"Piękna i Bestia"

Był raz kiedyś stary kupiec

Co majątek stracił nagle

Kpił z niego niejeden głupiec

Bo co nagle, to po diable

Przeprowadził się na wioskę

Córek kilka młodych miał

Kaczkę kupił, kurę "nioskę"

Dawał więcej niż sam brał

Odbudować chciał majątek

Myślał o tym wieczorami

Urwał się niejeden wątek

Czarne myśli z potworami

Młodsza córka piękna była

Belle dano jej na imię

O czerwonej róży śniła

Żal zrobiło się dziewczynie

Starsze siostry roszczeniowe

Kosztowności się zachciało

Dobrobyt spadł im na głowę

Gdzie ich serca? Wciąż za mało!

Ojciec usiadł przed wyprawą

By się "odkuć" i zarobić

Uraczono go potrawą

Nie chciał się na biedę godzić

Ruszył w końcu on przed siebie

Spełnić chciał marzenia swe

By córki miały tak jak w niebie

By trufle jadły, nie czerstwy chleb

Radę dał, pokonał trwogę

Z głową w górze parł do domu

Zgubił swą powrotną drogę

Pożalić nie miał nikomu

Przed oczyma pałac duży

Czy bezludny? Pusty w środku?

Zaraz wieczór, dzień się chmurzy

Stępić strach w samym zarodku

Przyszedł potwór, różę widzi

Pyta: "Na co ona Tobie?"

Piękno córki go zawstydzi

"Przyjedź z nią! Bo skończysz w grobie!"

Ojciec ruszył wnet przed siebie

Zaszedł w dom, objął swą córkę

"Ratuj nas, bośmy w potrzebie!"

"Później dokończysz laurkę"

W strachu razem wyruszyli

Czeka na nich czarna bestia

Wszelkich złudzeń się pozbyli

Czy przeżyją? - Czasu kwestia

Bestia jednak złagodniała

Patrzy na córkę z zachwytem

Ślini się, że głowa mała

Mniej problemów z apetytem

Codziennie się jej oświadcza

Piękna ciągle jej odmawia

Bestia pewna, że jest władcza

Zresztą - co tu się wyprawia?!?

Córka jednak chce do domu

Za siostrami jest stęskniona

I nie żali się nikomu

Wierzy, że niedługo strach pokona

Bestia zgadza się na prośbę

Jednak Piękna musi wrócić

Czy zniesie kolejną groźbę?

Zechce cierpienie ukrócić?

Wszystko siostrom powiedziała

Te zazdrosne swój plan miały

Dłużej stresu mieć nie chciała

Los piekielny zgotowały

Przetrzymały Piękną w domu

Na pożarcie dać ją chciały

Życzyły swej siostrze zgonu

Po finale oniemiały

Do zamku Piękna wróciła

Bestia jest umierająca

Za potworem się stęskniła

Miłość wyznała do końca

Obiecała go poślubić

Cud się stał, bo potwór ożył

Nie będzie się przy niej nudzić

Serce swe szerzej otworzył

Z bestii powstał ów królewicz

Piękna ta bajka ludowa

Zawstydziłby się Sienkiewicz

Lub też inny kasanowa

Kangie

24.01.2025

Na podstawie:

- Gabrielle-Suzanne de Villeneuve, Jeanne-Marie Leprince de Beaumont, La Belle et la bête, [w:] Elise Biancardi (red.), La Jeune Américaine et les contes marins. Les Belles solitaires. Magasin des enfants, Paris: Honoré Champion, 2008, s. 1017-1031.

- Jeanne-Marie Leprince de Beaumont, Natalia Jaskuła (tłum.): Piękna i Bestia. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne Greg, 2017. ISBN 978-83-7517-802-9.