"Boska Florence" (ang. Florence Foster Jenkins) – amerykańska komedia biograficzna z 2016 roku, w reżyserii Stephena Frearsa, z Meryl Streep w roli głównej.

Cyt. "Film przedstawia historię Florence Foster Jenkins, którą okrzyknięto „najgorszą śpiewaczką świata”. Nie mając predyspozycji do śpiewania, zaczęła organizować swoje koncerty i wydawać płyty. Finansowała to z majątku odziedziczonego po ojcu oraz dzięki pomocy swojego narzeczonego (i późniejszego męża), który do zaproszeń na jej koncerty dołączał dyskretnie łapówki, w zamian za pozytywne opinie i owacje na stojąco."

***
Do tego filmu podchodziłem dwa razy. Za pierwszym razem obejrzałem przypadkowo 10 minut filmu i stwierdziłem, że "szmira" i nie warto oglądać. Dopiero wczoraj wieczorem w Canal+ obejrzałem go w całości. I napiszę, że warto.

Moje spostrzeżenia dot. przekazu tego filmu:

1) Pieniądz rządzi światem. Umożliwia spełnianie marzeń za wszelką cenę. Wręcz wszystko jest na sprzedaż. To tylko kwestia wysokości stawki.

2) Krytyka, sianie nienawiści, wyśmiewanie, szyderstwo - potrafią zabić twórcę, artystę. Odporność psychiczna istnieje, jednak granica jest bardzo cienka.

3) Hipokryzja. Chcesz stracić przyjaciela - powiedz mu prawdę - co naprawdę o nim (o jego twórczości) myślisz. Milczenie zwycięża.

4) Lojalność i zaufanie - fundamenty udanego związku miłosnego.