ProAc Tablette 2000

Pomimo iż wydawałoby się , że najlepiej będą się czuły w kilkunastometrowych pokojach , w 25 m2 zabrzmiały jeszcze lepiej . Słychać mnóstwo szczegółów , także tych przypadkowych jak skrzypnięcia krzeseł czy oddechy muzyków , ale nie uprzyksza to odsłuchu a czyni go bardziej prawdziwym . Średnica ma dużą klasę , instrumenty akustyczne i głosy brzmią b. wiernie .Wysokie tony przez większość odsłuchu wydają się być tylko dodatkiem i chwilami miałem wrażenie , że jest ich za mało lub są mało selektywne . Do czasu gdy nie posłuchamy sobie dobrze nagranej perkusji (soul on soul Dave 'a Douglasa nr7), okazuje się wtedy , że blacha perkusji brzmi jak na żywo . W ogóle małe składy jazzowe to jest repertuar jaki tabletki lubią najbardziej , zamykam wtedy oczy , podkręcam głośność (niech tam , sąsiedzi nie muszą mnie lubić)i czuje się wcale nie jak na koncercie (przy kiepskim nagłośnieniu i akustyce bywa naprawdę kiepsko) , ale jak by grali u mnie w pokoju . Dzięki znakomitej stereofonii można pokazać palcem gdzie siedzą muzycy i gdzie dokładnie uderzył w blachę perkusista .

Jednak żeby doznać takich wrażeń potrzebna jest naprawdę dobrze zrealizowana płyta jak wymieniony już D. Douglas czy realizacje ECM-u.

Dobrze brzmią także małe kameralne składy grające muzykę klasyczną Vivaldi , Bach , Mozart .

Gdy słucham kontrabasu solo lub w niewielkim składzie ( C. Wilson Traveling Miles nr 6 ) nie czuję nidosytu niskich tonów , nawet lewa część klawiatury fortepianu nie daje podstaw do krytyki ( Zimmerman konvcerty fortepianowe Chopina ) , jeżeli jednak taki kontrabas pojawia się w gęstrzej fakturze np. włącza się równocześnie kilka instrumentów i kontrabas , to kolumienka po prostu nie wyrabiają i najniższe składowe przestają być słyszalne . Ale wydaje mi się , że jak na monitor bronią sie dobrze .