Black Rhodium (Sonic Link) - Overture DCT Ultra

Overture jest najdroższym dostępnym u polskiego dystrybutora interkonektem Black Rhodium. Co ciekawe produkowany jest on jedynie w standardzie RCA, a wykonany w całości z palladu. I faktycznie od pierwszych taktów muzyki słychać że nie jest to kabel miedziany ani złoty, brzmieniowo chyba najbliżej mu do srebra, barwa oraz sposób prezentacji basu przywołuje skojarzenia z Audioquestem Amazon czy Siltechem M770i. Jednakże w bezpośrednim porównaniu Black Rhodium nie jest tak jasny, a koloryt brzmienia nawiązuje raczej do KS1130, jego dominantą są różne odcienie srebrnoszarego koloru, podczas gdy wspomniane kable AQ oraz Siltecha brzmią w sposób bardziej żółtozłocisty. Overture brzmi łagodniej, bardziej plastycznie, miękko, nie jest tak nastawione na prezentację szybkości i ataku. Dla poszukujących tych właśnie cech dźwięku Black Rhodium ma w ofercie model Oratorio DCT++ Ultra, dostępny zarówno w wersji RCA jak i XLR. Analizując brzmienie Overture od razu da się odczuć, iż do jego najmocniejszych stron należy prezentacja wokali zarówno żeńskich jak i męskich. Wokal Tori Amos o przyjemnej, ciepłej barwie i dość sporych rozmiarach jest stabilnie osadzony i bliski słuchaczowi. W porównaniu do KS1130 cieplejszy, bardziej nasycony, oczywiście z mniejszą ilością szczegółów typu oddechy, ale dalej wystarczająco komunikatywny. Podobnie ma się rzecz z Edytą Górniak oraz Dianą Krall. Męskie wokale sprawiają wrażenie lżejszych, nieco zawyżonych, żeńskie podobnie. Wokal Klausa Meine miał stosowną sygnaturę, choć brakowało mu lepszego wyizolowania z tła, powietrze dookoła wokalisty sprawiało wrażenie mało przezroczystego, zadymionego. Przejrzystość wokalu i całości brzmienia nie jest priorytetem. W bezpośrednim porównaniu z KS1130 brakuje czarnego tła i idealnej przezroczystości. Standard RCA ogranicza wgląd wgłąb sceny, co w konsekwencji powoduje dość bliski i jednocześnie namacalny sposób prezentacji. Dźwięk fajnie wychodzi z kolumn w stronę słuchacza i wypełnia pokój odsłuchowy, jednakże poczucie realizmu zdarzeń jest mniejsze niż z KS1130. Dynamika prezentowana jest przez Overture głównie w skali mikro, średnica jest szybsza niż bas, który mimo obcięcia subpasma nie ma wyczynowego charakteru. Podczas gęsto nagranych partii dźwięk nie dochodzi do poziomu agresywności, czuć natomiast pewne zlewanie się dźwięków, analityczność nie jest domeną Overture. Celem projektantów jest spójność i brak agresji w brzmieniu a nie rozkładanie dźwięku na najdrobniejsze szczegóły i analiza techniki gry muzyków. Z tego powodu najlepiej prezentowane są utwory typu wokal + gitara w tle, itp. Do dynamicznego rocka Overture brzmi w mojej ocenie zbyt lekko, eterycznie, brakuje większego masowania brzucha niskim basem, pulsu, rytmu i drapieżności gitar. Podcięcie dołu basu czuć wyraźnie na kotłach jak i w brzmieniu kontrabasu, oba te instrumenty brzmią w sposób wyraźnie odfiltrowany z najniższych składowych. Utwory Marka Bilińskiego brzmią zbyt pastelowo, bas nie ma 100% kontroli znanej z KS1130, pomimo braku obecności najniższego basu pojawiają się dudnienia, całości zakresu brakuje pulsu. Na płycie „Moment Of Glory” grupy Scorpions czuć ewidentne zaokrąglenie ataku, brakuje większego tąpnięcia na basie, mocniejszego uderzenia w kocioł oraz agresywniejszego brzmienia gitar. Na szczęście Overture jest wolne od zabiegu polegającego na wypchnięciu wyższego podzakresu basu, więc nie pojawia się pudełkowate, tekturowe zabarwienie, znane choćby z kabli Audioquesta. Mam wrażenie że Overture zaczyna dobrze odtwarzać i różnicować bas dopiero od 80 Hz wzwyż. Pomimo tego Iron Maiden brzmią bardzo wciągająco, rytm dźwiękowi nadają szybkie talerze i blachy perkusji, które niejako zakrywają niedociągnięcia sekcji basowej. Overture ładnie prezentuje wszelkie instrumenty strunowe: gitary, harfy. Ich brzmienie jest soczyste, nasycone ale jednocześnie pełne blasku, minimalnie osłodzone, ale nie stępione. Fortepian jest wolny od szklistości, w zakresie lewej ręki brzmi trochę zbyt lekko. Różnicowanie barw w zakresie średnicy i wysokich tonów stoi na wysokim poziomie, soprany są czyste i dość detaliczne. Całościowo jest to dość uniwersalny interkonekt, wydaje się być dedykowany do połączenia CD z dużą ilością basu z preampem, ale można rozważyć również jego zastosowanie do końcówki mocy. Cenę kabla determinuje rodzaj użytego materiału, niestety pallad do tanich metali nie należy.