Blogi

Rozszerzyłbym tę listę firm o pozostałe 99% z Europy i USA. Ceny są chore. Ja wiem, że płaci się także za know how, ale granice absurdu już dawno zostały przekroczone. Przykładem firmy, która próbuje znaleźć troszkę inną drogą jest Emotiva. Nie słuchałem co prawda ich urządzeń, ale swój marketing opierają na idei, że można "tanio" i niedrogo. Może można. Tak, czy inaczej cenię ich za pewną odmienność od przeciętnej rynkowej.  Pocieszyłeś mnie, bo już myślałem, że ze mną coś nie tak i tylko ja to widzę. Szczególnie ta cecha naszych rodaków uderza mnie po oczach, kiedy jestem gdzieś na wakacjach w Polsce. Z jednej strony lament, że drogo, ale ceny na różne rzeczy, rozrywki są tak kosmiczne, bo Polacy chcą płacić. To jest niemalże reguła. Trafne spostrzeżenie - Polak źle się czuje, jak ma zapłacić mało. To są polskie kompleksy i chęć pokazania się. Niestety.

Dziękuję za odpowiedź. Tak, oczywiście zgadzam się, że nie można pozwolić tak zwanemu "systemowi" stworzyć nastroju, że wydawanie tysięcy Euro, złotówek to rzecz zupełnie normalna sprawa, nie wymagająca poważniej refleksji.  W zasadzie na etosie "cenienia siebie" można zbić fortunę, bo zawsze znajdzie się bogatszy ktoś, komu spodoba się pewny bardzo siebie człowiek, jak, na przykład,  Ivor Tiefenbrun albo Julian Vereker  (założyciele Linn i Naim Audio odpowiednio) i będą skłonni pod wieloma względami zaufać ich wygórowanej propozycji. To też, niestety, jest psychologia. Zauważyłem, że, w szczególności,  nasi rodacy nie docenią usługi jeśli za nią słono nie zapłacą. Może nie dopuszczamy wręcz myśli, że więcej  powinniśmy zaufać własnym zmysłom, własnym gustom i pamiętać, że, by spłacić raty będziemy musieli mocno popracować.  Dla mnie, rynkowe ceny produktów Linn i Naim są po prostu obrzydliwie wysokie. Z perspektywy czasu wiem, że w kwestii poprawiania jakości muzyki słuchanej w domu, zdecydowanie bardziej pomogły moje -  niedrogie - eksperymenty niż upgrade'y lub wymiana elektroniki.  Zgadzam się też, że muzyka to nie tylko terapia, ale wypowiadając się od strony psychologicznej, powołuję się na zjawiska, które motywują działanie ludzkie w ogóle (niekoniecznie pozytywne).  Ujecie psychologiczne, kulturowe, w pierwszej kolejności zajmuje się czynnikiem ludzkim - a więc kierowaniem się korzyścią, nagrodą lub ucieczką od bodźców nieprzyjemnych, a w dalszej kolejności liczbami,  matematyką, kryteriami obiektywnymi. Dla mnie w audiofilstwie - w tej dziedzinie  poszukiwań zadowolenia - czynnik subiektywny jest zdecydowanie silniejszy. Przykład.  Można latami komuś bębnić, że w niektórych pomieszczeniach muzyka nie zagra  (naturalnie z przyczyn obiektywnych) do niektórych to po prostu nie trafi. Wiara, że nowy lub inny wzmacniacz, inne głośniki zmienią wszystko będzie silniejsza niż odrobina rozsądniej refleksji,  po posłuchanie kogoś, kto ma większe doświadczenie. Czasem potrzeba pół życia, żeby odkryć oczywiste zjawiska.   Oczywiście nie wypowiadam się jako znawca czy mędrzec. Sam błądzę, poszukuje, ale i wiem  czego chcę i czego nie można osiągnąć.       

W tym całym spektaklu uczestniczą też producenci. Ja już gdzieś wspominałem, że miałem małe deja vu po kontakcie z kolumnami B...( nazwę sobie daruję), kiedy to po kilkudniowym odsłuchu i huśtawce odczuć oraz wrażeń przed oczami stanęła mi scena z filmu "Barry Lyndon"  Kubricka, w której to pewien wysoko urodzony miłośnik gry w karty na pieniądze odczuł, że jest przy stole oszukiwany. Nie potrafił określić jak, ale wiedział, że do oszustwa doszło. Czemu skojarzyłem tę scenę ? Otóż przy odsłuchu powyższych kolumn cały czas towarzyszyło mi nieodparte wrażenie, że są "nastrojone" tak, aby omamić tak na kilka pierwszych dni, po czym bezceremonialnie pokazać swoje prawdziwe oblicze. I towarzyszyło mi nieudowodnione przecież uczucie, acz silne, że jest to zabieg celowy, tak skonstruowany, żeby niedoświadczony słuchacz sięgnął po portfel jeszcze zanim skończy odsłuchiwać drugi utwór. Tak działa dzisiejszy świat i tak niestety działa dzisiejsza branża.

Bardzo dobre podejście do tematu czerpania zadowolenia z muzyki lub bardziej do rozwiązywania problemów emocjonalnych z tym związanych. Pozwolę sobie w formie co prawda prostszej i krótszej dołożyć kilka uwag od siebie, ponieważ nie ukrywam, że i mnie zastanawiała czasami i zastanawia nadal ta swoista zmienność w odbiorze tej samej muzyki odtwarzanej na tym samym sprzęcie, ale w różnych odstępach czasowych. Otóż moje zdanie jest takie, że muzyka nie do końca sprawia funkcję terapeutyczną. Być może zależne jest od konkretnej jednostki ludzkiej, jej konstrukcji psychicznej. Jesteśmy różni. My ludzie. Jednych muzyka odpręża, relaksuje, a inni ( w tym skromny autor niniejszego postu ) muszą być JUŻ wcześniej zrelaksowani i wypoczęci, żeby tę "nirwanę" muzyczną osiągnąć. I jeszcze jedna rzecz w temacie, być może najważniejsza. Wg. moich obserwacji, doświadczeń i bycia wiele lat w temacie audio trzeba umieć sobie postawić granicę w tej wiecznej gonitwie za jakością, nawet kiedy doskonale wiemy, że sprzęt jakim dysponujemy, to jeszcze nie najwyższa półka jakościowa. To sprawa wręcz fundamentalna. Linia jest dość cienka, ale trzeba mieć oczy szeroko otwarte, aby jej nie przekraczać na siłę, pakując się w olbrzymie koszty, często nieracjonalne względem osiąganych efektów. Wydaje mi się ( czytając od dłuższego czasu to forum ), że to cecha niezbyt częsta. Mam wrażenie, że jak już ktoś wpada w tę spiralę, to często staje się ona spiralą absurdu, a to nigdy nie kończy się dobrze - zwłaszcza dla portfela.

Dziękujemy za zgłoszenie. Sprawdzimy to. Ogłoszenia nie są jeszcze w ostatecznym kształcie. Pracujemy nad nimi.