Minima Audio Ultima 3.5

Ponieważ miałem okazję posłuchać Ultim 3.5 w jeszcze jednej konfiguracji, która najwyraźniej zdecydowanie lepiej im posłużyła sądzę, że należy im się niniejszy suplement do poprzedniej opinii. Kolumny grały tym razem w siedzibie Delta Studio napędzane Monoblokami SET, a później KT88 – źródło stanowił odtwarzacz firmy AMC. Kolumny były ustawione na dedykowanych postumentach i dość mocno dociążone od góry. Pomimo nienadzwyczajnej szybkości i trochę zbyt obszernego i miękkiego niskiego basu, kolumny zagrały o klasę lepiej niż w opisanych w poprzedniej opinii warunkach, a przy wykorzystaniu KT88 - ze dwie klasy co najmniej. Najważniejsza zmiana na plus to wyrównanie przełomu średnicy i basu. Szybka gitara basowa Victora Wootena, wreszcie zabrzmiała jak należy – można było usłyszeć wszystkie smaczki które wcześniej praktycznie nie istniały. Na różnych nagraniach ze składanki GRP można było odczuć zdecydowaną poprawę stereofonii, a zwłaszcza rozlokowania źródeł dźwięku. Wysokim tonom przydałoby się może więcej blasku, ale tego zarzutu nie stawiałbym jednak kolumnom. Sądzę, że wymiana źródła na bardziej wyrafinowane (i pasujące Ultimom) pomogłaby dodatkowo – AMC to bardzo przyjemne i melodyjnie grający odtwarzacz, ale z poprzednich spotkań w czasie których z niego korzystaliśmy słychać było w porównaniu do znacznie droższych źródełek jego ograniczenia, które teraz odcisnęły się na brzmieniu systemu. Na podstawie wszystkich tych doświadczeń można stwierdzić, że Ultima 3.5 to kolumna z charakterem – nie lubi słabowitych i zbyt słodko grających wzmacniaczy, co daje się od razu we znaki gdy gra jednocześnie więcej instrumentów. Jest ona też wrażliwa na dobór źródła oraz warunki lokalowe i ustawienie. Gdy jednak poświęci się im trochę wysiłku i czasu potrafią zrewanżować się rasowym brzmieniem.

Po kontaktach z innymi modelami Minimy (Micromonster, Talisman, Ultima 3.2). Sporo obiecywałem sobie po tych kolumnach. Nie miałem możliwości posłuchać ich u siebie na swoim systemie. Bazą do niniejszej opini są odsłuchy w dwóch pomieszczeniach kolegów forumowiczów. Również różne konfiguracje sprzętu towarzyszącego pozwoliły na określenie cech tych konstrukcji. Na początek duży plus za wygląd - dość duże trzygłośnikowe konstrucje, wyposażone w eleganckie cokoły i pokryte ładną naturalną okleiną zachęcały stylistyką i wykończeniem do słuchania. Pierwsze wrażenie było takie, że spodziewałem się po nich większego dźwięku. Instrumenty takie jak gitara, trąbka, czy skrzypce brzmiały dobrze tak samo wokale zwłaszcza żeńskie - problemy pojawiały się w bardziej dynamicznych momentach (perkusja) oraz przy odtwarzaniu basu. Wykorzystane wzmacniacze - od MF A1 poprzez Arcama Alpha 6+, mocną końcówkę Rotela 980, aż po 18W monobloczki SE Delta Studio - dawały bardzo różne brzmienia, natomiast wspólną cechą było wycofanie i wysuszenie dolnej średnicy i jej przełomu z basem. Za to (o ile takowy był na płycie) najniższy bas pojawiał się ze zdwojoną siłą, acz kolwiek nie był najweyższych lotów jeżeli chodzi o kontrolę, co ciekawe efekt ten był mniej dokuczkliwy z tańszymi wzmacniaczami, a najmniej przeszkadzał przy korzystaniu z A1 - wpływ mogło też mieć pomieszczenie (inne przy Arcamie/MF i Rotel/Delta Studio). Średnica choć lekko napiętnowana wycofaniem dolnego zakresu potrafiła być całkiem niezła, natomiast wysokie tony za sprawą kopółki Scanspeaka były jakby z innej bajki - bardzo dobre. Z opini kolegów, którzy mieli okazję wziąć udział w prezentacji tych głośników w Delta Studio - bardzo dobrze komponowały się one z 6L6 oraz topowymi monoblokami Delty. Według mnie najlepszym produktem Minimy Audio pozostaje model dwudrożny Ultima 3.2, który nie dysponuje może aż taką potęgą najniższych częstotliwości, ale pod względem zrównoważenia i muzykalności są konstrukcjami zdecydowanie lepiej dopracowanymi. Kolumny mają potencjał, ale albo nie miały szczęścia do warunków w jakich je odsłuchiwałem, albo po prostu wymagają dopieszczenia.