Pierwsze co rzuca się w oczy to fakt, że słuchawki są duże, ba nawet bardzo duże. Napis na pudełku ‘XXL’ częściowo o tym ostrzega, ale można by pokusić się o dodanie jeszcze jednego ‘X’ ;). Po wzięciu do rąk Philipsów od razu wiemy, że nie mamy do czynienia z tanim plastikiem czy tym bardziej odpustowo-bazarową tandetą. Producent przyzwyczaił już swoich klientów do tego, że jego produkty stoją na wysokim poziomie wzorniczo-technicznym, ale w tym przypadku przerósł chyba sam siebie. Duże ‘nauszniki’ mają gąbki pokryte przyjemnym dla uszu aksamitem, a dzięki ich wielkości ucho swobodnie mieści się w środku. Po drugiej stronie mamy metalową siateczkę, co sugeruje, że 50mm przetworniki pracują w obudowie otwartej i tak jest rzeczywiście, o czym mogą przekonać się osoby znajdujące się w tym samym pomieszczeniu podczas odsłuchu. Pałąk jest wykonany z niebieskiego tworzywa przypominającego gumę i jest zamontowany na stałe, więc po założeniu na głowę dopasowuje się samoczynnie, jednak nie powoduje to nadmiernego uciskania słuchawek w głowę. Przewód jest solidny, pokryty twardą izolacją która bez problemu powinna znosić ewentualne nadepnięcia (przy czym nie jest bardzo sztywny) i jest przyłączany do lewej muszli za pomocą pozłacanej wtyczki microjack. Po drugiej stronie kabla jest pozłacany minijack do którego w komplecie dostajemy słusznego wyglądu dokręcaną redukcję na 6.3mm.

Podczas słuchania moglibyśmy zapomnieć, że mamy na głowie tak duże ustroje, gdyż komfort jest nadzwyczajny, jednak przez pierwsze kwadranse słuchania mimowolnie oczy spoglądają na lewą i prawą stronę gdzie w polu widzenia znajdują się widoczne krawędzie nauszników – może to być problem dla osób z manią prześladowczą, ponieważ będzie im się wydawać, że ktoś ciągle podchodzi do nich z tyłu (boku). Później jest już tylko lepiej wrażenia dźwiękowe pozwalają szybko zapomnieć o tym co mamy na krawędziach pola widzenia – główną pałeczkę przejmuje dźwięk. Ten jest bardzo interesujący. Jest lekko ocieplony i zaokrąglony, ale raczej w minimalnym stopniu i w bardzo finezyjny nie przeszkadzający sposób. Średnica jest ciepła i pełna, przez co nagrania stają się bardzo przyjemne w słuchaniu nawet na dłuższą metę. Wysokie tony wydają się być serwowane w małych ilościach, ale to tylko złudzenie po przejściu z słuchania kolumn (B&W603s3) od razu do słuchawek. W rzeczywistości już po niedługim czasie ucho przyzwyczaja się do takiej prezentacji i mamy szczegółowy wgląd we wszystko co dzieje się w tym zakresie. To właśnie tutaj udało mi się odkryć na moich płytach najwięcej smaczków, których wcześniej nie słyszałem. Bas. Ten zostawiłem sobie jako ostatni zakres o którym chciałbym wspomnieć. Nie spodziewałem się takiego brzmienia z słuchawek. Na jednej z płyt świadomość solidnego basu była tak duża, iż wydawało mi się, że czuję go na klatce piersiowej – to było niesamowite, zwłaszcza że poziom głośności nie był ekstremalny i nie chodzi mi tutaj o prostackie ‘łupanie’. Znalazłem w mojej płytotece niestety płytę którą Philipsy wyłożyły, a co ciekawe wcześniej często używałem jej do oceny brzmienia i wydawała mi się nagrana dobrze – E.Górniak ‘dotyk’. Pomimo iż słuchawki bardzo dobrze oddawały brzmienie wysokich tonów, bez przerysowań i podbarwień, tutaj pojawiły się niegrzeczne sybilanty. Natomiast utwory z płyty Fadeovera spowodowały, że bardzo niechętnie rozstawałem się z nimi (utworami i słuchawkami). Bardzo podobał mi się także jeden z tracków na płycie z HFIM, bodajże ten ostatni, gdzie słychać kroki kogoś idącego z samochodu. Podczas przechodzenia obok mikrofonu dały odpowiedź jak mikrofony były rozstawione. Także o klasie słuchawek niech świadczy fakt, że na tej samej płycie w tracku z głosami ulicy słychać \'niezły\' dialog przechodzących osób (warto posłuchać - Ojczyzna - Polszczyzna). Świetnie słucha się na tych słuchawkach el-muzyki, jak chyba na każdych (ale to ze względu na stereofonię tych pozostałych), ale tutaj pod każdym względem. Bardzo lubiane przeze mnie płyty ‘Zoolook’, ‘Waiting for Cousteau’ JMJ, ‘The city’ Vangelisa i ‘Livemiles’ TD, stały się jeszcze bardziej lubiane. Słuchawki tak dobitnie kreują przestrzeń, że na płycie ‘Hot Winter Band’ muzycy siedzieli sobie na głowach.

Ogólnie uważam te słuchawki za rewelacyjne jeżeli chodzi o słuchanie ‘z dziurki’ i przy takim nakładzie finansowym. Jeżeli jakość ich brzmienia zmienia się po podłączeniu do wzmacniacza słuchawkowego w takim samym stopniu jak modeli innych producentów, to jest to chyba najlpsze osiągnięcie philipsa zaraz po wymyśleniu formatu CD.