.png.2fedbaeed142d9ffa7ad27f243687120.png){kind=logo}
Miałem przyjemność testować ten najwyższy model Nordosta o długości 2,2m, który zresztą pozostał u mnie na stałe. Poziomem odniesienia dla opisywanej sieciówki był Fadel PC Coherence One i zwykły kabel komputerowy.
Zmiany jakie wprowadził to już nie poziom przy którym zastanawiamy się czy zmieniło się coś w brzmieniu czy też nam się wydaje, że mamy omamy słuchowe.
Po wpięciu tego kabla do systemu przechodzimy na wyższy, bliższy realizmowi poziom obcowania z muzyką. Ta sieciówka (wpięta bezpośrednio do ściany) poprawia brzmienie źródła jak również wzmacniacza. Ze źródłem poprawa jest bardziej spektakularna ale ze wzmacniaczem jest tylko o włos gorzej, przede wszystkim w rozmiarze sceny wszerz, wgłąb i w górę.
Z Valhallą podpiętą do źródła zaobserwowałem czy też usłyszałem coś co chyba mógłbym nazwać drobnymi smaczkami przestrzennymi w obrazie iluzji sceny muzycznej. To tak jakby na pozornie wykreowanej przez elektronikę scenie były mniejsze "podsceny" - nie wiem jak to dokładniej wyjaśnić ;) W każdym razie obraz pozorny zaczyna żyć własnym życiem.
Jednak w moim systemie Valhalla sprawdziła się lepiej ze wzmacniaczem Naima, którego nigdy wcześniej nie posądzałbym, że potrafi zagrać wybornie przejrzyście z ogromną dozą powietrza i głębią sceny.
Do źródła podłączony był Fadel Coherence. W konfiguracji odwrotnej tj. Fadel do wzmacniacza Naima i Valhalla do CD CEC-a system zagrał bardziej skrajami pasma bez uszczerbku dla soczystej średnicy, ale zbyt natarczywie i ostro.
Fadel Coherence gra przede wszystkim kontrolowanym, mocno dociążonym, gęstym, mocnym dźwiękiem, niezbyt przejrzystym (bardzo daleko mu do Valhalli), soczystą średnicą i delikatnymi wysokimi co spowodowało, że dobrze "dogaduje się" z przejrzystym, neutralnym CEC-em.
Valhalla za to bardzo dobrze czuje się w towarzystwie Naima gęstego na świetnej średnicy, nie absolutnie przejrzystego z mocnym dołem dodając mu delikatności, lotności i powietrza, jednocześnie nie burząc spójności pasma.
Coś co stanowi o klasie Nordosta to doskonała przejrzystość i stereofonia, piękne, długie wybrzmienia, masa informacji podanej bez śladu szorstkości,kontrastowość barw, wyborna mikrodynamika i makrodynamika, szczególnie ta pierwsza zwraca szczególną uwagę słuchacza.
Gdybym mógł wystawić sześć gwiazdek jako ocenę ogólną, to z pewnością bym to zrobił. W relacji wartość/cena tylko pięć gwiazdek.
