Audio Physic - Yara II Classic

Na początek trochę historii, więc gdy pierwszy raz zobaczyłem te kolumny w zaprzyjaźnionym salonie audio stałem przed nimi jak przysłowiowe ciele.

W tym czasie pod względem formy były to kolumny wyjątkowe. Pamiętam, jeszcze podobne w formie były kolumny firmy Gale. Jednak większość kolumn w tym czasie miała po prostu inne proporcje.

A tu sobie stoją takie smukłe słupki w oszołamiającej stolarce, takie chudziaki, gdzie front ma zaledwie 15 cm szerokości. Trzy głośniczki, w tym dwa średniotonowce. Czy to może dobrze grać? Okazało się, że nie tylko dobrze, ale wręcz bajecznie.

W tym czasie w tym salonie pracował pewien człowiek, który miał wyjątkową umiejętność łączenia ze sobą różnych sprzętów. To był prawdziwy pasjonat. Tak zestawił ten zestaw z tymi kolumnami, że właściwie to nie wiem czy kiedykolwiek później słyszałem taki dźwięk i taką stereofonię. I tu w tym chodzi o stereofonię i separację instrumentów. Kolumny grały tak, że miało się wrażenie, że instrumenty można brać w ręce wybierając z poszczególnych półek, na różnych wysokościach i odległościach. Nigdy wcześniej takiego czegoś nie spotkałem, nie usłyszałem. Właściwie cały czas dążę do tego stanu, ale człowiek już tam nie pracuje więc zostaje metoda prób i błędów, ale już jestem blisko.

Niestety w tamtym czasie te kolumny były na pułapie finansowym dla mnie nieosiągalnym.

Jednak była to miłość od pierwszego wejrzenia, jak to mówią. Zadowoliłem się substytutem czyli Tannoy Revolution R2. Trochę były podobne. Nie tak smukłe, ale jednak podobne i również świetnie wykonane. Jak się okazało po czasie, to takie Audio Physic po angielsku. Podobno te same głośniki, charakter grania podobny, zdolności do kreowania sceny również. Swoją drogą również świetne kolumny, aczkolwiek do tych AP jednak trochę ciemniej grające, z twardszym basem ale również kolumny o cieplejszej prezentacji. W sumie bardzo dobre.

Wracając do AP, więc jak one grają. Grają tak jak wyglądają. Przede wszystkim elegancko, subtelnie i szczegółowo. To bardzo dokładne kolumny. Kreują fantastyczną przestrzeń. Ogranicza je tylko wielkość pomieszczenia. Scena w sprzyjających warunkach wykracza szeroko poza ich rozstaw. To samo jest w przód i w tył, ale również w górę. Oczywiście tu też mają coś do powiedzenia wzmacniacze i cała reszta. Jednak te kolumny to wszystko potrafią.

Co do dźwięku, to jest przyjemny w odbiorze, raczej nie męczący, wszystko doskonale słychać. Zarówno te silne i głośne impulsy, a na ich tle subtelne i ciche psyki, syki itp. Właściwie często się zastanawiam jak te ciche dźwięki się przebijają przez te silne i głośne impulsy.

Czy takie filigranowe kolumny potrafią przywalić basem? Tak i o dziwo ten bas potrafi być tak rożny, tak zaskakujący, kiedy trzeba jest twardy, innymi razy sprężysty, krótko mówiąc wielokolorowy.

One nie muszą grac głośno, choć też to potrafią. Myślę, że właśnie w tym jest ten czar i magia tych kolumn. Po co się wysilać jak i tak wszystko doskonale słychać przy w miarę niewielkim natężeniu dźwięku.

Grałem na tych kolumnach z Exposure 2010. Nie ma co ukrywać, lubią prąd. Dobrze wysterowane odwdzięczają się.

Obecnie gram na Haiku Bright MKV. Bałem się czy ten wzmacniacz je uciągnie. Niepotrzebnie. Przy okazji pokazały kolejną swoją cechę. Lubią lampę. Bogactwo dźwięków, faktura, bas, wokale, wysokie tony barwne, ostre kiedy trzeba ale i delikatne jak mgiełka. Przełykania śliny, czy poprawiania się na taborecie pianisty tez nie odpuszczą.

A to zaledwie na hybrydzie, a jak grają na prawdziwej lampie?

Spróbujcie, dzisiaj można je kupić za śmieszne pieniądze.