Dużo już było na forum mowy o tych kolumnach, wypowiadali się także właściciele, ale jakoś nikomu nie chciało się napisać obszerniejszej recenzji. To będę pierwszy.

Słuchałem ESA Vivace przez 1,5 roku z zestawem Cambridge Audio serii 300, potem – w okresie przejściowym – przez kilka miesięcy z Primare serii 20.

Wygląd jest bardzo tradycyjny – proste, dość wysokie, ale zgodnie z modą wąskie skrzynki oklejone naturalnym fornirem. Na tle kolumn z tej półki cenowej są całkiem spore. Na uwagę zasługuje spora głębokość. Bas-refleks z przodu.

Brzmienie Vivace jest dość jasne i energiczne. Bas ładnie podkreśla rytm muzyki, co sprawdza się w muzyce rockowej i pop. Wyraźnie jednak słychać, że konstruktor nie miał ambicji, żeby bas sięgał nisko. Wspomaganie bas-refleksem jest słyszalne, ale do zaakceptowania. We współpracy z bardzo budżetowym CA w pomieszczeniu ok. 30 m2 basu było niekiedy trochę za mało. Z Primare było dokładnie tyle ile trzeba – bas był swingujący, bardzo dobrze kontrolowany i suchy. Z kolei z Thule w mniejszym pomieszczeniu bas miał bardzo ładną barwę, nieco zmiękczony charakter i przy mocno basowych nagraniach momentami przebrzmiewał odrobinę za długo.

Barwy w średnicy oddawane są prawidłowo, choć można mieć małe zastrzeżenia co do czystości i przejrzystości. Dopóki jednak nie porówna się Vivace w bezpośrednim pojedynku z kolumnami znacznie droższymi te wady są w zasadzie pomijalne. Moim zdaniem kolumny zestrojono tak, aby w zestawie z raczej mało dynamicznymi wzmacniaczami z dolnej półki zagrały szybko i komunikatywnie. I to się udało. Primare takie wspomaganie nie jest potrzebne i dlatego dźwięk był za mało wciągający (zbyt wyeksponowana była górna średnica). Natomiast zestawienie z lekko przyciemnionym Thule uważam za bardzo udane.

Górę odtwarza dość porządna kopułka Vifa serii PL. Rozdzielczość wysokich tonów jest zadowalająca. Zarówno przy użytkowanym przeze mnie sprzęcie, jak i klockach innej firmy (Thule Spirit, Rega Planet) nie było ostrości. Osiągnięto pewien kompromis – górę pozbawiono metaliczności, ale i tak gra ona dość zdecydowanie.

O ile barwowo Vivace reprezentują dość wysoki poziom, to wydaje mi się, że w dziedzinie szerokości i głębokości sceny są raczej przeciętne. Nieco pomaga pozostawienie wokół nich dużo wolnego miejsca, ale i tak lokalizacja muzyków na scenie wymaga większej niż zwykle wyobraźni. Inaczej zachowują się pod tym względem odsłuchiwane przeze mnie (zresztą z całkiem przyzwoitą elektroniką) Audio Academy Hyperion. Tam monumentalny, gęsty dźwięk jest raczej przyklejony do głośników, a Vivace grają nieco rozrzedzonymi „plamami” dźwięku.

Podsumowując: Vivace oceniam pozytywnie, jako udane kolumny dla miłośnika dobrego brzmienia. Nie powinny pretendować do miana kolumn „audiofilskich”, ale jakość ich wykonania i klasa dźwięku sprawiają, że w swojej cenie są niezłą propozycją dla kogoś, kto słucha głównie łagodniejszej muzyki rozrywkowej i jazzu – zwłaszcza elektrycznego. Ze względu na charakter brzmienia odradzałbym jednak Vivace miłośnikom industrialnego rocka i metalu – może być jazgot.

Za zdecydowanie odczuwalny przyrost jakości trzeba moim zdaniem sporo dopłacić (mówimy tu o nowych kolumnach o podobnej budowie i możliwościach). Muszę od razu uprzedzić, że moje krytyczne uwagi w stosunku do Vivace odnoszą się do ich porównania z kolumnami średnio dwa razy droższymi. Mam bardzo mało doświadczenia z kolumnami tańszymi. Inna rzecz to czy lepszym interesem nie byłoby znalezienie używanych (2-3 lata) kolumn w cenie nowych Vivace ...