Z Wojciechem Mannem.

"Kasztany"

muz. Zbigniew Korepta

sł. Krystyna Wodnicka

Kochany, kochany
Lecą z drzewa, jak dawniej, kasztany
Wprost pod stopy par roześmianych
Jak cudny, rudy grad
Jak w noc, gdy w alejce
Rudy kasztan ci dałam i serce
A tyś rzekł mi dwa słowa, nic więcej
Że kochasz mnie i wiatr

Mówiłeś: "Włosy masz jak kasztany
I kasztanowy masz oczu blask"
Gdyśmy chodzili razem, kochany
Wśród złotych liści, parku i gwiazd
Wiatr trząsł kasztany pod stopy gradem
Mówiłeś: "Żegnaj" - i drżał ci głos
"Lecz wszędzie, miła, dokąd pojadę
Zabiorę z sobą tę złotą noc"

Już trzecia jesień park nasz wyzłaca
Padają liście z drzew trzeci raz
Lecz twoja miłość do mnie nie wraca
Choć tyle liści w parku i gwiazd
I tylko złoty kasztan mi został
Mały talizman szczęśliwych dni
I ta jesienna piosenka prosta
Którą wiatr może zaniesie ci

Kochany, kochany
Lecą z drzewa, jak dawniej, kasztany
Wprost pod stopy par roześmianych
Jak cudny, rudy grad
Jak w noc, gdy w alejce
Rudy kasztan ci dałam i serce
A tyś rzekł mi dwa słowa, nic więcej
Że kochasz mnie i wiatr

Jan Kaczmarek

Nigdy nie poznałem go osobiście, nie uścisnąłem dłoni. Natomiast spotkałem, poznałem i utrzymuję kontakt - co prawda niezbyt częsty, wręcz okazjonalny - z synem Jana - Jackiem Kaczmarkiem.

Chodziliśmy do jednej klasy w szkole średniej. To ten jegomość z gitarą. Zagrał nam kiedyś na gitarze i zaśpiewał na lekcji fizyki "Tears in Heaven" Claptona w sposób szalenie liryczny i smutny, na koniec oznajmiając nam o czym jest ten utwór i jak w tamtym okresie Clapton przeżywał piekło.

Zdolna bestia. Zarówno Clapton jak i Kaczmarek. Jacek. Dzisiaj zdolny informatyk, absolwent Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, współzałożyciel kabaretu studenckiego, który przetrwał i jeszcze robią przedstawienia. Muzyk instrumentalista. Równolegle z III LO we Wroclawiu uczył się w szkole muzycznej. Fortepian i gitara. Komponował, śpiewał. Dziewczyny na niego leciały. Ja też grałem wtedy na gitarze, ale elektrycznej, ale jakoś na mnie lecieć nie chciały, albo nic mi na ten temat nie wiadomo.

Bardzo silny, ciężki do pokonania w starciu siłowym "na rękę", zwłaszcza na lewą - jeśli o mnie tutaj chodzi. Na prawą - miałem lekką przewagę.

Z racji gry na instrumentach unikał gier zespołowych typu siatkówka, koszykówka i piłka ręczna. Między innymi z tego powodu miał spór z nauczycielem od WF-u który nie chciał postawić mu oceny wyższej niż 3 i po ukończeniu pierwszej klasy Jacek postanowił zmienić szkołę.

Przez ten rok szkolny 1994/1995 zapadł nam wszystkim w pamięci. Charyzma, zdolności i chęć niesienia pomocy innym. Cały Jacek. Wybitnego miał ojca, jako ojca i Artystę przez duże "A".

P.S. A ten typ spod zielonej strzały to ja. Rok 1994. Piękni, młodzi. Do nas należał świat...