Korzystając z tego ,że przez kilka tygodni miałem do dyspozycji 2 odtwarzacze Marantza CD14 i CD10 opiszę różnice w brzmieniu obu urządzeń w symultanicznym pojedynku.

Budowa :

CD14

Kapiąca złotem z zewnątrz ( miałem do dyspozycji wersję gold) oraz miedzią wewnątrz obudowa przyciąga wzrok i sprawia ,że odtwarzacz robi wrażenie przedmiotu luksusowego . Konstrukcja skrzynki jest bardzo sztywna ( odlew ) . Ciężka pokrywa górna o grubości 2mm . Odtwarzacz waży 11 kg. Szuflada ładowania płyty działa w miarę cicho . Mechanizm z serii CDM 12 jest w całości zaekranowany miedzianą blachą , ma też dedykowany niewielki transformator . Niemniej jednak w porównaniu do mechanizmu CDM4-pro zastosowanego w Marantzu CD10 charakteryzuje się głośniejszą pracą zarówno przesuwu lasera jak i szuflady. Elementy mechanizmu są wykonane z tworzywa sztucznego. Nie czyta dysków CDRW . Odtwarza płyty CDR nagrywane na nagrywarce komputerowej . Widać ,że mechanizmy CDM 12 zastosowany w odtwarzaczach serii Premium CD14,CD17 są niestety mniej solidnymi elementami w porównaniu do CDM4 . Za mechanizmem jest zamocowany spory toroidalny tranformator. O dziwo niezaekranowany ;-) Wobec pokrywania wewnątrz chassis miedzią , ekranowania transportu oraz modułów wyjściowych wydaje się conajmniej dziwne niezaekranowanie potencjalnego źródła zakłoceń . W sekcji zasilania części analogowej wyróżniają się 2 kondensatory Elna for HiFi 2 x 4700 mikroF . W zasilaniu części cyfrowej widać m.in. 2 kondensatory 2 x 3300 mikroF oraz 3 x 4700 mikroF. Na przetwornik cyfrowo –analogowy składają się 2 układy TDA1547 ( DAC7) oraz filtr cyfrowy TDA 1307 . Konwersja 1 bitowa . Stopień wyjściowy jest zrealizowany w oparciu m.in. o 2 moduły HDAM ( zawierające wg nomenklatury firmowej niskoszumowe wzmacniacze operacyjne ) . Na tylnej ściance znajdziemy wyjścia XLR dla sygnału zbalansowanego oraz RCA dla niezbalansowanego. Poza tym urządzenie ma cyfrowe wyjście optyczne ,elektryczne / koaksjalne oraz gniazdo IEC gdzie można podłączyć solidną sieciówkę .

Brzmienie

Zrobiłem kopię zapasową 2 płyt – Patricia Barber – Modern Cool, Cassandra Wilson – New Moon Daughter . Poza tym w teście brały udział m.in. Anna Maria Jopek – Upojenie, Nienasycenie , Morrisey – Vauxhall and I , Tori Amos – Tales of the Librarian , Patricia Barber – Night Club , Cassandra Wilson – Glamoured . Część testu polegała na symultanicznym odsłuchu 2 płyt z ta samą muzyka ( oryginał i kopia) , wystartowaniu ich w tym samym czasie i porównywanie ich brzmienia przełączając sygnał selektorem źródeł we wzmacniaczu .

Różnice w brzmieniu CD 14 i CD 10 są zauważalne od pierwszego taktu .

CD14 brzmi efektownie , mocno i szybko . Na przełomie średnicy i wysokich tonów jest zauważalne rozjaśnienie które dodaje blasku wszelkim instrumentom dętym i dźwięczności instrumentom strunowym . Akustyka pomieszczenia jest pełna mikrodźwięków , przeszkadzajki perkusyjne i talerze są bardzo wyraźnie słyszalne nawet czasami są zbyt wyeksponowane. Bas jest szybki i krótki . Odtwarzacz można powiedzieć podkręca nieco tempo co w połączeniu ze zdecydowanym akcentowaniem rytmu dodaje muzyce subiektywnie energii. Natomiast odniosłem wrażenie pewnej jednostajności barw kreowanych przez CD14. Barwy są jasne , błyszczące ale mało zróżnicowane . Stereofonia jest bardzo dobra , dźwięki z poszczególnych kanałów dochodzą do słuchacza świetnie odseparowane tworząc spektakularne efekty umożliwiając lokalizację instrumentów/muzyków . Dodam tutaj na marginesie ,że posiadałem wcześniej także odtwarzacz Marantz CD17 kis i mogę stwierdzić, że równowaga tonalna CD 14 i CD 17kis jest podobna a różnice na korzyść CD14 są najbardziej słyszalne w dziedzinie stereofonii , lokalizacji instrumentów i przestrzeni.

Po kilku tygodniach odsłuchów porównawczych wydaje mi się, że CD 14 jest dobrym wyborem dla systemów w których właściciel chciałby dodać więcej życia do systemu, skrócić bas , dodać energii i rozświetlić zakres średnio-wysokotonowy w takim zakresie w jakim można to zrobić za pomocą CD. Tego typu prezentacja świetnie sprawdza się w muzyce popowej, tanecznej , wszelkiej rozrywkowej. Stosowanie CD14 w połączeniu ze wzmacniaczem lampowym wydaje się być dobrym pomysłem. Połączeniem CD14 z przejrzystym, tranzystorowym wzmacniaczem i kolumnami eksponującymi wyższy zakres i schodzącymi niezbyt nisko w żywym akustycznie pomieszczeniu może przynieść zachwianie równowagi i może zaowocować zbyt rozjaśnionym dźwiękiem. Doświadczyłem tego łącząc CD14 z Baltlabem Epoca 1v3 oraz Zollerami Imagination. Natomiast połączenie CD14 z Baltlabem i kolumnami Radmor LS40 dało o wiele bardziej zrównoważony i jednocześnie ciekawszy dźwięk. Wrażenia odsłuchowe dotyczą sesji z Radmorami.

Jeszcze jedna uwaga – jako, że w/w symultaniczny test przeprowadzałem na płytach dobrze zrealizowanych trzeba także dodać , że na produkcjach przeciętnych CD14 wypadał również dobrze dodając energii średnio zrealizowanym nagraniom. Natomiast na nagraniach z równowaga tonalną skupioną na wyższych rejestrach brzmi CD14 zbyt jasno.

Wg mnie CD14 sprawdzi się nawet jako droższe źródło do tańszego aczkolwiek niezbyt jasno grającego systemu. W drogich systemach sugerowałbym łączyć go z elementami mającymi bogatą barwę na średnicy i dosyć nisko schodzący bas.

Efektownie wyglądający i efektownie grający odtwarzacz , kosztujący w latach swojej świetności (1998/9) ok. 7 tys zł . Do dzisiaj jednak w pewnych aspektach dźwięku trudny do pobicia przez odtwarzacze z tego przedziału cenowego.