie do dziś - kompozycji unikatowych i 'żelaznych' standardów. Joe Henderson stoi na tej samej półce co John Coltrane, Sonny Rollins i Wayne Shorter - jak widzimi, grubiej już nie może być. O ile do 'szkoły Coltrane' można przypisać Wayne Shortera, tak Sonny Rollinsa już nie za bardzo, chociaż trzeba zaznaczyć, że w przeszłości Coltrane z Rollinsem inspirowali się wzajemnie - na początku Coltrane Rollinsem, a póżniej Rollins Coltranem - ale było to bardzo dawno temu w czasach krystalizowania się soundu zarówno jednego jak i drugiego mistrza.

Według współczesnego profesora jazzu Davida Liebmana, Joe Henderson pochodzi ze szkoły Rollinsa i na pewno można się z tym zgodzić wsłuchując się w stylowe zawijasy i dla kontrastu w piękne melodie zarówno jednego jak i drugiego mistrza. Styl Joe Hendersona jest tzw. koncepcją stylu Rollinsa, ale ma swój charaktetystyczny szlif i znak, szczególnie w domenie kompozycji. Zasady dziedzictwa bebopu i bluesowych tradycji będą tutaj wspólnym mianownikiem zarówno dla Rollinsa jak i Hendersona, chociaż jak mówią znawcy, Joe poszerzył rollinsowską szkołę i ją tak jakby skierował technicznie w inne rejony. Tymi rejonami były szybkie arpeggio, radość rytmu i lużne podejście do niego, własny sposób użycia górnych rejestrów, niekończące się wariacje artykulacji... generalnie Joe Henderson, to wielka i mocna kreatywność.

Jako kompozytor Joe Henderson też nie próżnował i tak jak wspomniałem, pozostawił po sobie mocny ślad. Ogólnie rzecz ujmując, skierowany był w stronę bluesa i pisał wiele melodii w standardowym dwunastotaktowym formacie, najczęściej z harmonicznymi akcentami. Ale nie obcy mu był feeling latynoski i afrykański i bardzo fajnie się w tych stylach odnajdywał.

Druga, jakże bardzo ważna i charakterystyczna rzecz w domenie kompozytorskiej Joe Hendersona, to skala lidyjskia. Joe był wielkim entuzjastą gamy lidyjskiej i często te rzeczy wykorzystywał w swoich kompozycjach z mocnym durowym akordem 7th flat 5. Jak mówi Dave Liebman, płaski interwał 5 był jednym z kluczowych drogowskazów języka bebopowego, ale jego użycie do materiału melodycznego, a nie wyłącznie jako przechodzące dżwięki, musiało czekać na popularyzację aż do lat 60-tych i na pioniera tych klimatów - George Russella. I to właśnie ten akord i sposób w jaki Joe Henderson używał go kompozycyjnie i go grał były lekcją muzyki, która stała się obowiązkową pracą domową dla całego następnego pokolenia. 'Inner Urge' jest klasyczną melodią dla tego akordu, ale widać go również przykładowo w 'Shade of Jade' czy też w 'Afro Centric'.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Jamówię · 8 Grudnia 2020

No i namówiłeś mnie,odpaliłem sobie Hendersona z Village z czarnego placka(Ton Poet) jakość tego koncertu na winylu ,zrywa gacie razem z majtami ?

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Lech W · 9 Grudnia 2020

Panowie, dziękuję za cenne rady i uwagi. Widzę, że muszę poświęcić czas zapewne w Święta bo z Hendersonem nie przelewki.

Facet nagrał dużo płyt. Jak się zorientowałem tak wstępnie to są to różne rzeczy. Na mnie na pierwszy rzut ucha ? wydał się zbyt łatwy, zbyt oczywisty ale to zapewne tylko pierwsze wrażenie. Lush Life przesłuchałem ,trochę Page One. Chociaż jak zauważył Jakmówię to ja lubię w ogólności saksofon ale tu nie zadziałało to jak w przypadku płyt Hubbarda ( od razu bingo !).

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Jamówię · 9 Grudnia 2020

3 godziny temu, Lech W napisał:

Panowie, dziękuję za cenne rady i uwagi. Widzę, że muszę poświęcić czas zapewne w Święta bo z Hendersonem nie przelewki.

Facet nagrał dużo płyt. Jak się zorientowałem tak wstępnie to są to różne rzeczy. Na mnie na pierwszy rzut ucha ? wydał się zbyt łatwy, zbyt oczywisty ale to zapewne tylko pierwsze wrażenie. Lush Life przesłuchałem ,trochę Page One. Chociaż jak zauważył Jakmówię to ja lubię w ogólności saksofon ale tu nie zadziałało to jak w przypadku płyt Hubbarda ( od razu bingo !).

Wszystko ma w życiu swój moment Lechu. Przyjdzie czas i zaklika,jak tak miałem z Colemanem. "Dogadałem się" z nim dopiero po kupieniu płyty Pata Song X,potem było z górki.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 10 Grudnia 2020

8 godzin temu, Lech W napisał:

Chociaż jak zauważył Jakmówię to ja lubię w ogólności saksofon ale tu nie zadziałało to jak w przypadku płyt Hubbarda ( od razu bingo !).

??? Przecież Hubbard, to trąbka. Albo ja coś żle odczytałem, albo Ty coś pokręciłeś...??? Anyway, Joe Henderson jest godny eksploracji - są nagrania (płyty), które 'zabijają'. Kilka rzeczy Joe Hendersona jest w tym wątku z tego co pamiętam... ale jakby co, to na początek może nie tyle Blue Note co Milestone. Myślę, że dzięki muzyce Joe Hendersona dla Milestone, pokochasz jego rzeczy z Blue Note. To co zrobił dla Verve, też jest fantastyczne - wszystko! Przy tym muzyku nie ma dylematów - nawet podczas jego komercyjnego sukcesu pod koniec życia - wszystko gra i buczy!

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Lech W · 10 Grudnia 2020

14 godzin temu, Chicago napisał:

??? Przecież Hubbard, to trąbka. Albo ja coś żle odczytałem, albo Ty coś pokręciłeś...??? Anyway, Joe Henderson jest godny eksploracji - są nagrania (płyty), które 'zabijają'. Kilka rzeczy Joe Hendersona jest w tym wątku z tego co pamiętam... ale jakby co, to na początek może nie tyle Blue Note co Milestone. Myślę, że dzięki muzyce Joe Hendersona dla Milestone, pokochasz jego rzeczy z Blue Note. To co zrobił dla Verve, też jest fantastyczne - wszystko! Przy tym muzyku nie ma dylematów - nawet podczas jego komercyjnego sukcesu pod koniec życia - wszystko gra i buczy!

Nie, nie. Ja wiem, że trąbka ale chodziło mi o przykład. Niektóre płyty ( akurat słuchałem Freddiego Hubbarda) wchodzą od razu a niektóre muszą poczekać. Mingusa od razu załapałem. Ze świadomością czy bez ale dotarł do mnie. Coltrane musiał poczekać.
Natomiast saksofon to mój ulubiony instrument tak w ogóle. Myślałem nawet zacząć naukę ale za stary chyba już na to jestem.

Marku, jeszcze jedno. Jamówie wspomniał Pata Metheniego. Ten gitarzysta wymaga oddzielnej dyskusji a nie chciałbym rozmydlać tu wątku. Ja akurat w jazzie nie jestem specjalnym fanem gitary ( chociaż tak ogólnie to lubię - Bonamassa jak najbardziej).
Natychmiast jednak miałem skojarzenie z Joshua Redman'em, nie wiem dlaczego. Panowie jednak nagrywali razem.

Jeśli mam włożyć do odtwarzacza gitarę Pata ( posiadam kilka płyt) to raczej wybiorę saksofon Redmana ( te płyty , które lubię nie są w mojej kolekcji ale w końcu od czego jest Spotify).

Na koniec chciałbym polecić cos właśnie Joshua Redman'a (akurat za wychwalaną Wish osobiście nie przepadam ) :

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ale chyba jedna z ciekawszych pozycji Redmana jest:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane 10 Grudnia 2020 przez Lech W
dodanie grafiki

Jamówię · 10 Grudnia 2020

Zanim Chicago odpowie,to ja na słówko. Właśnie dlatego wspomniałem o Song X,bo tam rzecz jasna jest Mistrz frytowego saxofonu i m in w tym kontekście pomyślałem o Tobie. Mnie ta płyta pozwoliła docierać do O.Colemana,którego cały czas rozgryzam,bo facet był kosmitą i to przez duże K. Natomiast co do Pata,to bezsprzecznie wielka i nietuzinkowa figura,która już nic nie musi i takie też są jego ostanie dokonania,co w żadnym razie niczego Patowi nie umniejsza,bo on już nic nie musi. Posłuchaj,jeśli nie znasz ECMowskuego 80/81 z braćmi Breckerami,będziesz miał co prawda gitarę Pata,ale też fantastyczną sekcję dętą.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 10 Grudnia 2020

5 godzin temu, Lech W napisał:

Natomiast saksofon to mój ulubiony instrument tak w ogóle. Myślałem nawet zacząć naukę ale za stary chyba już na to jestem.

Nigdy nie jest się za starym na naukę gry na instrumencie - w dęciaki jednak trzeba dmuchać, więc wiek jest na pewno w tym kontekście istotny. Polecam fortepian - w dwa lata zrobisz tyle, co na żadnym innym instrumecie. No i myślenie inne w razie przesiadki na jakikolwiek inny instrument, a to jest bardzo ważne.

Tenor był moim pierwszym ulubionym saksofonem, póżniej alt. Dlaczego tenor? Bo muzycy rockowi używali tenorowych saksofonów - oprócz prog rocka występował w regularnym rockandrollu, na przykład w Bad Company gdzie na saksie na płytce 'Burnin' Sky' pomyka Mel Collins. Przez szereg lat nie mogłem przekonać się do sopranu, ale to przeszłość - dziś cenię wszystkie dęciaki, zarówno brass jak i woodwinds, chociaż jakbym się zastanowił, to dęciakiem który zawsze i od zawsze mi się podoba, to klarnet basowy. Oczywiście alt dziasiaj też będzie grał pierwszy saksofon, a jak alt, to i klarnet. A trąbka? Też prawie że najukochańszy mój instrument, chociaż tak jak i w przypadku sopranu, tak i tutaj przez długi czas nie mogłem się przekonać do flugelhorna - męczył mnie dżwięk fluga, ale to też już przeszłość. Nie ma złych instrumentów - każdy coś wnosi i każdy dodaje koloru muzyce.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 10 Grudnia 2020

Pisałem o James Farm w tym wątku albo w Nowościach Jazzowych wieki temu - bardzo dobre bezswingowe granie. Początku tej drogi szukałbym u Kurta Rosenwinkela - znakomity artysta i szereg ciekawych płyt. O Redmanie też pisałem - o ojcu i synu. Obydwaj fantastyczni i obowiązkowi do przerobienia. Ale nie wszystko na raz! Ja widzę potencjał w Atlantic Records - ważne i pięknie brzmiące płyty Johna Coltrane - jest ich siedem, więc malutko. Charles Mingus z Atlantic Records, to też jazda obowiązkowa - tylko dwanaśie płytek. Kolejny lot poprzez Atlantic, to Rahsaan Roland Kirk - u Rolanda jest tak jak i u Mingusa - też dwanaście płytek. Nie będę już może się odzywał, ale Ornette Colemana to naprawdę wypada znać z Atlantic Records - to tylko dziewięć płytek. Co jeszcze? Oczywiście wczesny Charles Lloyd z Keithem Jarrettem i Jackiem DeJohnette, a jak już jest wywołany Jarrett, to warto jak najbardziej sięgnąć po jego atlantycki lot, a właściwie siedem lotów i co ważne, pierwszych lotów - tak, Keith Jarrett zaczynał firmować siebie w Atlantic Records. Póżniej, jego amerykański kwartet dokonał tam pierwszych trzech nagrań - 'El Juicjo', 'Birth' i 'The Mourning of the Star'. No i pojedyńcze przypadki, których jest moc - na przykład Phil Woods & His European Rhythm Machine z 'Frankfurt Jazz Festival' z 1970 roku. W skład europejskiego zespołu Woodsa wchodzili Henry Texier, Daniel Humair i Gordon Beck.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Jamówię · 11 Grudnia 2020

To jak meandrujemy i pojawił się wczesny Jarrett,to mnie zgodnie z tytułem fascynuje Treasure Island z Redmanem,Brownem,Hadenem,Motianem,Franco i Johnsonem.

Grany z czarnego placka,niespiesznie,po prostu jak trzeba.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane 11 Grudnia 2020 przez Jamówię

**iro III** · 11 Grudnia 2020

20 godzin temu, Lech W napisał:

Jamówie wspomniał Pata Metheniego. Ten gitarzysta wymaga oddzielnej dyskusji a nie chciałbym rozmydlać tu wątku.

Nie wymagają osobnego wątku stricte jazzowe płyty Pata, nagrane głownie w trio z m.in. Hollandem, de Johnette.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 11 Grudnia 2020

Pat Metheny z D. Hollandem i Jackiem DeJohnette w trio...??? Jak konfiguracja w trio, to raczej z Grenadierem i Stewartem. Nie znam płyty Pata w trio z Hollandem i DeJohnette.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**iro III** · 11 Grudnia 2020

Nie napisałem że z nimi w jednym trio, tylko z nimi w ogóle, (m.in)

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

**Chicago** · 11 Grudnia 2020

OK. Ale masz rację iro III - koncert Jack DeJohnette, Dave Holland, Herbie Hancock i Pat Metheny jest chyba jednym z najlepszych koncertów jazzowych ever - znakomite granie i znakomita realizacja - video realizacja też pierwsza klasa. Ten koncert i skład firmował Jack DeJohnette - to jego projekt.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )