"Dinozaury ludzkości" - wiersz
"Dinozaury ludzkości"
Walka od zarania dziejów
W tym też ta ze samym sobą
Z mamutami, z marzeniami
By je zdobyć, by je posiąść
Kroczysz do nieba po laury
Przez przypadek coś odkrywasz
Na twej drodze dinozaury
Przed ich kłami się zakrywasz
Chwytasz w dłoń ostre kamienie
Ciskasz nimi nieustannie
Dinozaurowe cierpienie
Wyspowiadasz się starannie
Konsekwentnie rzucić trzeba
Nie masz strzelby, palnej broni
Patrz - kamienie lecą z nieba
To przed piekłem Cię ochroni
Opłaca się konsekwencja
Małych kroczków to metoda
Może to starcza demencja
Zawsze rujnuje niezgoda
Kangie
25.04.2024
***
https://youtu.be/Wl5AerNcAdE?si=IJmjaTdfRriK_s-k