Zgadza się, że 600tki to sprzęt legendarny. Zgadza się ze to sprzęt flagowy i wyjątkowy. Zgadza się ze jest to HighEnd. Różnica miedzy moimi dobrymi przecież 555tkami jest duża. Może nie przepaść, ale 2-3 klasy wyżej.

555 sa jak najbardziej prawidłowe. Świetna scena, góra, bas i źródła pozorne. Przestrzeń Sali gimnastycznej jak na słuchawki i dźwięk dochodzący z miejsc z których fizycznie nie powinien.

600tki maja to wszystko. Przestrzeń zbliżona do 555tek, ale widać że nie postawiono tu na oszukiwanie nadmierną przestrzennością by słuchacz zapomniał, że ma słuchawki. Nie. Słuchawki są słuchawkami i pewnie dopiero elektrostatyk zmienią je w głośniki nauszne.

Ale… klasa samego dźwięku 3 klasy wyżej od 555tek. Bas tak niski, ciemny, długi i szybko się kończący i bezproblemowy, szczegółowy i pulsujący ze aż miło. Góra jeszcze trochę ostra (bo piszą ze ok. 150h muszą pograć) (Placebo 'Running up that hill') ale nader szczegółowa i perliście zaokrąglona. Ale co wyróżnia 600tki wśród innych to umiejętność zaangażowania słuchacza. Maja w sobie taka jakąś nieopisana i ponadczasowa plastyczność, finezję, poezję. Wciągają bardzo w obraz, przekaz. Może dlatego ze malując ciekawy pełen barw obraz posługują się taka ilością szczegółów, ze nie sposób nie nasłuchiwać. Ilość detali i alikwotów jest tak obfita ze aż człowiek wsłuchuje się w rozmiar pokoju nagraniowego, wielkości i teksturę bębna jaki jest używany i jaki materiał został użyty do jego naciągnięcia oraz wiele innych rzeczy.

Co ciekawe jak uświadomisz sobie jakieś zagadnienie, lub gdy zadasz sobie pytanie co do jakiś detali przekazu to 600tki pozwalają Ci na nie znaleźć (usłyszeć) odpowiedź. Czy koncert studyjny, czy studio zamknięte… czy wielka sala czy salka kameralna… czy krzesła drewniane czy metalowe… czy scena ma dywan czy nie… itd. Itp… diabelnie detaliczny sprzęt.

Ciekawe jest również to, że tak wybitna ilość szczegółów nie zamordowała muzyki. Niby wszystkie sekcje są odcięte od siebie skalpelem ale nie zabija to pozytywnego wrażenia obcowania ze spójną muzyka. Wiesz dokładnie gdzie siedzą muzycy, i każdy z nich gra niesamowicie oddzielnie, ale nadal w zespole (Dexter Gordon 'The Other Side of Round Midnight' Blue Note Records). Nadal w grupie muzycznej. Niesamowite wrażenie robi również wokal. Miałem wrażenie jakby wokalista siedział bliziutko przede mną i prosto do mojego ucha śpiewał po cichu patrząc mi się w oczy… Obcowanie z artysta ma zupełnie inny wymiar niż w przypadku dobrych bądź co bądź głośników. Jesteś z artystą na scenie i on śpiewa jakby dla Ciebie… masz wrażenie ze dla Ciebie pisze zwrotki.

Ogólna spójność, i harmonia muzyki jest niesamowita… ciepło acz analityczne… przykuwa uwagę od pierwszych taktów (Norah Jones 'Come away with me' SACD). Po 30min gdy zamieniłem spowrotem na 555tki to poczułem ogromny dystans. Obojętność i brak zainteresowania. 600tki zostawiają po sobie ślad, niby słuchając ich nie jesteś w stanie powiedzieć co najbardziej Ci się w nich podoba, ale zaraz po ich zamianie na inny model już wiesz czego niegodny następca nie ma. Zaangażowanie i możliwość obcowania z muzyka na nieznanym mi do tej pory poziomie…

moje B&W 804s z McIntoshe MA6500 dają sobie w miarę radę z każdym prawie repertuarem, a zenki HD600 nie maja takiego rozmachu rozmiarowo (no bo jak), ale słuchawki dają taki koncert wewnątrz Twojej głowy, że aż nie chce się wierzyć że można być tak blisko…(Możdżer Danielson Fresco 'The Time') Wypełnienie ech, teł i szczegółów 3, 4go planu jest zupełne… bez wysiłku da się ustalić rozmiar pokoju nagraniowego. I tak jakoś grają one dla Ciebie pod Ciebie.

Trzeba jednak być cierpliwym bo potrafią ukłuć, zasyczeć chłodno. Trzeba je wygrzać. Dotrzeć. Ale pewien jestem że nawet po tym zalecanym okresie wygrzewania będą na tyle neutralne, że słabiej wydane nagrania będą potrafiły ukłuć i zmrozić metalicznością.

Ciekawe wrażenie było również w dynamicznym i analitycznym przekazie podczas minimal techno elctro (Alex Carbo, David Shokh, Marc Hule) 3d w głowie i okulary drżą od basiska… szybko, miękko, pulsacyjnie i mnóstwo oczywiście szczegółów. I każdy dźwięk brzmi inaczej, pełniej… już wiesz, co Twój pokój zgubił i co zagłuszył, rozmył. Zenki nie maja echa pomieszczenia odsłuchowego i każdy pyk, syk, zdrap czy puk jest podany na tacy wraz z jego dokładną specyfiką, teksturą i kształtem. David Shokh czy Alex Carbo robią takie rzeczy z kompem i mikserem i to w takiej jakości, że można śmiało mówić o audiofilskiej jakości techno electro minimal. Tak czy inaczej czy ktoś lubi ten gatunek muzyki czy nie 600tki spisały sie na medal. A umiejętność zagrania jazzu, wokalistyki i tak odległego techno prosi sie o uznanie. i moje na pewno ma.

Co do poważnych wad to napiszę póżniej. Jak się przyzwyczaję, jak ochłonę :)